ÂVÂZE

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde

Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu

Varıp eşiğine alnımı koydum

Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu

Gözlerim yollarda bekler dururum

Nerde kardeşlerim diyordu bir ses

İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin

Unuttu mu bunu acaba herkes

Burak dolanırdı yörelerimde

Mi’raca yol veren hız üssü idim

Bellidir kutsallığım şehir ismimden

Her yana nur saçan bir kürsü idim

Hani o günler ki binlerce mü’min

Tek yürek halinde bana koşardı

Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine

Cevaba erişen dualar vardı

Şimdi kimsecikler varmaz yanıma

Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım

Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı

Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde

Götür müslümana selam diyordu

Dayanamıyorum bu ayrılığa

Kucaklasın beni İslâm diyordu

“Gözüm ki kâne boyandı, şarâbı neyleyeyim?

Şarâbı neyleyeyim?

Ciğer ki odlara yandı, kebâbı neyleyeyim?

Kebâbı neyleyeyim?

Ne yâre yaradı cismim, ne bana, bilmem hiç!

İlâhî, ben bu bir avuç türâbı neyleyeyim?

Türâbı neyleyeyim?

Âmin! Âmin!”

En önde, rahlesi âgûş-i ihtirâmında,

Ağır ağır yürüyen bir dokuz yaşında melek;

Beş on adım geriden, pîş-i ihtişâmında,

Şafak ziyâları hattâ ufûl edip gidecek

Kadar lâtîf, iki ma’sûmu bir açık payton

Vakâr u nâz ile çekmekte; arkasında bunun,

Küçük adımlı yaman bir tabur ki hayli uzun!

O ruhtan daha sâfî olan yüreklerden,

Zaman zaman bir ilâhî terâne yükseliyor;

Bu cûş-i safvetin aksiyle tâ meleklerden

Zemîne doğru bir “âmin!” sadâsıdır geliyor.

Muhîti her birinin bir sabâh-ı nûrânûr,

Bütün bu kâfile efrâdı, pür-sürûd-i sürûr,

Yarıp önünde duran halkı muttasıl gidiyor!

Bu bir ketîbe-i ma’sûmedir ki, ey millet:

Selâma durmalısın şanlı rehgüzârında ;

Bu bir cenâh ki: Âtîde bir ufak hareket

Yapıp cihanları oynatmak iktidârında!

Gelir de sâye-i imdâd-ı Hak’ta bir gün, bu,

Girer diyâr-ı meâlîye doğrudan doğru.

Bu ancak işte, eğer varsa, şanlı bir ordu!

Evet, ilerlemek isterse kârbân-ı şebâb,

Yolunda durmaya gelmez. O, çünkü durmayarak,

Sabâh-ı sermed-i âtîye eylemekte şitâb;

O çünkü isteyemez hâle katlanıp durmak!

Onun kudûmü için nâzenîn-i istikbâl,

Açar da sîne, o olmaz mı per-güşâ-yi visâl?

Durur mu artık onun karşısında, mâzî, hâl?

Fakat o zemzemeler uçtu hep dudaklardan…

Sürûd-ı neşve bu âlemde pek süreksizdir!

Ağır ağır geçiyorken alay sokaklardan,

Gelir de caddenin ağzında mıhlanır, dikilir,

Mehîb-manzara bir anlı şanlı gerdûne ;

İçinde pudralı üç kanlı çehre! Neyse yine;

Yol açtı bir iri ses mevkibin geçip önüne:

– Siz, ey heyâkil-i bî-rûhu devr-i mâzînin,

Dikilmeyin yoluna kârbân-ı âtînin;

Nedir tarîkini kesmekte böyle isti’câl ?

Durun, ilerlesin Allah için, şu istikbâl.

