تهیه کننده و مجریان: میترا خلعتبری / اسکندر آبادی

پخش شده از بخش فارسی دویچه وله در آلمان

تاریخ انتشار پادکست: ۵ مرداد ۱۴۰۲ 

copyright ©Deutsche Welle

در پادکست این هفته "آواهای کم‌شنیده از دیروز تا امروز" از عبدی یمینی، نوازنده، آهنگساز و تنظیم‌کننده موسیقی گفته‌ایم. توانایی یمینی در نواختن سازهای مختلف و سلیقه‌ و بی‌باکی‌اش در تجربه‌های تازه در تنظیم‌ یک اثر هنری از ویژگی کار موسیقایی او بود.

عبدالرضا یمینی معروف به عبدی یمینی، آهنگساز، تنظیم‌کننده، رهبر ارکستر و نوازنده ایرانی متولد ۲۹ خرداد سال ۱۳۳۲ در تهران بود.

او از کودکی شیفته موسیقی بود و علی‌رغم مخالفت‌های پدرش، یادگیری موسیقی را به صورت جدی آغاز کرد و در جوانی برای ادامه تحصیل به بریتانیا مهاجرت کرد. در اتریش نیز مبانی موسیقی کلاسیک را فراگرفت.

عبدی یمینی فعالیت‌های هنری خود را از دهه ۸۰ میلادی با تشکیل یک گروه موسیقی در همراهی با آرمیک آغاز کرد که در این گروه نه تنها به عنوان نوازنده حضور داشت، بلکه کار تنظیم و آهنگسازی را هم انجام می‌داد.

داریوش اقبالی نیز با این گروه همکاری بسیار داشت و بسیاری از ترانه‌هایی که با صدای او مشهور شد در همکاری با عبدی یمینی بود.

رهبری ارکستر داریوش در جریان کنسرت‌های او از مهم‌ترین کارهای انجام شده توسط یمینی بود به طوری‌ که کیفیت کنسرت‌های این خواننده پیش و پس از همراهی عبدی یمینی با او، تفاوت بسیار آشکاری داشت.

اولین تنظیم جدی عبدی یمینی نیز تنظیم ملودی "دلبر" با آهنگسازی فرید زلاند بود که با صدای ابی منتشر شده بود.

یمینی در طول سال‌های فعالیتش با خوانندگان بسیار دیگری هم چون لیلا فروهر، معین، منصور، عارف، نوش‌آفرین، فرزین، شهیار قنبری، شهرام شب‌پره، امید و… به عنوان آهنگساز و تنظیم‌کننده همکاری کرد.

او در سال ۱۳۷۷ لس‌آنجلس را ترک و به ایران بازگشت. در آن زمان برخی علت بازگشت او به ایران را مشکلات شخصی عنوان کردند اما داریوش اقبالی که از دوستان نزدیک او به‌شمار می‌رفت، علت بازگشت یمینی را خستگی و دل‌زدگی او از محافل هنری لس‌آنجلس ذکر کرده‌ بود.

او پس از بازگشت به ایران، فعالیت هنری خود را به صورت محدود ادامه داد و با چند خواننده داخل کشور نیز به همکاری پرداخت. نخستین اثر او در ایران، آهنگسازی و تنظیم چهار قطعه در آلبوم پل به خوانندگی محمد خاکپور بود که در سال ۱۳۷۸ منتشر شد.

یمینی در طول سال‌هایی که در ایران زندگی کرد با هیچ رسانه‌ای مصاحبه نکرد و تقریبا هیچ اسمی از او نبود تا اینکه در حادثه سقوط هواپیمای شرکت هواپیمایی کاسپین در ۲۴ تیر ماه سال ۱۳۸۸ جان باخت و بسیاری از رسانه‌های داخل ایران به مرور فعالیت‌های هنری او پرداختند.

عبدی قرار بود برای کنسرت ابی به ایروان ارمنستان برود که هواپیما در حوالی قزوین سقوط کرد و تمامی مسافرین و خدمه و کادر پروازی در دم جان سپردند.

شهیار قنبری، در مصاحبه‌ای پس از مرگ یمینی گفته بود: «عبدی به باور من، داناترین موسیقیدانی است که من در همه این سال‌ها با او کار کردم. عبدی موسیقیدان "تصادفی" نبود.»

عبدی یمینی سوم مرداد همان سال در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.