Nie chciałem nagrywać tego odcinka, nie chciałem mówić. Czułem frustrację, bezsilność, smutek i wszechogarniającą mnie samotność. Trudno przychodzić z takimi emocjami i opowiadać o czymś zupełnie innym, dlatego spróbowałem opowiedzieć o tym, co w tym momencie działo się we mnie. W próbie nazwania emocji i wypowiedzenia wszystkiego pokładałem nadzieję na uwolnienie od tego, co tak bardzo mnie męczy. Szukałem powodów smutku, ale ten wysiłek poszedł na marne. Zastanawiałem się: co w takim razie oferuję osobom mnie słuchającym, z czym przychodzę, co z tym mogą zrobić? Jedyna odpowiedź to: przychodzę z realnym, odczuwającym sobą, można mnie jedynie wysłuchać. Poznanie własnych potrzeb staje się w takim momencie jednym z najtrudniejszych zadań, jakie stawiam przed sobą: w relacji z samym sobą, w relacji z drugą osobą, w życiu w ogóle.

Dziękuję za feedback i bycie tutaj ze mną.

Gdybyś chciała, chciał, chciało mnie wspierać, to zapraszam na mój Patronite:

https://patronite.pl/patryk_rozycki