Duyguların böyle içinden taşacak, sel olup gözlerinden akacak, hiçbir şey söyleyemiyorsun. Dilsizsin.

Unutamazsın. Bir insanı bu kadar sevince, koşulsuz, bir de kavuşamazsan, unutamazsın. Ömrünün sonuna kadar unutamazsın.

Herkes yalnızdır, herkes kusurludur bu hayatta. Birini seveceksen kusurlarından seveceksin, eksik yerinden.

Bittiyse bitmiştir. Geri dönüş yoktur.

Şimdi şey gibi yani. Benim hislerim bi.. birini görürsün, böyle için kıpır kıpır olur ya hani. Sen benim yüreğimdeki o kıpırtısın Leyla. Fazlası değil.

Başkalarında hata ve kusur olarak gördüğünüz şeyleri kendinizden tanıdığınızı fark etmeye başladığınız andan itibaren, vedalaşma bence bitiyor insanın hayatında.

Bunların olacağını hiç düşünmemiştim. Senden ayrıldığım ilk günler kuş gibi hissetmiştim kendimi. Sana da kendime de iyilik yaptığımı düşünmüştüm. Ta ki ufacık bir şey beni darmadağın edene kadar.

Yanar bilirim, yanar. Bir gün biri çıkar karşına, bütün dünyan alt üst olur. Ne diyeceğini, ne söyleyeceğini şaşırırsın.

Neden biliyor musun? Çünkü sen bunu istedin. Şu kapının dışına çıkıp yaşamaya şu kadar yüreğin yoktu senin. Ölmeyi seçtin ablam benim, doğduğun günden beri.

Sevginin ne olduğunu unuttuğumuz bu dönemde nefretler, kavgalar umarım son bulur çünkü bazen o kızdığımız insanlar, kızamayacak kadar bile yakınımızda olamayabilirler.