Bugünkü konuğum yönetim danışman, eğitmen, ve mentör Orhan Ertürk

Kendisi yaklaşık 20 yıl kadar finans alanında kurumsal hayatta çalıştıktan sonra 9 yıl kadar da girişimci ve genel müdür olarak kariyerini sürdürmüş. 2018’den bu yana ise girişimlere ve kurumlara, strateji ve finans alanında danışmalık, eğitim ve mentörlük desteği veriyor.

Yani gerek girişimciler gerek bireyler hakkında finansal okuryazarlığı konuşabileceğim bir konuk.

Orhan, finansal planlamada risk yönetiminin yanı sıra, başarılı bir girişimin temel taşlarından olan stratejik planlamanın da üzerinde durdu. Özellikle girişimciler için, vizyon sahibi olmanın ve aynı zamanda piyasa dinamiklerine uyum sağlamanın gerekliliğini vurguladı. Kendine güven ve cesaretin yanı sıra, objektif bir iş planı ve pazar analizinin önemi üzerine de değindi.

Sohbetimiz, hedefler belirleme, potansiyel zayıflıkları koruma ve bilgiye yatırım yapmanın iş dünyasında nasıl bir fark yaratabileceğine dair değerli içgörülerle doluydu. Ayrıca, Orhan'ın mentorluk üzerine düşünceleri ve Şubat ayında yayımlamayı planladığı yeni kitabı hakkında da bilgiler aldık.

Finansal okuryazarlık, yatırım ve strateji konularında kapsamlı bir bakış sunan bu bölüm, hem yeni başlayanlar için bir rehber hem de tecrübeli girişimciler için ilham kaynağı olacak. Bizimle bu değerli bilgileri paylaştığı için Orhan'a teşekkür ediyorum.

 (03:02) Girişimciler için finansal okuryazarlık (09:00) Girişimlerin başarı şansı (11:39) Girişimcilik için yetkinlikler (20:10) Niş’lerin önemi (21:38) Başarının tanımı (24:06) Kişisel finansınızı yönetmek (29:23) Bireyler için finansal okuryazarlık (31:38) Yenibirlider mentörlük (33:35) Orhan Ertürk için değer yaratmanın formülü 

Support the show

Kitap Kulübü’müzün 48inci buluşmasında Haruki Murakami’nin “Ortadan Kaybolan Fil” adlı kitabını konuştuk.

Murakami 1949 Kyoto doğumlu. Çocukluğundan itibaren Batı kültürünün etkisi altında bir yaşam sürüyor. Avrupalı yazar ve müzisyenleri takip ediyor, Rus edebiyatı ve müziği de dahil. Gençliğinde bir plak dükkanında çalışıyor, sonra eşiyle birlikte açtıkları “Peter Cat” adında bir kafe ve caz kulübü işletmeciliği yapıyor. 1986-1995 yılları arasında ise Amerika’da yaşıyor. Aynı zamanda bir koşu meraklısı, 1996’da Japonya’da 100kmlik ilk ultramaratonunu koşuyor.

Yani oldukça sıra dışı bir kişilik. Ülkesinde, Amerikan kültürünün etkisi altında kaldığı ve aşırı Batıcı olduğu eleştirilerine maruz kalıyor, fakat yine de Japonya’nın XX. yüzyıldaki en büyük yazarlarından biri olarak kabul ediliyor. İsmi son on yıldır Nobel’le de anılıyor ama kendisinin ifadelerinden de ödüllere mesafeli olduğunu öğreniyoruz.

