Carmen Babiano foi unha das primeiras pintoras en destacar en Galicia a finais do século xix, nun momento no que nas artes aínda non se entendía o concepto da igualdade e o matrimonio marcaba o fin da carreira dunha muller. Ao casar, Carmen deixou de pintar por mandato social, pero enfocou a súa forza creadora e o seu interese polas artes na formación das súas fillas e tamén nun labor de mecenado que a converteu nunha figura clave na vida cultural pontevedresa. Neste capítulo contamos coa análise da profesora de Arte Lourdes Martínez-Sapiña, responsable da Sala de Exposicións de Caja Madrid en Pontevedra entre 1993 e 2004 e comisaria no ano 1994 dunha mostra arredor do palacete das Mendoza na que se inclúe a figura de Babiano. Ela foi a primeira en realizar unha investigación profunda sobre a súa figura, que serviu de base para posteriores achegas, e que se enmarca nun traballo con perspectiva de xénero que a profesora desenvolveu ao longo de toda a súa traxectoria como comisaria.