In ACT leren we mensen o.a. om ruimte te maken voor pijnlijke emoties of lastige fysieke sensaties. Dat doen we niet omdat we pijn zo leuk vinden, maar omdat we graag willen dat mensen vrij(er) worden, zodat ze kunnen gaan doen wat ze écht belangrijk vinden - óók als dat ongemakkelijk voelt. Dat heet 'psychologische flexibiliteit', maar je mag het ook gewoon 'lef' noemen.

Laten we nu eens kijken wat de 4 stappen zijn waaruit actieve acceptatie bestaat. 

Être. Oftewel ‘zijn met de pijn’. Let ook op het dakje op de Ê: dat staat voor het geven van onderdak aan het ongemak, of het welkom heten van gevoelens. En de vier letters van être staan voor: erkennen, toelaten, ruimte geven, en verder!

Laten we deze vier stappen eens nader bekijken:

Erkennen. Voordat je een innerlijk ongemak kunt accepteren, zul je het moeten erkennen. Kijk eens of je het gevoel een passende naam kunt geven, zoals: boosheid, verdriet, angst, frustratie, onrust, spanning. Neem hier even de tijd voor. Zeg bijvoorbeeld in stilte tegen jezelf: ik voel (gevoel X). Of: er is (gevoel Y).

Toelaten. Bij deze stap zeg je innerlijk ‘ja’ tegen het gevoel. Het is alsof je het gevoel toestemming geeft om er te zijn. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf: ik vind dit niet fijn, maar ik laat het toe. Of: laat me dit maar voelen, het is er toch al. Of zeg simpelweg ‘ja’.

Ruimte geven. Deze stap is het meest lichamelijk van aard en kan zo lang duren als je wilt of als nodig is. Waar de eerste twee stappen slechts enkele seconden hoeven te duren, kan deze stap – afhankelijk van de ernst en je behoefte – tussen de vijftien seconden en vijftien minuten duren. Nadat je het gevoel hebt toegelaten, geef je het nu ook de ruimte. Dat kan op allerlei manieren :

- Het gevoel vrij door je heen laten stromen.

- Er met je aandacht naartoe gaan en er even bij blijven.

- Wat dieper ademen, terwijl je het gevoel blijft voelen.

- Het gevoel nieuwsgierig onderzoeken: waar bevindt het zich in je lichaam, welke vorm, temperatuur of kleur heeft het?

- Twee zorgzame handen erop leggen, niet met de intentie om het te laten verdwijnen, maar om ‘ervoor te zorgen’.

Afhankelijk van de intensiteit en de situatie waarin je bent, kun je kiezen om korter of langer de tijd te nemen voor deze derde stap. Als je bijvoorbeeld docent bent, midden op een schooldag, dan heb je er waarschijnlijk niet veel tijd voor. En toch kunnen twee minuten hier een groot verschil maken: hoe je je volgende klas binnenstapt, welke energie je meebrengt en hoe die klas dat aan je spiegelt. Als je het gevoel hebt dat stap drie nog niet klaar is, maar je dóór moet, dan kun je later op de dag nogmaals tijd en ruimte maken voor de gevoelens van dat (nieuwe) moment. Hetzelfde geldt natuurlijk als je een andere drukke baan hebt.

En verder. Nadat je jezelf zo even ruimte hebt gegeven om te voelen, ga je verder met je dag. De kans is groot dat je nu eerder wijs zult handelen in plaats van automatisch reageren op de trigger die je van streek maakte. Uiteraard kun je je waarden als leidraad nemen. Zo krijg je dus steeds meer grip op je gedrag en plant je steeds vaker zaadjes van toewijding.

We maken allemaal weleens een innerlijke storm mee. Dit kan een storm van gedachten, emoties of beide zijn. 

En laten we eerlijk zijn: alle ellende op het wereldtoneel helpt ook niet mee.

 In mijn trainingen hoor ik het ook vaak: cliënten die overspoeld raken door gedachten, emoties of oude pijn.

Maar ook coaches zelf die af en toe even geen lucht krijgen van alles wat er speelt. Herkenbaar?

In die momenten is er één oefening waar ik zelf vaak naar teruggrijp. Simpel. Kort. Maar zó effectief. Het heet 'Dropping Anchor', ontwikkeld door Russ Harris – ACT-trainer en schrijver van onder meer The Happiness Trap.

Ik heb het geluk gehad om zelf bij hem in de leer te zijn geweest. En sindsdien is dit anker een van mijn favoriete tools geworden. Niet alleen voor cliënten, maar ja, ook voor mezelf trouwens.

