Consciousness.gr

Καινή Διαθήκη

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον - Κεφάλαιο 5

Καινή Διαθήκη

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο - Κεφάλαιο 4

Καινή Διαθήκη

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον - Κεφάλαιο 2

Καινή Διαθήκη

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο - Κεφάλαιο 3

Καινή Διαθήκη - Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον - Κεφάλαιον 1 - Η γέννηση του Ιησού Χριστού

Καινή Διαθήκη - Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον - Η γενεαλογία του Ιησού

Μελοποιημένο ποίημα.

--------

Με ξυπνάς το πρωί με το πάθος της νιότης

με την σκέψη της πρώτης, μα φθαρτής αναπνοής.

Με κοιτάζεις στα μάτια, ψάχνεις να’βρεις ελπίδα,

μες στο αρχέγονο κύμα της πλανεύτρας ζωής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι δίπλα σου πάντα,

μα χωρίς πια αισθήσεις, με ματιά της ψυχής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι μέσα και εμπρός σου,

νοερός συνοδός σου, φίλος όντως Ζωής.

Η λερναία σου ύδρα από το Εγώ ξεπροβάλλει

και όλο ενέργεια ζητάει, είναι ταλαντωτής.

Μόνη ασπίδα σου τώρα μα και ίασης μέσο,

είναι η Αλήθεια εντός σου, μνήμη καταγωγής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι δίπλα σου πάντα,

μα χωρίς πια αισθήσεις, με ματιά της ψυχής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι μέσα και εμπρός σου,

νοερός συνοδός σου, φίλος όντως Ζωής.

Απαντήσεις να βρεις μην κοιτάζεις τριγύρω,

ερωτήματα εγείρω, μόνο εντός να θωρείς.

Μες στον κύκλο της πλάνης, διώξε το άλφα κι ωμέγα,

βρες το μέτρο το μέγα, ως κανόνα ζωής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι δίπλα σου πάντα,

μα χωρίς πια αισθήσεις, με ματιά της ψυχής.

Κι όταν όλα χαθούν, θα είμαι μέσα και εμπρός σου,

νοερός συνοδός σου, φίλος όντως Ζωής.

Η καρδιά μας ένα ασίγαστο ηφαίστειο που κοχλάζει.

Κι ο Νους ωκεανός απέραντος, που σμίγει στο μεταίχμιο με την λάβα της καρδιάς και την αργοσβήνει.

Μια ταλάντωση δίχως οίκτο, μια μάχη ατελείωτη.

Όμως ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος, και το κάρμα εξαντλείται.

Το άλφα οδηγεί στο ωμέγα και το άπειρο συγκλίνει στην σημειακή ιδιομορφία.

Και τότε βλέπει ο άνθρωπος καθαρά ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα.

Και ότι η ολόλαμπρη πλάση δεν ήταν παρά μια μαύρη τρύπα.

Ότι η επίγεια βιωτή δεν ήταν παρά ένα μονόπρακτο σκηνοθετημένο στην αντανάκλαση της φωτιάς του σπηλαίου του Πλάτωνα.

Και ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος συνωμότησε με τον μαύρο κάλπικο Έρωτα και καταβρόχθισε σε μια στιγμή την αιωνιότητα.

Τότε συνειδητοποιεί ο άνθρωπος ότι η χαρά των στιγμών δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια φυτευτή εικονική πραγματικότητα.

Και ο αληθινά ζωντανός έγινε θνητός (βροτός). Και ο θνητός έγινε αυτομάτως φαγώσιμος (βρωτός).

Και η φυλακή μας ντύθηκε τα γιορτινά της, περιμένοντάς μας να έρθουμε να την ζωοποιήσουμε με το ναρκωμένο μας πνεύμα.

Μες στην αναταραχή όμως, κάποιοι “απείθαρχοι” αποστατούν κόντρα στον μέγα αποστάτη.

Επιδιώκουν διακαώς να διαρρήξουν το αυγό του Πάσχα, επικαλούμενοι τα λύτρα που πλήρωσε για αυτούς ο Πατέρας τους.

Για αυτούς παρελθόν, παρόν και μέλλον ενώνονται καρέ-καρέ στον Αιώνα των Αιώνων.

Για αυτούς, χώρος και χρόνος καταλύονται, και οδηγούν στον Τρόπο.

Ζουν μυστικά, ξένοι ανάμεσα σε ξένους, πετώντας σαν αερικά μεταξύ γήινου και υπερκόσμιου.

Είναι ξένοι προς τον κόσμο αυτό και ο κόσμος αυτός δεν τους “σηκώνει”.

Συναντιούνται, σαν μυστικοί συνωμότες, στο μυστικό τους κάστρο.

Εκεί όπου δεν υπάρχει “ψυχή” κι όμως δεν νιώθουν ποτέ μόνοι.

Εκεί όπου κοινωνούν, θυμούνται και αγαπούν.

Εκεί όπου πεθαίνουν στο Εγώ για να γεννηθούν στο Πνεύμα.

Εκεί όπου παίρνουν την πρώτη πρόγευση για όσα θα ακολουθήσουν.

Εκεί ακριβώς τολμούν να συναντήσουν τον μέγιστο πόθο τους, την ακραιφνή Αλήθεια.

Και τότε τα λόγια σταματούν, οι αισθήσεις αδρανοποιούνται και σβήνουν.

Και οι λέξεις αδυνατούν να παράξουν νοήματα.

Στέκονται με δέος στην αίθουσα του θρόνου, προσμένοντας δόξῃ καὶ τιμῇ την στέψη τους.

Αυτό το κάτι που υπερβαίνει το Είναι τους, αυτό τους οδηγεί στην ένωση των αντιθέτων.

Ο βρώμικος κύκλος της γνώσης του καλού και του κακού επιτέλους κλείνει οριστικά.

Η λάβα της καρδιάς και ο ωκεανός του Νου μεταστοιχειώνονται σε μια έννοη, ακέραιη ολότητα.

Όλα τότε “χάνονται” και όλα αποκαλύπτονται.

Και η (όντως) Ζωή μόλις ξεκινάει.

Ένα μελοποιημένο ποίημα με χρήση του Suno AI app. Ακολουθούν οι στίχοι.

Η παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας παρέχει μια σειρά βυζαντινών ύμνων και ψαλμών και έναν θησαυρό προσευχών, γεμάτων από συμβολισμούς και πνευματική ουσία. Μπορούμε να αναφερθούμε στην καθημερινή προσευχή του Αγίου Παϊσίου και στο ποίημα της βραδινής προσευχής μας. Σε αυτό το άρθρο παραθέτουμε μια συλλογή σύντομων ευχών και επικλήσεων, τις οποίες μπορούμε να ενσωματώσουμε στα πλαίσια του καθημερινού κανόνα ως μια ευεργετική και μη τετριμμένη συνήθεια, ικανή να μας κρατήσει σε ισορροπία σε καιρούς χαλεπούς και να μας διατηρήσει όρθιους σωματικά και ορθούς πνευματικά στο διάβα της ζωής μας, μέχρι την τελευταία μας αναπνοή στο επίγειο πεδίο. Ας επικαλούμαστε λοιπόν το καθημερινό πνευματικό καταφύγιο κάθε ώρα και κάθε στιγμή μέσα στην πλάνη του επίγειου χρόνου.