
Sign up to save your podcasts
Or
Jednym z elementów zwrotu społecznego we współczesnej historii sztuki jest wysunięcie się na pierwszy plan zjawisk, które poszerzyły rozumienie, czym jest społecznie zaangażowana praktyka artystyczna. Działające pod kierunkiem Hanny Żuławskiej zespoły Zakładów Ceramiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademii Sztuk Pięknych) w Gdańsku i powstałej po 1956 roku tzw. Grupy Kadyńskiej nie tylko wytwarzały nowoczesną plastykę użytkową, ale pozwalały zyskać niehierarchiczne i partycypacyjne doświadczenie.
Wśród wykształconych przez Żuławską ceramików, należących też do Grupy Kadyńskiej, wymienić można m.in. Andrzeja Trzaskę, Edwarda Roguszczaka, Ryszarda Surajewskiego, Marię Fietkiewicz, Janinę i Stanisława Koniecznych, Marię i Zbigniewa Alkiewiczów, a także Henryka Lulę. Ceramicy ci wykonywali wspólnie wiele przedsięwzięć, a praktyka ta dała impuls do poszukiwań ciekawych, nowatorskich form. Pracownię w Kadynach tworzono razem, razem wystawiano, razem przeżywano sukcesy i porażki, jak ta, kiedy nie udało się nakłonić przemysłu do współpracy.
Podczas wykładu zaprezentowana zostanie twórczość skupionego wokół Hanny Żuławskiej środowiska artystów, a także podejmowane przez nich inicjatywy, zarówno w dziedzinie ceramiki artystycznej, jak i dekoracji ceramicznych w architekturze.
Jednym z elementów zwrotu społecznego we współczesnej historii sztuki jest wysunięcie się na pierwszy plan zjawisk, które poszerzyły rozumienie, czym jest społecznie zaangażowana praktyka artystyczna. Działające pod kierunkiem Hanny Żuławskiej zespoły Zakładów Ceramiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademii Sztuk Pięknych) w Gdańsku i powstałej po 1956 roku tzw. Grupy Kadyńskiej nie tylko wytwarzały nowoczesną plastykę użytkową, ale pozwalały zyskać niehierarchiczne i partycypacyjne doświadczenie.
Wśród wykształconych przez Żuławską ceramików, należących też do Grupy Kadyńskiej, wymienić można m.in. Andrzeja Trzaskę, Edwarda Roguszczaka, Ryszarda Surajewskiego, Marię Fietkiewicz, Janinę i Stanisława Koniecznych, Marię i Zbigniewa Alkiewiczów, a także Henryka Lulę. Ceramicy ci wykonywali wspólnie wiele przedsięwzięć, a praktyka ta dała impuls do poszukiwań ciekawych, nowatorskich form. Pracownię w Kadynach tworzono razem, razem wystawiano, razem przeżywano sukcesy i porażki, jak ta, kiedy nie udało się nakłonić przemysłu do współpracy.
Podczas wykładu zaprezentowana zostanie twórczość skupionego wokół Hanny Żuławskiej środowiska artystów, a także podejmowane przez nich inicjatywy, zarówno w dziedzinie ceramiki artystycznej, jak i dekoracji ceramicznych w architekturze.