Omdat ik merk hoeveel rust, helderheid en stevigheid deze oefening geeft, heb ik ‘m ingesproken voor mijn podcast. In het Nederlands, zodat jij – en je cliënten – er direct mee aan de slag kunnen. Even tien minuten luisteren. En dan weer met beide benen op de grond.

De oefening werkt met drie simpele stappen, die je makkelijk kunt onthouden met een ABC’tje:

A – Aandacht voor Alles Aan je binnenkant.

Je richt je aandacht vriendelijk naar binnen. Wat speelt er aan gedachten, gevoelens, herinneringen, neigingen, sensaties? Benoem het, zonder oordeel. Gewoon: "ik merk onrust", "ik voel verdriet", "ik heb de gedachte dat ik dit niet kan".

B – Beweeg Bewust je Body.

Voel je voeten op de grond. Beweeg een beetje. Adem wat dieper in. Zucht. Reik uit. Maak contact met je lijf.

C – Contact met de Cirkel om je heen.

Kijk even rustig om je heen. Waar ben je? Wat zie je? Wat hoor je? Wat kun je doen wat past bij wie je wilt zijn?

Dropping Anchor is geen manier om je storm weg te duwen. Het helpt je om er middenin te blijven staan, zonder meegesleurd te worden. En hoe vaker je het oefent, hoe sneller je merkt: hé, ik ben hier nog. Ik adem nog. Ik kan weer kiezen.

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!

Deze korte, laagdrempelige en afwisselende oefening is afkomstig uit ACT. Hij duurt ongeveer drie minuten en is heel geschikt om dagelijks mindfulness mee te oefenen. Hij gaat niet snel vervelen, want hij is telkens weer anders. 

En zodra jij ermee vertrouwd bent kun je hem weer doorgeven aan je coachées!

Je kunt hem inleiden met de volgende woorden:

Om je een indruk te geven van het trainen van je aandacht nodig ik je uit voor een korte oefening, genaamd 5 x 5. Wat we daarbij doen is: vijf ademhalingen tellen; vijf voorwerpen in deze ruimte bekijken alsof je ze voor de allereerste keer ziet; daarna luisteren naar vijf verschillende geluiden; dan richten we onze aandacht op ons lichaam en merken we vijf verschillende fysieke sensaties op. En tot slot tellen we nogmaals vijf ademhalingen. Ik begeleid je erdoorheen, doe je mee?

Stap 1. Breng je aandacht naar je buik of borst en word je daar op een vriendelijke manier bewust van je ademhaling. Je hoeft niets aan je adem te veranderen, je hoeft die alleen op te merken. En zo tel je rustig elke keer dat je uitademt. (…)

Stap 2. Kijk nu eens met een bepaalde verwondering, of met de ogen van een kind om je heen en observeer vijf voorwerpen in deze ruimte. (…)

Stap 3. Sluit nu je ogen of laat je blik rusten op de vloer en luister naar de klank van de wereld om je heen en tel vijf geluiden, ver weg of dichtbij. (…)

Stap 4. Ga nu met je aandacht naar binnen en merk vijf fysieke sensaties op. Bijvoorbeeld je voeten op de grond, je contact met de stoel, de kleding op je huid, de temperatuur van de lucht. (…)

Stap 5. Breng je aandacht nu opnieuw naar je buik of borst en word je daar weer op een vriendelijke manier bewust van je ademhaling. Tel opnieuw je uitademingen. (…)

Meer weten over ACT? Kijk eens hier: https://www.bewezeneffect.nl/digitale-goodies-rondom-coachen-met-act/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!

Hoe zou het zijn als je vraagstukken niet alleen overdenkt, maar ook doorvoelt?

Als je als coach niet alleen met je hoofd werkt, maar ook met je hele lijf aanwezig bent? I

n deze bijzondere aflevering van de podcast gaat Sergio van der Pluijm in gesprek met Paula Kolthoff, expert in Embodied Learning, trainer, coach en auteur van de boeken Stevig staan in intense situaties en Sterk staan door flexibel bewegen.

Paula neemt ons mee in de wereld van lichaamsbewustzijn als fundament voor professioneel begeleiden. Ze deelt hoe ze beweging gebruikt om mensen, natuur én complexe vraagstukken beter te begrijpen – soms letterlijk door als een boom in het bos te gaan staan.

