Ik had aan Dave Krooshof niet alleen gevraagd of hij wilde nadenken over wanneer iets goed is. Ik heb hem ook gevraagd of hij kan nadenken over de vraag of er een overeenkomst is tussen muziek en visuele dingen. Dus bijvoorbeeld of er een echte wiskundige overeenkomst is tussen akkoorden en visuele verhoudingen, of tussen verzadiging van klank en kleur. En dan was ik ook nog benieuwd of we hier wat van kunnen leren om bepaalde drempels weg te nemen, bijvoorbeeld voor blinde of kleurenblinde mensen.

… dat er dan een technische aanwijzing volgt waardoor de uitvoering ook heel erg technisch gaat klinken

Met deze vragen in ons achterhoofd hebben we ruim een uur heel prettig gepraat. We hebben gesproken over studenten die moeten wennen aan ruimtes die bedekt zijn met scheve latjes, over vrienden verliezen vanwege viereneenhalve minuut stilte, over verschillende stemmingen van piano, en over het bijzondere neurale netwerk Cerberus wat Dave gebruikte om muziek mee te maken in de jaren 90 op het conservatorium. Onder veel en veel meer.

Als je heel goed luistert kan je op een gegeven moment tijdens ons gesprek heel zachtjes de hond van Dave horen piepen.