Kitap yazarın erken dönem hikayelerinden bir seçki sunuyor. Hayal ile gerçeklik arasındaki sınırları bulanık üslubu ile Japon modern hayatından insan manzaralarını işliyor. Kendine has bir mizah anlayışı ve derinlikli bir anlatımı var. Ama açık söylemek gerekirse konuları işleyiş tarzı bazılarımız tarafından cinsiyetçi ve rahatsız edici bulunmuş. Cinsiyetçilik ve kadın düşmanlığı kendisine yöneltilen eleştirilerden. Murakami bunu reddediyor ve karakterlerini öykünün ihtiyaçlarına göre oluşturduğunu sosyal bir eleştiri amacı gütmediğini ifade ediyor röportajlarında.

Benim de okuduğum ilk Murakami eseri, özellikle romanlarını okumuş olanların, yazar ve eserleri hakkında daha olumlu bir izlenime sahip olduklarını anlıyorum konuşmalarımızdan. Murakami okumaya başlamak için çok uygun bir eser olmayabilir doğrusu.

Bu bölümde görüşlerine yer verebildiğim arkadaşlarım

(02:24) Feyza Demir, (05:48) Elif Burcu Yılmaz, (07:18) Elif Ceylan, (09:22) Uğur İyidoğan, (11:11) Aydan İrem Sungur, (13:30) Olcay Çat, (16:07) Ömer Tural, (19:46) Halime Özben Hacı, (22:00) Olcay Çat, (23:20) Hatice Engin, (24:44) Mürsel Çavuş, (28:33) Suat Soy, (29:54) Mustafa Pancarcı, (31:30) Feyza Demir, (32:23) Mürsel Çavuş, (33:10) Mete Yurtsever

Support the show

Sizlerle yılın bu zamanında üç yıl önce başlattığım seriyi sürdürüyoruz. Geçirdiğimiz yılın bir muhasebesini yapıp, önümüzdeki yıl için bir plan yapıyoruz.

Bunun için Year Compass adlı çalışmadan faydalanıyoruz. Macar bir grup arkadaşın yılbaşı gecesi için hazırladıkları birkaç soru içeren kitapçık 2012'de viral oluyor. O zamandan beri 61 ülkeden 500’den fazla gönüllü ile uluslararası bir hareket haline geliyor. 52 dildeki bu ücretsiz form geçen yıl 2 milyon kez indirilmiş.

Arka arkaya sorularla, sağından solundan, kıyıdan köşeden yılınızın özetini önünüze döküyor ve analiz ettiriyor, ardından önümüzdeki yıl için kararlar aldırıyor.

Bu çalışmayı son üç senede bireysel olarak yapıp der ya topluluğu içinde grup halinde değerlendirmiştik, herkes uygun gördüğü kadarını paylaşmıştı tabii. Bu yıl da doldurduğumuz formlar üzerinden birlikte geçip, bazı bölümleri netleştirmek için birbirimizden bir anlamda destek, ilham almış olacağız. Bu kararları almak güzel ama yalnız olmadığınızı bilmek, hatta bunları paylaşmak size güç veriyor.

Ben kendi adıma yıl içerisinde etraflıca bir değerlendirme yapma imkanı bulamıyorum. Bu çalışmayı yapacağımı bildiğim için kayıt tutmaya biraz daha dikkat ediyorum sadece, katıldığım etkinlikler, tanıştığım insanlar hakkında mesela. Ama yıl sonunda bu muhasebeyi yapmak bana iyi geliyor. Bir bakışta hedeflerim doğrultusunda neyi fazla veya eksik yaptığımı görebiliyorum. Hedeflerimin de yıl içinde değiştiğini fark ediyorum ama bu farkındalık bile öğretici ve değerli. Çünkü bu hiç bitmeyecek bir yolculuk, ben de küçük adımlarla farklı patikalar deneyerek yolculuktan aldığım keyfi arttırmaya çalışıyorum.

Şimdi sizi üç yıl önce kaydettiğim year compass formunun anlatımıyla baş başa bırakacağım. Zira form hep aynı kalıyor.

Hatta siz de 2025’e güzel bir plan sahibi ve topluluk üyesi olarak başlamak isterseniz hemen Patreon hesabımdan der-ya’ya katılın, Year Compass değerlendirmesi toplantımız 5 Ocak Pazar akşamında.

