De Hoeksteen 2.0

Twee stellen, oftewel vier ouders, en een baby op komst. Het gezin van Jesper, Koen, Elkie, Kim en hun aanstaande dochter heeft aan voorbereiding niks overgelaten. In deze podcast nemen de vier aanstaande ouders je mee op hun weg naar het ouderschap. Over de twijfel van de moeders over een bekende-donor-op-afstand of toch een co-ouderschap. Over de vaders die na een etentje toch maar dat ene appje stuurden. Over de gesprekken met een ontwikkelingspsycholoog die hun hielpen een passend plan te maken. En over de cliché uitspraak 'in het belang van het kind', maar dat dat dan stiekem misschien toch ook wel je eigen belang is. En hoewel ze zich nu allemaal prettig voelen bij de constructie, ontkomen ze niet aan de gedateerde wetgeving die meeouderschap nog steeds niet mogelijk maakt. Wat betekent dat een vader en een moeder op papier ‘niks’ zijn van hun dochter. Raar maar waar. Maar voor nu maken ze zich daar maar niet al te druk om. Hun activisme halen ze vast wel weer eens van stal, maar voorlopig hebben ze wel even iets anders aan hun hoofd.

In de Hoeksteen 2.0 van deze week vertelt Berry over hoe hij als single man op zoek ging naar een manier om zijn kinderwens vorm te geven. Hij vond Marjan, ook alleenstaand, en heeft met haar nu twee kinderen.

Over zijn kraamtranen in een leeg huis na de eerste week fulltime vaderschap, over de noodzaak van flexibiliteit, de voordelen van parttime ouderschap én de trots op zijn gezin. ‘We hadden dezelfde wens en die is uitgekomen, maar daar moet je wel voor blijven werken. En dat doen we. Zonder meer.’

Van 35-jarige single-met-kinderwens naar moeder in een regenbooggezin. Deze aflevering van De Hoeksteen 2.0 vertelt Linda haar verhaal, van hoe zij ‘haar mannen’ ontmoette tot hoe ze samen hun zoon kregen, nu alweer 7,5 jaar geleden. Ze noemt haar gezin een ‘successtory’ en vertelt wat daar de basis van is: ‘Altijd denken van uit het belang van het kind’ en ‘je ego doet er niet toe.’ Oja, het ‘elkaar gunnen’ is ook een hele belangrijke. 

Over nature en nurture, over rare vooroordelen, over opvoeden als het mooiste maar ook het zwaarste wat er is en de manier waarop de ouders dit samen doen. Ook al trekt zoonlief soms meer naar de een dan de ander. Of vindt hij het afscheid nemen soms best lastig. 'We zijn echt een drie-eenheid.'

Hadewych is een alleenstaande moeder - of liever Single Mom By Choice - met drie kinderen. Haar wens voor een groot gezin is uitgekomen. Anders dan ze als kind fantaseerde, maar daarom zeker niet minder mooi. Een tikje intenser, dat misschien wel...

Toen een partner uitbleef, besloot Hadewych als eind-twintiger zelf met behulp van een donor haar kinderwens vorm geven. In eerste instantie vond het ziekenhuis haar nog erg jong, ze moest eerst nog maar een jaar of tien wachten. Maar dat zag ze echt niet zitten.   

Zwanger worden van een donor was voor Hadewych niet een allerlaatste optie 'als echt niets anders lukt', maar een goede en mooie manier om een kind op de wereld te zetten. Een eventuele partner kon altijd nog komen, maar met kinderwens daten bleek niet echt een succes.  

Ondanks haar leeftijd mocht ze op de wachtlijst. Nu is Hadewych moeder van drie (!) zonen. Luister hoe dit gedroomde grote gezin tot stand is gekomen en hoe ze dit in haar eentje weet te managen. (R.E.S.P.E.C.T.)

** In theorie verschijnt deze podcast tweewekelijks. In lockdown-alle-ballen-hoog-houden-tijd kan er  zoals nu net iets meer tijd tussen zitten..**

Kerry en Carsten vertellen over hun weg - of beter gezegd rollercoaster - naar het vaderschap. Na een intensief traject kregen zij een tweeling met hulp van een Mexicaanse draagmoeder. Een weg waar veel mensen een oordeel over hebben. En waar een niet altijd even integere industrie omheen is ontstaan. De mannen deden het op eigen wijze. Met draagmoeder Fabiola bouwden ze - tegen het advies van de bemiddelingsorganisatie - een warme band op en ze spreken elkaar nog steeds. Ook met de eiceldonor hebben ze inmiddels contact weten te leggen. Alles om hun dochters zoveel mogelijk mee te geven over hun roots. Indrukwekkend om te horen hoe zij ondanks alle obstakels hun eigen weg hebben gevonden. En wat een leuke blije twinmeisjes ❤️

Niet meer dan logisch eigenlijk dat als ik anderen vraag hun verhaal te delen, ik begin met dat van mij. Samen met papa's Marius en (Pa) Bert heb ik sinds drie jaar een co-ouderschap (20-80). Van een eerste onwennige edoch gezellige ontmoeting naar twee huishoudens bij elkaar in de buurt, verbonden voor het leven door onze tweelingzonen. 

We blikken terug hoe het nou toch allemaal zo gekomen is, van masterplan tot (soms moeizame) uitvoering tot Modern Gezin. Van duizend appjes per weekend naar genieten van tijd voor mezelf. Co-ouderschap = zoals ik hoopte delen van geluk, maar ook loslaten met de grote L.

Wil je ook jouw verhaal delen? Ik hoor het graag op [email protected]