Yine firkat nârına yandı cihân

Hasretâ gitti mübârek Ramazan

 

Nûruyla bulmuştu âlem yeni cân

Firkatâ gitti mübârek Ramazan

 

İndi Kur’ân sende ey nûru güzel

Leyle-i Kadrinde ey kadir güzel

 

Gitti ey tehlîl ü tekbîri güzel

Elvedâ gitti mübârek Ramazan

 

(…)

 

Cem olup Hakk’a münacât edelim

Nûr-ı Kur’ân ile doğru gidelim

 

Bilmedik kadrin Niyazî nidelim

Pek yazık gitti mübârek Ramazan

Çıktı metâ-ı hüsn ü melâhat bahâlara

Hep nâz ü şîvedir satılan mübtelâlara

Giydin boyunca nâz ü letâfet libâsını

Öptür toyunca dâmenini bî-nevâlara

‘Âşık odur ki istemeye bûsevü kenâr

Aşk olsun öyle kaani’ olan merhabâlara

Mahbub odur ki mâlik-i bahr-ı kemâl olup

Şi’r okuya sefîne suna âşinâlara

Güftâr-ı yâr vasfını Bâkî gibi bu gün

Kâdir mi var zamânede hüsn-i edâlara

İlahi derdimin dermanı sensin, Günahkar kulların gufranı sensin. ...

Zülf-i siyâhı sâye-i perr-i Hümâ imiş

İklim-i hüsne anın içün pâdişâ imiş

Bir secde ile kıldı ruh-i âftâbı zer

Hak-i cenâb-ı dost aceb kîmyâ imiş

Âvâzeyi bu âleme Dâvûd gibi sal

Bâki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş

Görmez cihânı gözlerimiz yârı görmese

Mir'ât-ı hüsni var ise âlem-nümâ imiş

Zülfün esîri Bâkî-i bîçâre dostum

Bir mübtelâ-yı bend-i kemend-i belâ imiş

Nedür bu handeler bu işveler bu nâz u istiğnâ

Nedür bu cilveler bu şîveler bu kâmet-i bâlâ

Nedür bu pîç pîç ü çîn çîn ü hâm-be-hâm kâkül

Nedür bu turralar bu halka halka zülf-i müşg-âsâ

Nedür bu ârız u hadd ü nedür bu çeşm ü ebrûlar

Nedür bu hâl-i Hindûlar nedür bu habbetü's-sevdâ

Miyânun rişte-i cân mı gümiş âyine mi sînen

Binâgûşunla mengûşun gül ile jâledür gûyâ

Vefâ ummaz cefâdan yüz çevürmez Bâki âşıkdur

Niyâz itmek ana cânâ yaraşur sana istiğnâ

Alayiş-i dünyadan el çekmeye niyyet var

Yakında adem dirler bir şehre azimet var

Uçdı bu fezalardan mürg-ı dil-i nalanım

Aram idemez oldum efkar-ı seyahat var

Nuş eylese bir aşik ta haşre dek ayılmaz

Bezm-i feleğin bilmem camında ne halet var

Bu halet ile ey dil sağ olmada alemde

Derd-ü gamı dilberle ölmekte letafet var

Ser terkine ka'ildir dünyaya gönül virmez

Terk ehlinin ey Baki başında sa'adet var.

Hattım hisabın bil dedin gavgalara saldın beni

Zülfüm hayalin kıl dedin sevdalara saldın beni

Geh ebr veş giryan edip geh bad veş püyan edip

Mecnun-ı sergerdan edip sahralara saldın beni

Vaslım dilersin çün dedin lutf edeyin olsun dedin

Yarın dedin birgün dedin ferdalara saldın beni

Yusuf gibi izzette sen Yakub veş mihnette ben

Dil sakin-i beytül hazen tenhalara saldın beni

Baki sıfat verdin elem ettin gözüm yaşını yem

Kıldın garik-i bahr-ı gam deryalara saldın beni

İlk bölümde kısaca Danimarka'yı tanıdık. Bu bölümde ise Danimarka sağlık sisteminde organizasyon şemasında kimlerin olduğunu dinleyeceğiz. Bu şemada yer alan idari sorumluların kısaca görevlerinden bahsedeceğiz.