Year Compas Kitapçığı'nı buradan indirebilirsiniz.

Support the show

Sinema Kulübü’müzün 17inci buluşmasında başrolünde Jared Leto’nun oynadığı Jaco Van Dormael’in yönettiği 2009 yılı yapımı Türkçe’ye Bay Hiçkimse olarak çevrilen Mr.Nobody adlı filmi konuştuk.

2092’de insanlık ölümü yenmiştir ancak son ölümlü 118 yaşındaki Nemo ölüm döşeğindedir. Bir gazeteci ondan hayatını anlatmasını ister. Ama Nemo çelişkili açıklamalar yapar. Çok geçmeden anlarız ki 9 yaşında anne ve babasının ayrılmasıyla yaptığı seçimler onu farklı yaşamlara yöneltmiştir ama hangisinin gerçek olduğu izleyiciyi merakta bırakır.

Film hayattaki seçimlerimiz üzerine bir masal. Bunu zaten biliyoruz ancak yine de değiştiremeyeceğimiz şeyler hakkında kaygılanmaya veya hayıflanmaya devam ediyoruz.

İnsanların kendilerini ne kadar önemsediklerini görmek ise beni artık sinirlendirmekten çok eğlendiriyor diyebilirim. Medeniyet tarihinde çok az insan büyük değişimlere yön verebilmiş, o da doğru zaman, yer ve benzeri koşulların bir araya gelmesiyle. Bunlar dışında bir şeyleri kontrol edebileceğimiz yanılgısı beni ancak güldürüyor.

54 yaşındayım ve sanırım hayattan çıkardığım en önemli ders bu. Hayatta çevrene (ailene, şehrine, ülkene, dünyaya) fayda sağlamakta en iyi olduğunu hissettiğin konuda elinden gelenin en iyisini yap, bunu yaparken de keyif al ve keyif ver. Bunun dışındaki faaliyetler sana zaman kaybettiriyor. Etkinin çapını belli eden şey ise senin yeteneklerinin ne kadar benzersiz olduğu ve senin ne kadar gayret gösterdiğin. Nasıl fena bir özet olmadı galiba?

Yine sohbetimiz bu alanda izlediğimiz filmlere ve kendi yaşamlarımıza kaydı, o nedenle yine buluşmamızdan çok kısa bir kesiti sizinle paylaşıyorum. Görüşlerine yer verebildiğim arkadaşlarım:

(02:12) Özgür Karabulut, (04:41) Hicran Şaşmaz Çabuk, (09:35) Seda Diril Boyraz, (12:32) Elif Burcu Yılmaz, (15:10) Mete Yurtsever, (16:11) Seda Diril Boyraz, (17:51) Hicran Şaşmaz Çabuk

Support the show

Kitap Kulübü’müzün 47inci buluşmasında Thomas Curran’ın “Mükemmellik Tuzağı” adlı kitabını konuştuk.

Curran mükemmellik arayışımızın içinde bulunduğumuz sınırsız büyümeye dayalı kapitalist sistemin bir tuzağı olduğunu söylüyor. Bunun giderek daha büyük bir sorun olduğunu ve bizi bunalıma ittiğini kendimizden ve çevremizden görüyoruz.

Mükemmeliyetçiliği başarılı olmanın ön şartı olarak alıyoruz ve bunu olumluyoruz. Başarılı örnekler bize öyle sunuluyor. Ronaldo çok çalışıyor, aşırı disiplinli. Steve Jobs kan kusturuyormuş çalışanlarına her detay için. O dergi kapağındaki CEO, meğer biz yatakta gözümüzü ovuştururken, sporunu, yogasını yapmış, kitabını okumuş, duşunu almış ve maillerini cevaplamış oluyormuş kahvesini yudumlarken. Yeterince başarılı olamadığımızı düşünüyorsak mükemmel olamamaktan kaynaklandığına yani bizim suçlu olduğumuza kanaat getiriyoruz. Survivorship bias’i (sağkalım yanılgısını) kaçırıyoruz. Gördüğümüz örnekler sadece en tepeye çıkanlar. Çok çalışmasına rağmen bu seviyeye gelemeyen onca insanı göz ardı ediyoruz.