We verkennen samen hoe lichaamsbewustzijn de kwaliteit van je aanwezigheid als coach verdiept, hoe het je helpt om informatie te ontvangen buiten je cognitie om, en hoe je als begeleider meer impact kunt maken vanuit radicale zachtmoedigheid: een unieke combinatie van scherpzinnige helderheid en compassievolle aanwezigheid.

Je hoort:

• Waarom lichaamsbewustzijn méér is dan een 'leuke toevoeging’ aan je coachtoolkit.
• Hoe je met je lijf kunt ‘luisteren’ naar je coachee – zelfs online!
• Wat het verschil is tussen empathie en compassie in belichaamd luisteren.
• Hoe paradoxen zoals ‘sterk staan en flexibel bewegen’ fysiek onderzocht kunnen worden.
• En hoe belichaamd onderbreken (!) soms precies is wat je coachee nodig heeft.

Een must-listen voor iedere coach, trainer of begeleider die z’n werk wil verdiepen, vernieuwen én verrijken – met hoofd, hart en lijf.

Meer over Paula vind je hier: www.embodiedlearning.nl

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!

In deze inspirerende podcastaflevering gaan we in gesprek met Rens Linders – vader, sporter, teamtrainer en oplossingsgericht coach. We duiken samen in zijn aangrijpende verhaal over het fietsongeluk in mei 2022, waarbij hij ernstig gewond raakte, onder andere met een verbrijzeld sleutelbeen en een hersenkneuzing.

We verkennen verschillende facetten van zijn herstelproces, zoals de kracht van neuroplasticiteit, het belang van een stevig netwerk en de inzet van methodes als ACT en oplossingsgericht denken. Rens deelt openhartig hoe hij de fysieke en mentale strijd aanging, hoe zijn gezin hem kracht gaf, en hoe hij zijn oude zelfbeeld losliet om een nieuwe identiteit te omarmen.

Samen ontdekken we hoe levenskracht, rust en een gezonde levensstijl essentieel zijn in herstel, en hoe een veilige, ondersteunende omgeving het verschil maakt. Rens’ ervaringen brengen ons waardevolle inzichten over empathie en veerkracht, die hem – en ons – als professional completer en begripvoller maken.

Tenslotte staan we uitgebreid stil bij het omarmen van verandering als sleutel tot groei en herstel.

Hier lees je meer over Rens en zijn bedrijf: www.hetontwikkelpunt.nl/renslinders/

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!

Dit is een stukje uit de inleiding van mijn nieuwe boek 'Wat effectieve coaches anders doen'.

Zin om verder te lezen? Bestel hem hier: www.managementboek.nl/boek/9789024464517/wat-effectieve-coaches-anders-doen-sergio-van-der-pluijm

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

Onder coaches leven vele misvattingen over ‘wat werkt’. Hieronder vind je de vijf misvattingen die ik het vaakst tegenkom bij het opleiden van coachende professionals. Ik noem ze ‘misvattingen’, omdat de onderliggende aannames niet kloppen en omdat ze gemakkelijk kunnen leiden tot een ineffectieve manier van coachen. Tegelijk denk ik dat elke coach deze misvattingen zal herkennen in zichzelf en/of bij collega’s. Eerlijk gezegd heb ik ze alle vijf ook ooit geloofd en ik ben blij dat ik er nu heel anders naar kijk. Hier komen ze:

‘Ik moet alles weten’

Sommige, vooral beginnende coaches denken dat zij een soort wijze, alwetende goeroe moeten worden. Dat zij als het ware antwoord moeten hebben op alle mogelijke vragen van coachées. En dus verstand moeten hebben van relaties, ouderschap, voeding, slaap, beweging, assertiviteit, het brein, motivatie, zelfvertrouwen, effectief studiegedrag, leiderschap, samenwerking, marketing, AI, het Enneagram, DISC, MBTI en nog veel meer … (Pfff, word jij ook al moe van deze opsomming?)

Zij zien hun rol als de ‘Vraag het aan Mona’-rubriek in sommige tijdschriften. Deze mensen steken veel tijd in het opdoen van kennis en uiteraard willen ze deze kennis dan ook heel graag delen met hun coachées, gevraagd of niet. Het probleem bij deze benadering is dat je onmogelijk van alles verstand kunt hebben. Daarnaastgeldt: was het maar zo dat mensen hun gedrag al gaan veranderen als je ze slechts informatie en advies geeft. We zullen later zien waarom dit vaak niet werkt en uiteraard wat beter werkt. Voor nu houd ik het even bij het goede nieuws: je hoeft niet alles te weten.

