تصور مومنانۀ ما آن است که لااقل از وقتی به دنیا می‌آییم، دیگر هرگز از بین نخواهیم رفت. مرگ پایان کار ما نیست بلکه ما را به بهشت یا جهنم منتقل می‌کند. این که ما هرگز از بین نمی‌رویم دو رو دارد. یک روی آن بهشت ابدی و روی دیگرش جهنم جاویدان است. اما جالب است که مومنان همیشه چنین تصوری دربارۀ نامیرایی نفس نداشتند. مسیحیان اولیه معتقد بودند جاودانگی هدیۀ خداوند به انسان‌های نیکوکار است و مجازات گناهکاران این است که نابود شوند و اثری از آن‌ها باقی نماند