Benim çok beğendiğim bir tespit de mükemmelliği üçe ayırması ve bu tanımlarla kendimin bir mükemmeliyetçi olmadığımın farkına vardırması. Birinci tip mükemmeliyetçilik insanın kendi içinden gelen, ikinci tip başkalarının beklentilerinden öyle olması gerektiğini düşündüren, üçüncüsü ise kendi kusurlarına kör olup başkalarının mükemmel olmalarını beklemekten ötürü bir mükemmeliyetçilik (yani kendine değil başkasına müslüman bir yaklaşım).

Benim derdim ise yüksek standartlara sahip olmak. Yani yaptığım bir şeyin mükemmel olmasını beklemiyorum ama beni tatmin edecek kadar iyi olmalı. Ne farkı var demeyin, ben bu podcasti yapabiliyorsam mükemmel olduğunu düşünmüyorum ama bence yeterince iyi. Mükemmellik takıntısı olanların ise sanırım pek azı bunu hayata geçirebiliyorlar.

Peki ne yapalım? Bence kitabı okuyun, hatta önce sohbetimizi dinleyin. O denli dertliyiz ki hepimiz bu bölümü bir saate ancak toparlayabildim.

(02:28) Yavuz Abut, (07:03) Halime Özben Hacı, (10:20) Elif Burcu Yılmaz, (13:51) Müge İrfanoğlu, (18:33) Uğur İyidoğan, (20:55) Alimurtaza Rutçi, (25:16) Öngün Şumnulu, (30:25) Mustafa Pancarcı, (33:02) Suat Soy, (36:41) Feyza Demir, (39:56) Belgin Elmas, (43:54) Alimurtaza Rutçi, (46:20) Aydan İrem Sungur ve (48:44) Yasemin Karakaya

Support the show

Sinema Kulübü’müzün 16ıncı buluşmasında yönetmenliğini Gus Van Sant’in yaptığı, başrollerinde Matt Damon, Robin Williams ve Ben Affleck’in oynadıkları 1997 yılı yapımı Good Will Hunting filmini konuştuk. Türkçe’ye Can Dostum olarak çevrildi.

Will Hunting (yani Matt Damon) evlatlık olarak büyük travmalarla büyümüş bir dahi gençtir. MIT’de temizlik görevlisi olarak çalışırken, bir matematik profesörünün öğrencilere meydan okuyarak tahtaya yazdığı çözülmesi imkansız bir problemi ayaküstü çözmesi ile keşfedilir. Ama onun geçmişinden getirdiği çözemediği problemleri onu uyumsuz ve şiddet yanlısı biri yapmıştır. Matematik hocası bu yeteneği akademiye ve iş dünyasına kazandırmak için terapi seanslarına başvurur. Will’in kilidini açacak olan ise Sean Maguire yani Robin Williams olur.

Filmin iki Oscar’ı var ilki çok iyi iki arkadaş olan Matt Damon ve Ben Affleck’in yazdıkları senaryo için, ikincisi ise Robin Williams’ın yardımcı oyunculuğuna verilmiş. İkisinin de sonuna kadar hak edilmiş olduğunu düşünüyorum, filmin bir çok unutulmayan fragmanlarından biridir Boston’daki parkta Sean’ın Will’e verdiği hayat dersi.

"Sana sanatı sorsam bana okuduğun sanat kitaplarını satmaya çalışacaksın. Michelangelo hakkında çok şey bilebilirsin. Çalışmalarını, politik etkilerini, papayla ilişkilerini, cinsel tercihini… Ama Sistine Şapeli’nin kokusunu söyleyemezsin.”

