To był rok, w którym na parkiecie i w internecie rządziła Charli XCX, w Warszawie otworzyło się Muzeum Sztuki Nowoczesnej, do księgarni trafiały ważne biografie polskich artystek, a na festiwalu filmowym w Gdyni jak zwykle coś poszło źle. W ostatnim tegorocznym podcaście podsumowujemy ten rok w kulturze.

„I taki to jest miesiąc w kulturze” to podcast, w którym co miesiąc opowiadamy o ważnych wydarzeniach w sztuce, filmie, literaturze i muzyce. Nadszedł koniec grudnia, wobec czego redakcja wspólnie podsumowuje cały ubiegły rok. W uproszczonej formule każde z nas opowie o jednej ważnej rzeczy, która wydarzyła się w tym roku w kulturze, i o jednej porażce. Michał Walkiewicz opowie o swoim ulubionym filmie, Kinga Sabak – o najważniejszej książce, Angelika Kucińska – o płycie, a Aleksander Hudzik, prowadzący podcastu, opowie o najważniejszym dziele sztuki, które powstało w tym roku. A na koniec bonus: lista zachwytów redakcji i zaproszenie dla wszystkich słuchaczek i słuchaczy podcastu Mint.

O tym, że był to rok Charli XCX, wiedzą wszyscy, którzy słuchali naszego podcastu w 2024. Charli pojawiała się w każdym przeglądzie miesiąca i musiała pojawić się na początku naszego podsumowania. Otwarcie Muzeum Sztuki Nowoczesnej było zwieńczeniem wielu lat walki o instytucję, która wreszcie pojawiła się w Warszawie – to kolejny powracający temat tegorocznych dyskusji. Co wydarzyło się w tym roku w Gdyni i jakie były najważniejsze książki tego roku?  Co zachwyciło i zażenowało redaktorki i redaktorów? O tym w dalszej części ostatniego w tym roku podcastu. Dziękujemy, że słuchaliście nas w tym roku i mamy nadzieję, że spędzicie z nami cały 2025.

Partnerką podcastu jest Krupa Art Foundation, w której do 2 marca 2025 roku zobaczycie wystawy „Koordynaty” oraz „Moja pamięć nie jest moja”. Obie wystawy badają wątki związane z mapą, przestrzenią i pamięcią. Osoby artystyczne biorące udział w „Koordynatach” eksperymentują m.in. z wykorzystaniem pamięci kolektywnej, Google Street View i AI, mapując nie tylko fizyczne przestrzenie, ale także środowiska i wspólnoty. Z kolei na wystawie „Moja pamięć nie należy do mnie” ziemia staje się metaforą ludzkich historii i ich wiecznym świadkiem – w przeciwieństwie do cyfrowej „chmury”, która wydaje się niematerialna, a pozostawia fizyczny ślad na środowisku. Obie wystawy czekają na was we Wrocławiu.

Dziękujemy Krupa Art Foundation za wspieranie naszego podcastu.