Siyasi kutuplaşmanın geçersiz, uzlaşmanın yüksek olduğu konu: Suriyeliler. DataTalks’ta İstanpol’un “İstanbul'da Suriyeli Sığınmacılara Yönelik Tutumlar” isimli araştırmasını araştırma ekibinden @NOnurkuru ile konuştuk.
Araştırma, İstanbul’da yaşayan Suriyelilere kim nasıl yaklaşıyor, tehdit algısı neye göre değişiyor sorularına yanıt aramış. Öne çıkan sonuçlar şunlar:
Suriyeliler şiddetin eşiğindeler ve toplumsal sorunların günah keçisi olarak görülüyorlar.
Pandemi nedeniyle sosyal etkileşim azalmıştı, veriler açılmadan sonra ve ekonomik sorunlar da arttıkça sosyal patlamaların artacağına işaret ediyor.
Üç tipte ve iki boyutta tehdit algısı tarif ediyor: ülke ve aile boyutları, ekonomi, güvenlik ve kültür de tehdit algısı tiplerini oluşturuyor.
%78’in Suriyelilerle hiçbir teması olmamış. Aile düzeyinde tehdit algısı ülke düzeyinde tehdit algısından çok daha düşük.
Türkiye’nin ötekisi Ortadoğu ve Araplar olarak tanımlanıyor, kuvvetli bir Arap nefreti var: kültürel olarak bizi olumsuz etkileyecekler kaygısı yüksek.
Suriyeliler İstanbul’un periferisinde yaşıyor. Burada yaşayan diğer kesimlerde daha eğitimsiz ve daha gelir düzeyi düşük kesimler. İşsizlik kaygıları daha fazla. Ekonomik sorunlar, bu sorunu günah keçisi olarak görmeye neden olabiliyor.
%36 Suriyelilerin savaş mağduru olduğuna inanmıyor.
Bir taciz söylentisi durumunda Suriyelilere karşı şiddet eğilimi gösteririm (linçe katılırım) diyenlerin oranı %37.
Suriyelilere bakışta seçmenlerde birbirine yakınlığına göre kümeler kutuplaşma eğilimlerinden ayrışıyor, üç grup var: 1. AK Parti – CHP, 2. İYİ Parti-MHP 3. HDP. İYİ Parti seçmenleri toleransı en düşük grup.
Suriyelilerin gündelik yaşama katılmaları bir hak olarak görülmüyor: Kadınların makyaj yapması, AVM’lere gitmeleri, hatta dışarı çıkmaları yadırganıyor.
Çocuklar en büyük fırsat alanı, etkileşim çok daha olumlu. Çocuklara merhamet yüksek iken, şeref, namus gibi kavramlar ortaya çıkıyor ve öfke erkelere yöneliyor. En rahatsız olunan kesim genç Suriyeli erkekler, onlarla diğer gençler arasında gerilim yükselebiliyor.
Algıdaki kimlik hiyerarşisi şöyle: 1. Türkler, 2. Türki C.’den gelenler, 3. Türkiyeli Kürtler, 4. Suriyeli Araplar, 5. Suriyeli Kürtler, 6. Afganlar.
Afganlara nefret çok daha yüksek düzeyde. Suriyelilerden farklı olarak Afganların aile yaşantısından uzak bekar gruplar olarak görülmeleri bunun esas nedeni. Bekar erkeklerin toplum huzurunu tehdit ettiği kanaati, göçmen algısıyla birleşiyor.
Raporun tamamına şuradan erişebilirsiniz:Data Talks’ta güncel sosyal araştırmaları ve verileri konuşuyoruz. “Şimdi ne diyor bu araştırma?”, “Ne çıkmış?”, “Peki ne anlama geliyor?” gibi soruların yanıtlarını arıyoruz. Uzatmadan, detaylarda boğulmadan özet geçmeye çalışıyor, verilerle muhabbet ediyoruz. Araştırmalardan uzak kalmak istemeyen ama raporları da yorucu bulanların, yolda, trafikte, yürüyüşte dinleyecek bir yayın arayanların dikkatine sunulur.