‘Ik moet mijn coachées motiveren’

Coaches die dit geloven, denken dat het hun taak is om coachées te motiveren en dat motivatie iets is wat je in iemand stopt. Zij proberen dit te doen door op iemand in te praten. Zij proberen mensen te overtuigen met allerlei argumenten of bieden ongevraagd oplossingen of handige strategieën aan. Een beetje alsof je een batterijtje stopt in een apparaat dat het niet meer doet in de hoop dat het daarna weer gaat werken. Gelukkig is er doorgaans niets mis met onze ‘batterij’ en is het maar zeer de vraag of jouw batterij überhaupt wel past. Ook hier heb ik goed nieuws: het ligt niet in ons vermogen noch is het onze taak om andere mensen te motiveren. Waarom dit zo is en wat beter werkt, komt nog uitgebreid aan de orde.

‘Ik moet mijn coachées heropvoeden’

Er zijn ook coaches die de overtuiging aanhangen dat zij hun coachées moeten (her) opvoeden. En dus normen en waarden moeten bijbrengen. Nu is dit best invoelbaar in contexten als het onderwijs, de jeugdzorg en de reclassering, maar toch is dit tricky. Ongemerkt leggen deze coaches vaak hun eigen normen en waarden op in de aanname dat die beter zijn dan die van de ander. Helaas worden normen en waarden meestal niet overgenomen doordat iemand vertelt dat die beter zijn, integendeel zelfs. Meestal roept dit vooral weerstand en verzet op. Een mooi citaat dat dit fenomeen illustreert, is van Remco Claassen: ‘Mensen willen wel veranderen, maar ze willen niet veranderd worden.’ Ook hier kan ik dus een last van je schouders halen: je hoeft je coachées niet op te voeden. Als je wilt dat hun gedrag verandert, dan zijn er andere dingen die veel beter werken.

‘Ik moet mijn coachées repareren’

Er zijn coaches die – als hun coachées ineffectief gedrag vertonen – de neiging krijgen om hen te ‘repareren’. Zij behandelen hen als een kapotte auto waaraan iets vervangen moet worden. Vooral mensen met een technische achtergrond hebben deze neiging vaak, wat heel begrijpelijk is. Zij grossieren in het aanbieden van analyses, oplossingen en ongevraagde adviezen. Het probleem is dat wij nu eenmaal geen kapotte auto’s zijn, maar voelende, denkende wezens. We hebben emotionele behoeftes en willen vaak eerst gezien en erkend worden in onze strubbelingen én sterke kanten voordat we überhaupt willen nadenken over een andere aanpak. Deze voel je vast al aankomen: mensen willen niet gerepareerd worden, dus bespaar je de moeite.

‘Wat voor mij werkte, werkt ook voor jou’

Op sociale media zie je tegenwoordig veel mensen die zichzelf als coach profileren vanwege het feit dat zij iets ingrijpends hebben meegemaakt, bijvoorbeeld een ontslag, een burn-out of een depressie. Begrijp me goed: ervaringsdeskundigheid is heel veel waard en ik juich helemaal toe dat steeds vaker ervaringsdeskundigen samenwerken met professionele hulpverleners. Maar enkel ervaringsdeskundigheid maakt je nog niet tot een goede coach. De valkuil bij dit type coaches is dat ze de aanpak die voor hen heeft gewerkt, voorspiegelen als ‘de enige juiste manier’. Zij beseffen onvoldoende dat mensen onderling sterk kunnen verschillen en dat wat voor henzelf heeft gewerkt, totaal niet bij hun coachées hoeft te passen. De paradoxale waarheid is dat je juist prima iemand kunt coachen die met een heel ander probleem worstelt dan jij – mits je het vak van coach verstaat. En gelukkig maar, want anders zouden we als coach of hulpverlener alles eerst zelf meegemaakt moeten hebben voordat we onze coachées kunnen helpen.

De rode draad in al deze misvattingen is de aanname: ‘Ik weet wat jij nodig hebt en ik ga het aan je geven.’ In de loop van dit boek zullen we ontdekken dat er een veel prettigere en bovendien effectievere aanname bestaat en die luidt: ‘Jij hebt al wat je nodig hebt en samen gaan we dat ontdekken!’ We zullen nader kennismaken met de soort coaching waarbij de coachée door een prachtig en krachtig proces wordt begeleid. Een proces waarin zij zowel persoonlijke doelen en waarden alsook de weg hier naartoe in zichzelf ontdekt. En opnieuw in contact komt met de eigen kracht, wijsheid en creativiteit. Waarbij zij sociale steun weer op waarde weet te schatten én te mobiliseren. En een eerste kleine stap ontdekt, zodat zij vandaag nog kan beginnen met vormgeven van misschien wel een nieuwe, hoopvolle weg in het leven.

