تهیه کننده و مجریان: میترا خلعتبری / اسکندر آبادی

پخش شده از بخش فارسی دویچه وله در آلمان

تاریخ انتشار پادکست: ۱۶ شهریور ۱۴۰۲ 

copyright ©Deutsche Welle

عکس: آرشیو شخصی شهاب منا

در پادکست این هفته "آواهای کم‌شنیده از دیروز تا امروز" از طلیعه کامران، نوازنده سنتور، نقاش و شاعر گفته‌ایم. او از شاگردان حبیب سماعی، از بزرگان سنتورنوازی ایران بود.

طلیعه کامران در آبان سال ۱۳۰۹ در خانواده‌ای اهل هنر متولد شد. پدرش ویولن می‌نواخت و از شاگردان حسین‌خان اسماعیل‌زاده بود و مادرش نیز با موسیقی و نقاشی آشنا بود.

در کودکی، حبیب سماعی، مشهور به پدر سنتورنوازی معاصر ایران که از دوستان پدر طلیعه کامران بود، آموزش سنتورنوازی او را به عهده گرفت.

او از سال ۱۳۲۶ نزد مرتضی عبدالرسولی، دیگر شاگرد حبیب سماعی به تکمیل آموزه‌های خود پرداخت و همچنین، فراگیری ضربی‌های قدیمی را نزد حسین تهرانی آموخت.

در اواخر دهه ۱۳۲۰ بود که طلیعه کامران با توصیه روح‌الله خالقی به آموختن نت موسیقی نزد این موسیقیدان به‌نام پرداخت.

روح‌الله خالقی پس از آن در سفری به روسیه، بخشی از اجرای ضبط شده او در دستگاه همایون را به عنوان نمونه هنر "زنان موسیقیدان ایران" به آن کشور برده بود.

کامران در دهه ۳۰ بخشی از آموخته‌های خود از حبیب سماعی شامل: دستگاه شور، آواز ابوعطا، آواز بیات اصفهان و دستگاه چهارگاه را نت‌نویسی کرد که بعدها در قالب کتاب "بخش‌هایی از ردیف حبیب سماعی به روایت طلیعه کامران" منتشر شد.

طلیعه کامران همچنین با تشویق مادرش به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و لیسانس نقاشی گرفت و نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۴۷ برگزار کرد.

بخشی از اشعار این هنرمند نیز در کتابی با عنوان "بی‌نهایت، نهایت" در سال ۱۳۸۳ منتشر شد.

طلیعه کامران بر اثر ابتلا به سرطان در ۲۴ اسفند سال ۱۳۹۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.