Film içinde kendini bulmayı, arkadaşlığı, aşkı, ölüm acısını, başarıyı, başarısızlığı yani hayata dair bir çok olguyu barındırıyor ve düşündürüyor. Bu filmi izleyenlerin pek azı dahi ama bir dahinin hayatını anlatıyor diye filmdeki bu konularla bağ kuramıyor değiliz. Hayatta hepimizin seçimleri var, kendi kapasitemiz içinde başkalarının bizden beklentilerini gerçekleştirmeye veya içimizden gelen çözemediğimiz sinyalleri anlamlandırmaya çalışıyoruz. Bu kolay bir çaba değil, bir doğrusu da yok.

Ebeveynler bu duyguyu iki kez yaşıyor; ilki kendilerinde, ikincisi çocuklarında. Hatta bir anne ve baba kendilerinin bir uzantısı olarak gördükleri çocukları için bile aynı noktada buluşamayabiliyorlar. Asıl önemli olan çocuğun kararı ve seçimi olsa da. Bir filmi güzel yapan da bu sanırım sizi bir ikilemde bırakması ve üstünde düşündürmesi.

Bu bölümde görüşlerine yer verebildiğim arkadaşlarım

(02:42) Yelda Erdoğan, (04:35) Yasemin Karakaya Arslan, (06:54) Elif Burcu Yılmaz, (09:32) Seda Diril Boyraz, (11:20) Mete Yurtsever ve Sezgin İldeş, (12:16) Özden Duymaz, (12:59) Yasemin Karakaya Arslan, (14:17) Sezgin İldeş, (17:23) Yelda Erdoğan, (20:37) Yasemin Karakaya Arslan, (23:27) Sezgin İldeş

Support the show

Bu hafta konuğum Damla Ömür Tantekin.

Onu Linkedin’de her Pazar günü saat 10:00 yayınladığı ve takipçilerinin neredeyse saat kurup beklediği küçük hikayeler tadındaki bitmesini istemediğimiz yazılarından tanıyoruz. Özel hayatı hakkında da detaylar paylaşıyor mutlaka ama çok sık paylaşımlar yapmadığından, belki sesini de pek duymadığımızdan sanki gizemli bir havası da var. Onu podcastime davet ettikten sonra karar vermesi epey zaman aldı. Ama anladım ki gizemini korumak değil, kalıcı olan içeriklere karşı hassasiyetiymiş onu düşündüren.

Takipçileriyle yakın ilişkisine ve onlara verdiği değeri bilerek ret edemeyeceği bir teklif yaptım; soruları takipçilerin sorsunlar dedim. Öyle de yaptık; kolektif zekanın ürünü olarak sorular takipçilerden geldi ve onların seslerinden soruları Damla’ya ilettim, o da sorular vasıtasıyla bize iç dünyasına ve hayatına bir kapı açtı.

Damla ile son iki yıldır Linkedin dışında da bir araya geliyoruz. Bütün duyarlılığının ve asaletinin yanında muzip bir yanı da olduğunu söylemeliyim. Ama yaptığı bir işi çok ciddiye almasına engel değil tabii bu şakacı hali. Bu podcaste hazırlanırken bizzat deneyimledim.

Yazılarını nasıl yazdığını, onu besleyen ve motive eden şeyleri ve bugünkü Damla olmasını sağlayan yaşam izlerini, epey gülüp eğlendiğimiz söyleşimizde bulabilirsiniz.

Sorularıyla söyleşimize derinlik ve renk katan misafirlerimize teşekkürlerimle sevgilerimi sunuyorum.

