De Berg spreekt...

‘Samen leven, samen zorgen’. Dat is de veelzeggende titel van een toekomstvisie om maatschappelijke ondersteuning in Enschede betaalbaar en menselijk te houden. Het stuk drijft op praktisch noaberschap, waar het ondanks de trots waarmee we dat uitdragen nog wel wat aan mankeert, ruimte voor professionals en een scherp oog voor wat inwoners ècht nodig hebben.

In 2028 moet die visie in de stad zijn geland. Maar voor het zover is, gaat er heel wat op de schop. Daar lijkt het in elk geval wel op, als je het stuk goed leest. En daar gaan we, als ik de wethouder mag geloven, allemaal wat van merken. 
Die wethouder, Harmjan Vedder, roeit bovendien ook nog eens tegen de stroom in, als het het mij vraagt. Individualisering, regeldrift, marktwerking en organisatiebelang zetten de ambities van dat ‘samen leven, samen zorgen’ op scherp. 
 
Ik lees tussen de regels door de handtekening van een bestuurder met een uitgesproken kijk op de samenleving.
Meer dan genoeg aanleiding voor een goed gesprek.

Isa Kahraman werd geboren op 1 april 1974 in Midyat, zuidoost Turkije. Op zijn negende kwam hij in Nederland, gevlucht met zijn ouders voor een burgeroorlog in zijn land. Hij woont sindsdien in Rijssen, waar hij naar eigen zeggen nooit meer weggaat.

Sinds 6 december 2023 is Isa Tweede-Kamerlid voor Nieuw Sociaal Contract. Na ruim 12 jaar gemeenteraadslid te zijn geweest voor het CDA.

Hij heeft onder meer Defensie en Europese Zaken in portefeuille, is tweede woordvoerder Buitenlandse Zaken en parlementair assemblée bij de NAVO. Met een gecombineerde Kamercommissie reisde hij onlangs naar Oekraïne.

Als je wil, kun je een lange rij voorbeelden noemen van - in ‘bestuurstermen’ - ‘dossiers’ die jaren- soms decennialang voortslepen en maar niet dichtgeklapt worden. Kùnnen worden. Omdat de gedupeerden geen recht is gedaan en nog altijd rondlopen met vragen.

Ik sprak met Renske Leijten, Kamerlid voor de Socialistische Partij, over twee voorbeelden dicht bij huis: de Vuurwerkramp en het Toeslagenschandaal, zoals zij het noemt.

Odding nam op 16 december officieel afscheid van ‘zijn’ musea. Bij zijn aantreden stond Rijksmuseum Twenthe op omvallen. Het Rijk had de subsidiekraan dichtgedraaid, het museum voegde niets toe aan het vaderlandse kunstlandschap. Een misvatting van de eerste orde, zo bleek in de jaren erna.

Toen de Twentse Welle, zoals het cultuur- en natuurhistorisch museum van Enschede destijds nog heette, in zwaar weer kwam, kwam het tot een bijna-fusie met 'het Rijks'.

Odding wist het tij meer dan te keren. Beide Enschedese musea zijn uit hun ‘midlifecrisis’ gekropen, zoals hij het typeert, en kunnen met fris geschoren kaken de toekomst tegemoet. Zij hebben zich 'binnenste-buiten gekeerd'. “Niet de kunst staat centraal”, stelt hij in De Berg spreekt... Arnoud Odding. “Musea zijn er voor het publiek.”

Zo’n drie, vier jaar geleden werd langzaamaan duidelijk tot welk een gedrocht fraudebestrijding bij de Belastingdienst was uitgegroeid. Tienduizenden Nederlandse gezinnen bleken te zijn klemgezet tussen neoliberaal wantrouwen en niets ontziende bureaucratie. 

Verreweg de meesten zitten nog altijd klem. 

In twee afleveringen van de podcastserie De Berg spreekt… horen we Esther, gedupeerde, sociaal-advocaat Narda Teke-Bozkurt en Rob Woltering van het ambtenarenteam in Enschede dat slachtoffers van de Toeslagenaffaire bijstaat. Dit is deel 2.

Zo’n drie, vier jaar geleden werd langzaamaan duidelijk tot welk een gedrocht fraudebestrijding bij de Belastingdienst was uitgegroeid. Tienduizenden Nederlandse gezinnen bleken te zijn klemgezet tussen neoliberaal wantrouwen en niets ontziende bureaucratie. 

Verreweg de meesten zitten nog altijd klem. Dat bleek onder meer tijdens een lotgenotenavond van gedupeerden in Enschede.

In twee afleveringen van de podcastserie De Berg spreekt… horen we Esther, gedupeerde, sociaal-advocaat Narda Teke-Bozkurt en Rob Woltering van het ambtenarenteam in Enschede dat slachtoffers van de Toeslagenaffaire bijstaat. Dit is deel 1.

Hij heeft er heel goed over nagedacht, voor hij de knoop doorhakte. In juni 2022 maakte UT-professor Peter-Paul Verbeek zijn overstap bekend naar de Universiteit van Amsterdam. Hij wordt daar hoogleraar èn rector magnificus. Van een van de kleintjes naar veruit de grootste. Maar beide universiteiten hebben, volgens Verbeek, veel gemeen...

Verbeek wordt niet alleen rector magnificus aan de grootste universiteit van Nederland, hij wordt er ook hoogleraar. Techniekfilosofie, een van de weinige leerstoelen die de UvA nog niet had. Nu wel.

De opdracht die aan die leerstoel verbonden is: ‘Filosofie en Ethiek van Wetenschap en Techniek in een Veranderende Wereld’. Een op het profiel van Verbeek gesneden maatpak.