Бо гузашти беш аз 800 сол осори Мавлоно имрӯз низ барои васли тамаддунҳо, фарҳангҳо, динҳо ва инсонҳо даъват менамояд, зеро он ба иттиҳоду ҳамбастагӣ ҳамдигарфаҳмию таҳаммулпазирӣ (tolerance) нигаронда шудааст.

Мо барои васл кардан омадем,

На барои фасл кардан омадем.

Донишманди бузург орифи покизасиришт ва воизи ҳамеша зинда Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ дар осори худ анқариб ба тамоми паҳлуҳоӣ ахлоқи инсонӣ ва муносибат бо Худову офаридаҳои ӯ нигоҳи вижаи худро матраҳ кардааст. Аммо дар мавзӯъи нафс ва паҳлуҳои гуногуни он махсусан муборизаи инсон ба ин аждаҳо ки дар зинаҳои гуногун инсонро маҳву нобуд месозад диққати махсус дода таваҷҷӯҳи хоси худро ба он равона кардааст.

Модари бутҳо бути нафси шумост,

З-он ки он буд мору ин бут аждаҳост.

Оҳану санг аст нафсу бут шарор ,

Он шарор аз об мегирад қарор.

Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ ориф, шоир ва мутафаккири ваҳдатгаро ва инсонмеҳвар аст.

На шарқиям на ғарбиям, на бариям на баҳриям,

На аз кони табииям, на аз афлоки гардонам.

На аз хокам, на аз обам на аз бодам на аз оташ,

Маконам ломакон бошад нишонам бенишон бошад.

На тан бошад, на ҷон бошад, ки ман аз ҷони ҷононам.