Hij schreef graag, dus toen hij met een pen in zijn hand voor haar stond, zag Carla geen gevaar. Tot hij plotseling zei dat zij de duivel was — en haar met diezelfde (geslepen) pen in haar borst stak.

Carla de Bruyn Jansen werkte destijds op een gesloten GGZ-afdeling. Wat haar is bijgebleven, is niet alleen de schrik en een lidteken, maar vooral de vraag: hoe ga je als professional effectief met agressief gedrag om? En liefst op een humane manier, maar zonder je zelf te kort te doen?

Carla is een boeiende en stevige persoonlijkheid. Op haar website kun je dit over haar lezen:

Het hoort er niet bij. Agressie in de zorg. Gewoon níet.

Dit elke hulpverlener (en organisatie) tot in de vezels duidelijk maken: Dát is mijn missie. Als dochter van een ambulanceverpleegkundige en een politiechef ben ik wel wat hectiek gewend. In Drenthe opgegroeid tussen de piepers en de piepers.

Een negen tot vijf mentaliteit heb ik niet met de paplepel meegekregen. Veiligheid wel. Mijn vader die in burger een (nog) grotere man aanspreekt op onbehoorlijk gedrag, die toch op zijn vrije avond met de auto achter mijn moeder in ambulance aanrijdt omdat het een steekincident betreft. Mijn moeder die op mijn basisschool de leerlingen in groep 8 EHBO-les geeft, want 'Daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen'.

Op de basisschool laat ik al niet met me sollen. Die jongen die op kisten naar school komt en mij voor de lol tegen de schenen schopt? Die krijgt een trap terug. En als ik op de middelbare school word gepest omdat ik weiger merkkleding te dragen om erbij te horen, loop ik rustig een heel jaar in legerkleding rond. Tot grote hilariteit van mijn familie en vrienden, maar voor mij serieuze taal.

Inmiddels heb ik geleerd niet terug te schoppen, maar vind ik een respectvolle sociale omgang nog steeds belangrijk, net als authenticiteit. Het 'had ik maar' overkomt mij niet zo heel erg snel. Tpot zover Carla.

In mijn nieuwste podcastaflevering spreek ik Carla over:

omgaan met onvoorspelbare agressie (vanuit psychose of trauma),

hoe je grenzen aangeeft zonder escalatie,

waarom sociale veiligheid in teams zelden vanzelf ontstaat.

Ook als je niet in de zorg werkt, is dit een gesprek dat raakt. Want elke coach, begeleider of teamleider kan te maken krijgen met spanning, grenzen en de vraag: hoe blijf ik gezond en heel in dit soort situaties?

Meer over Carla lees je hier: www.catova.nl/

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!

Als coach ben je gewend om vragen te stellen, te luisteren en vooral die ander in de schijnwerpers te zetten.

Maar soms moet je zélf het podium op. Misschien geef je een workshop, presenteer je je werkwijze aan een mogelijke opdrachtgever of wil je goed voor de dag komen in een intakegesprek.

En laten we eerlijk zijn: dat kan best spannend zijn. Hoe zorg je dat jouw boodschap echt overkomt? Hoe houd je de aandacht vast? Hoe zorg je dat jij eruit springt?

Daarover sprak ik met Eva Brouwer in mijn nieuwste podcastaflevering! Eva is presentatiecoach, spreker en auteur van Pak je podium.

Ze helpt professionals om met zelfvertrouwen en flair te presenteren. In ons gesprek deelt ze praktische tools en inzichten om je verhaal helder en krachtig neer te zetten, zonder dat je ‘nep’ hoeft te doen of trucjes moet leren. Liever niet zelfs.

Of je nu voor een groep staat, je coachpraktijk presenteert of een inspirerende lezing geeft: met Eva’s tips wordt spreken makkelijker én leuker.

Klaar om je podium te pakken? Luister dan nu naar deze heerlijke episode. Veel luisterplezier!

Meer over Eva lees je hier: https://evabrouwer.tv/

En hier vind je een fantastische methode om lef en focus te vergroten, zowel bij jezelf als je coachées: https://www.bewezeneffect.nl/digitale-goodies-rondom-coachen-met-act/

Eefje Rondeel en Aveline Dijkman schreven een heerlijk boek: ‘Zin en onzin over coaching.’