 (02:23) Yazılarını nasıl yazıyor (08:31) Linkedin’i nasıl kullanıyor (12:48) Hayata ne anlatmak isterdi (18:29) Değerlerin formülü (20:57) Kitap yazma fikri (26:46) Yaşam birikimi kaynakları (30:17) Günlük rutini (33:22) Hukuktan iletişime kariyeri (39:21) Damla Ömür Tantekin’in değer yaratma formülü 

Support the show

Kitap Kulübü’müzün 46ıncı buluşmasında Abhijit Banerjee ve Esther Duflo’nun Zor Zamanlarda İyi Ekonomi adlı kitabını konuştuk.

Yazarlar son 25 yıldır yoksulluğu anlamaya kendilerini adamış MIT’de profesör evli bir çift ve 2019 yılında ekonomist Michael Kremer ile birlikte "küresel yoksulluğu hafifletmeye yönelik deneysel yaklaşımları" nedeniyle Nobel Ekonomi Ödülü'nü alıyorlar.

Kitabın girişinde de anlatıldığı gibi dünya kamuoyunda ekonomistlerin repütasyonu kötü, kimin en iyi derseniz en üstte hemşireler var. Ekonomistler ise en dipteki politikacılardan sadece bir seviye üstte. Bunun nedenini genelde ekonomistlerin tek bir ideolojiye bağlı kalmaları, tarafsız, dengeli bakamamaları olarak görüyorlar. Aslında bir nevi politikacılar gibi. Görüşlerini açıklıkla ve netlikle ifade edememeleri de bir diğer sebep. Zira ekonomi gibi karışık bir olguyu fizik kuralları gibi açıklama yanılgısına düşmemek gerekiyor. Banerjee ve Duflo da önce yoksulluğa karşı önyargıları ve yanlış kabullere karşı mücadele ediyorlar, çünkü yoksulluğun ortadan kaldırılmasının bir sihirli çözümü yok, ülkeden ülkeye de farklılıklar gösteriyor.

Biz kitap kulübü olarak açıkçası biraz zorlandık, zira biraz ders kitabı gibi yazılmış ve yer yer çok fazla detaya girilmiş. Yani gerçekten kitap bir mesai ayırmayı gerektiriyor. Ama kendi çıkarımlarımızı yaptık, konu biraz yapay zekaya da kaydı, iş gücünde daha fazla otomasyonun yol açacağı istihdam kaybı, dolayısıyla yoksulluk tehlikesi nedeniyle. Umarım sohbetimizi dinlediğinizde siz de bir fikir edineceksiniz, karşı karşıya olduğumuz yeni ekonomik düzen ve tartışılan konular hakkında.

 (02:10) Yavuz Abut, (09:29) Mete Yurtsever, (14:41) Ömer Tural 

Support the show

der ya Sinema Kulübü’nün 15inci buluşmasında başrollerinde Ben Stiller ve Kristen Wiig’in oynadığı, Ben Stiller’ın yönettiği 2013 yılı yapımı Walter Mitty’nin Gizli Hayatı adlı filmi konuştuk.

Life dergisinin “film negatiflerini saklamaktan” sorumlu “renksiz” bir hayat yaşayan Walter, monotonluktan kaçmak için romantik ve aksiyon dolu hayaller kurar. Derginin kapanacağını ve işini kaybedeceğini öğrendiğinde, romantizm ve aksiyon dolu gerçek bir yolculuğa çıkar.

Hayatımızı anlamla doldurmak için hayallerimizi hep erteliyoruz. Bazılarımız ne istediğinden emin değil veya hayal kurma becerisine sahip değil. Bazılarımız da bir maceraya atılmaktan deli gibi korkuyor. Artık hayalimiz yaşadığımız hayata ne kadar uzaksa o kadar büyük bir macera oluyor tabii. Bizi kendimize getiren genelde kontrolümüz dışında şeyler oluyor, (evlerden ırak olsun) bir sağlık problemi veya işimizi kaybetmek gibi. İkisi de ya zamanımızın olmadığını, ya da başka seçeneğimizin olmadığını bize hatırlatıyor.

