Bazı günler güçlü olmak istemezsin.

Bir şeyleri halletmek, toparlamak, gülümsemek gelmez içinden.

Sadece dağılmak, biraz sessiz kalmak, içinden geçenleri olduğu gibi bırakmak istersin.

Ama o anda bile içinden bir ses yükselir:

“Dayan. Sen güçlüsün.”

Bu bölüm, o sesin altında kalmış, yorulmuş tarafımıza dair.

Hep güçlü durmaya çalışan, ama içten içe “artık istemiyorum” diyen yanımıza.

Şema terapide biz buna “aşırı telafi eden taraf” deriz;

aslında çok erken yaşta yük almış, güçlü görünmek zorunda kalmış bir çocuk vardır orada.

Ama artık o çocuk yalnız değil.

Artık dağılmak da mümkün, toparlanmak da.

Bazen en büyük güç,

biraz dağılmaya izin vermektir.