Էլվինա Մակարյանի «Ավերակ»-ը ծնվել է ցավից և դարձել մի ամբողջ զգացմունքային պատմություն։ Երգի խոսքերի հեղինակը Հովհաննես Շիրազն է՝ բանաստեղծ, որը կարողացավ իր անձնական կարոտը վերածել համազգային զգացմունքի։ Նրա տողերում՝ «Դու՝ Երևան, ես՝ մի Անի», սիրո կորուստը խառնվում է հայրենի քաղաքի ցավին և այդ միաձուլմամբ ստեղծել է մի բանաստեղծություն, որը ապրում է բոլոր ժամանակներում։

Այսօր երգը նոր շունչ է ստանում տաղանդավոր երաժիշտների շնորհիվ։ Լիլիթ Մուրադյանն ու Լիլա Հովհաննիսյանը փորձել են պահպանել Էլվինայի թողած էներգետիկան, բայց միաժամանակ բերել են նոր հնչողություն՝ ավելի ժամանակակից, բայց նույնքան խորը։ Նրանց ձայների մեջ հին ցավը նորից է ծնվում՝ ապացուցելով, որ իսկական արվեստը չի ծերանում, այն պարզապես փոխում է ձևը։