"Хошарӯб" қиссаест пур аз ҳузну дард. Саргузашти зану марди танҳо ва як саги гаргин. Балки ин саги бемор василаест, ки нависанда мехост ду тани танҳоро ба ҳам орад. Бале, соҳиби қалам гӯиё чунин мехост, аммо нашуд. "Кош мешуд...",- ин фикр аз зеҳнҳо убур мекунад. Вале ҳамин тарзи банду баст имкон додааст, ки хонандаи ҳикоя меҳри як марди танҳову лоли ҷорӯбкашро нисбат ба як бонуи соҳиби кору бор пайгирӣ бикунад. Ба қудрати ишқу ошиқ тан бидиҳад, ки гоҳо чизҳои номумкинро имконпазир мегардонад, чунонки хошарӯби зоҳиран камсаводи лол беҳ аз байторони соҳибмаълумот бо меҳру парваришу табобати ғайримаъмулӣ саги гаргинро солим мегардонад. Қаҳрамонони ин достони басе кӯтоҳ ба зоҳир кам, аммо ба ботин хеле шабеҳи ҳамдигаранд: меҳрубонанду зебоипараст, соҳибони дили бузурганд, аммо номуроду ноком... 

Муаллиф - Юнус Юсуфӣ, 15.03.1955 соли таваллуд, зодаи Панҷакент. Хатмкардаи Донишгоҳи омӯзгории шаҳри Душанбе. Аз соли 1999 узви Иттифоқи Нависандагони Тоҷикистон. Барандаи Ҷоизаи адабии ба номи Садриддин Айнӣ.