O yüzden filmde “yaşamaya” karar veren bir Walter görüyoruz. Giderek kendisini buluyor, kendine güveni geliyor. Bugün bir kesim sosyal medya hesaplarını şekillendirmek, renklendirmek için yaşıyor sanki, filmi izlerken bunu da düşünüyorsunuz. Gerçi 11 yıl önce bunu ortaya koyması bugün için olduğundan daha ilginç, ama genel olarak filmin görüntüleri ve müzikleriyle keyifli bir zaman geçirmeyi vaat ettiğini söyleyebiliriz.

Bu bölümde görüşlerine yer verebildiğim arkadaşlarım: (02:00) Umay Yılmaz, (06:13) Mehpare Şayan Kileci, (09:52) Mete Yurtsever ve Umay Yılmaz, (12:10) Elif Burcu Yılmaz, (13:55) Umay Yılmaz, (15:24) Hicran Şaşmaz Çabuk, (17:03) Cenk Caner ve (24:03) Suat Soy

Support the show

Bu bölümde, bilişsel bilimin önde gelen iki ismi, Nobody's Fool (Külyutmaz) kitabının ortak yazarları Dr. Daniel Simons ve Dr. Christopher Chabris ile geçen hafta yayınladığım söyleşinin bir özetini paylaşıyorum. İstemdışı körlük üzerine çığır açan çalışmalarıyla tanınan Dan ve Chris, insan algısının ve farkındalığının sınırlarını inceleyerek, bariz olanı ne kadar kolay gözden kaçırdığımızı bize yansıtıyorlar.

2004 Ig Nobel Ödülü kazanan dikkatimizdeki şaşırtıcı boşlukları mizahi bir şekilde ortaya koyan araştırmalarını tartışarak başlıyoruz. Onların içgörüleri, önümüzde ne olduğunu fark etme yeteneğimizi genellikle abarttığımızı, önemli ayrıntıları neden kaçırdığımızı anlamaktan günlük hayatta karşılaştığımız gizli riskleri tanımaya kadar derin etkileri olan bir kavram olduğunu ortaya koyuyor.

Bu bize, bilişsel kör noktalarımız ve dolandırıcıların ve diğer aldatıcıların bu güvenlik açıklarından yararlanmak için basit psikolojik tetikleyicileri nasıl kullandıkları hakkında bilgi veriyor.

Ayrıca aldatmanın kültürel ve psikolojik yönlerine de dalıyoruz ve neden “Ocean’s 11” ,"The Sting", "Catch Me If You Can" gibi filmlerdeki zekice hile hikayelerine çekildiğimizi keşfediyoruz. Dan ve Chris, yaygın dolandırıcılık taktiklerini tanımanın, bunları gerçek hayatta tespit etme yeteneğimizi nasıl geliştirebileceğine değiniyor. Sadece eleştirel değil, temkinli düşünmenin kendimizi kendi zihinsel kısayollarımızın tuzaklarından korumak için güçlü bir araç olduğunu vurguluyorlar.

Bitirirken, onu nasıl koruyacağımızı öğrenerek değer yaratmanın bir formülüne değiniyoruz. Dan ve Chris, aldatıcı kalıpları tanıma ve maliyetli hatalardan kaçınmak için daha bilinçli kararlar alma konusunda Külyutmaz'dan değerli pratik tavsiyeler paylaşıyorlar.

The Invisible Gorilla Facebook Sayfası
https://www.facebook.com/TheInvisibleGorilla

Daniel Simons’ın Linkedin profili
https://www.linkedin.com/in/daniel-simons-54646325a/

Daniel Simons’un web sayfası
https://dansimons.com/

Christopher Chabris’nin Linkedin profili
https://www.linkedin.com/in/christopherchabris/

Christopher Chabris’nin X hesabı
https://x.com/cfchabris

Support the show