Թեև Կոմիտասն այս ստեղծագործությունը գրել է իգական երգչախմբի համար, իրականում սա մեկ աղջկա պատմություն է՝ անպատասխան սիրո ու ներքին տանջանքի մասին։ Աղջիկը սիրահարված է իրենց գյուղից մի տղայի․ նա գիտի, որ այդ սերը փոխադարձ չէ, բայց սիրելիից հրաժարվել չի կարողանում։ Արտաքինից ավելի նրան հմայում է տղայի ներաշխարհը՝ այնքան մաքուր, որ աղջիկը նույնիսկ նրա բերանը համեմատում է եկեղեցու հետ։

Երգը համակում է երազով ու հիացմունքով․ աղջիկը պատկերացնում է, թե ինչպես շալ կկապի տղայի գլխին, թել կչափի, նախշեր կկարի, բայց հետո սթափվում է՝ նախատելով նրան, որ այդպես անտարբեր է բոլոր աղջիկների նկատմամբ։ Նրա աչքում տղան կարծես երկնքի թռչուն լինի՝ անհաս, հպարտ, բայց միևնույն ժամանակ՝ ցանկալի։

Այս խորհրդավոր և նուրբ երգի ենթաշերտերի մասին այսօր մեզ հետ զրուցելու է կոմիտասագետ Տաթև Շախկուլյանը․ նա բացահայտելու է այն պատմական, լեզվական և խորհրդանշական շերտերը, որոնք հաճախ մնում են աննկատ։ Արթուր Ալեքը՝ «ՀողԱրթուն» նախագծից, կպատմի այս երգի իրենց մոտեցման մասին՝ ինչպես են այս հին երգը վերգանգնել և ներկայացրել էքսպերիմենտալ ձևով՝ ցույց տալով, թե ինչպես կարող է Կոմիտասի հոգին հնչել նոր ժամանակներում։