Eefje Rondeel is een wetenschapper met veel oog voor de praktijk van coaching en Aveline Dijkman is een zeer ervaren coach die het belang van inziet van wetenschap.

Het fijne aan hun boek is dat je op een heel toegankelijke manier de de wetenschappelijke tussenstand van het coachvak meekrijgt.

Ze beantwoorden vragen als:

• Kan iedereen coach worden?

• Is de relatie echt belangrijker dan de methode?

• Moeten coach en coachee op elkaar lijken voor de beste resultaten?

• Kan een leidinggevende een goede coach zijn?

• Wat weten we over online coaching en coaching door chatbots?

• Kan coaching ook negatieve bijwerkingen hebben?

• Hoe effectief is paardencoaching?

In deze episode van de Coachen 3.0 Podcast beluister je ons boeiende gesprek.

Het leuke is ook dat ik samen met beide dames het Klein Coachkunde Symposium organiseer. Dit unieke evenement vind plaats op 3 april en zal een combi worden van de bekende 3 E’s: Educatie, Entertainment en Empowerment! Er zijn nu nog wel wat kaarten, dus wil je erbij zijn, check hier: https://www.thema.nl/het-klein-coachkunde-symposium/

En hun boek vind je hier:

https://www.managementboek.nl/boek/9789462724198/zin-en-onzin-over-coaching-eefje-rondeel?affiliate=8476

Hier vind je meer over Aveline: https://datcoaching.nl/

Hier vind je meer over Eefje: https://www.eefjerondeel.nl/

En hier vind je meer over ons trainingsaanbod:

https://www.bewezeneffect.nl/

In het begin van dit milennium - Youtube bestond nog niet - ontdekte ik Tony Robbins. Ik vond zijn eerste boek in de bieb en een vriend leende me zijn CD's.

Ik moet bekennen: de inspirerende verhalen en zijn levensadviezen spraken me toen zeker aan. Als ik toen de kans had gehad, was ik wellicht naar één van zijn seminars gegaan.

Nu is Youtube er en kan je niet meer om de man heen. Hij heeft een enorm charisma, een krakende Hollywood-basstem en was adviseur van mensen als Gorbatsjov, Lady Di en Bill Clinton.

Op de seminars die hij geeft komen meer dan tienduizend mensen - tegelijk. Je zou hem de rockstar van de persoonlijke ontwikkeling kunnen noemen.

Toch ben ik in middels wat ambivalenter.

Door zowel mijn eigen levenservaringen als het steeds vertrouwder raken met ACT ben ik vraagtekens gaan zetten bij de grote maakbaarheid van het leven, zoals Tony Robbins die voorpiegelt.

Tijdens zijn live coaching-sessies (met duizenden uitzinnige fans als getuige) gaat hij wel héél ver in zijn on-the-spot analyses van wat iemands probleem is – en wat de bijbehorende oplossing. In de Netflix-docu ‘I am not your guru’ is te zien hoe hij een vrouw met relatie-problemen ter plekke vrij dwingend adviseert om telefonisch de relatie te beëindigen. Iets wat zij vervolgens doet… Au.

En toch. En toch…

In een wereld met steeds meer vastgeroeste meningen geloof ik dat het waardevol is om mensen te spreken met een heel andere kijk op dingen.

Mijn dierbare ex-collega Dagmar Vriends is bijvoorbeeld een groot Tony-fan. Samen met haar vrouw maakte zij iets bijzonder pijnlijks mee: het seksueel misbruik van haar kinderen door hun donor-vader.

En in episode 71 van mijn podcast vertelt zij hoe een seminar van Tony Robbins voor haar een helende ervaring werd.

In deze episode hoor je haar pijnlijke en tegelijk heel veerkrachtige en hoopgevende verhaal.

Meer over Dagmar en haar trainingsaanbod vind je hier; https://www.sisstrainingen.nl/over-ons/

Zin om je (verder) te bekwamen in het coachvak? Kijk eens hier: https://www.bewezeneffect.nl/

Zin om te reageren op deze Podcast? Hier laat je eenvoudig een voice-berichtje voor ons achter: https://www.speakpipe.com/bewezeneffect

En in Spotify kun je tegenwoordig ook een reactie geven.

Daarmee steun je deze podcast en zorg je dat ik gemotiveerd blijf om hem te maken, dus grote dank als je die kleine moeite neemt!