Britannia adhūc est in Eurōpā

Britannī, quamquam abhinc trēs annōs suffrāgiīs populāribus cōnstituērunt sē mēnse Martiō exeunte ab Ūniōne Eurōpaeā dēscītūrōs, nihilōminus in eā Ūniōne manent; et Therēsia Māia, quamquam nuntiāvit sē summum magistrātum dēpositūram, clavum tamen et gubernācula regnī adhūc tractat.

At in scaenā pūblicā nunc comoedia agitur, quā candidātī summum magistrātum ambiunt.  Iam coactī sunt multī candidātī cōnārī sē purgāre, vel saltem, antequam ā diurnāriīs deprehenderentur, cōnfitērī probra quae ex abūsū medicāmentōrum oriuntur.  Prīmum Dominicus Raab et Iēremīās Hunt cōnfessī sunt sē cannabī esse ūsōs, quam herbam lēgēs Britannōrum, quās senātōrēs tulērunt, prohibent.  Hunt nōn solitō mōre fūmum cannabinum hausit sed lacteam pōtiōnem Indicam cannabī rōborātam sorbillāvit dum mōre praedīvitum adulescentium voluptatis causā in Indiā peregrīnābātur.  Deinde Roderīcus Stewart cōnfessus est sē inter Persās fūmum opiī bibisse.  Tandem Michāēl Gove cōnfessus est sē paenitēre cōcaīnō seu pulvere Colombiānō esse abūsum.  Neque id tantum semel neque in adulescentiā fēcit sed cum diurnariī mūnere fungerētur—quī suīs scriptīs invectus est in simulātam, ut opīnābātur, virtūtem eōrum, quī agitābant ut ūsus cōcaīnī lēgibus permitterētur.  Dē quā opīniōne diē Sōlis percontātus negāvit Gove sēmet ipsum virtūtem simulāvisse.  Quī etiam dīxit sē iussum esse id, quod David Cameron ōlim dīxerat, repetere: vidēlicet hominibus in rēpūblicā versātīs licēre ante pūblicam vītam sumptam vītā fruī prīvātā.

Neque ultimus fuit Michāēl Gove: nam Matthaeus Hancock confessus est sē adulēscentem aliquotiēns cannabim expertum esse sed posteā ab omnī ējus herbae ūsū abstinuisse. Idem cōnfessa est Andrea Leadsom.  Boris Johnson, quī ex omnibus candidātīs summō favōre fruī fertur, annō bis millēsimō septimō cōnfessus erat et cannabī et cōcaīnō sē ūsum esse, quod etiam infitiātur: immō, coepit annō bis millēsimō quīntō dīcere sē cōcaīnum sibi datum nāribus nōn hausisse prae sternūmentō; porrō dictitat sibi datum esse nōn cōcaīnum sed saccharon pulvereum.

Inter candidātōs quī nova proposita cōnsiliaque coram diurnāriīs explicāvērunt, Iēremīās Hunt, quī cannabinam pōtiōnem bīberat, dīxit Angelam Merkel cancellāriam Germānōrum sibi indicāvisse dēnuō agī posse dē omnibus, quae iam inter Ūniōnem Eurōpaeam et Britannōs acta sed nondum ā senātū Britannōrum probāta essent, sīquidem ipse Hunt fieret novus minister prīmārus.  Quod omnīno negāvit Michāēl Roth, Germānōrum minister rēbus Eurōpaeīs praefectus.  Michāēl Gove, quī fatētur sē cōcaīnō esse abūsum, fertur velle Brexitum in annum bis millēsimum vīcēsimum differre.  Dominicus Raab, alter quī cannabinum fūmum hausit, vidētur cogitāre senātum ipsum dīmittere nē senātōrēs possint obstāre quīn Britannia ex Ūniōne Eurōpaeā dēsciscat.  Boris autem Johnson, quī aut variīs medicāmentīs lēge interdictīs ūsus est aut cōnatus est saccharum pulvereum nāribus haurīre, negat senātum dīmittendum, cum possint Britannī multam ingentem, quam in Britannōs Ūniō imposuerit, prīmum īnfitiārī, deinde tamquam praemiō obsequentibus Eurōpaeīs offerre: pecūniam enim tamquam ōleum posse molestiās et solvere et lūbricāre.

Intereā plūrimī Calēdonēs sperant Calēdoniam dē Britanniā dēscītūram.  Cōnsul Hispānōrum in Calēdoniam missus, Michāēl Angelus Vīcīnus Quintānus nōmine, epistolam mīsit diurnāriīs Calēdoniīs quā prōmīsit Hispānōs nōn prohibitūrōs quīn Calēdonia, sī dē Britanniā dēscīvisset, in Ūniōnem Eurōpaeam ascīscerētur.  Cōnsul ille statim est dē suō mūnere summōtus, cum Hispānōrum regimen metueret nē Catalaunī, quī ipsī spērant sē dē Hispāniā dēscītūrōs, exemplō et praeiūdiciō Calēdonicō nīsī spem suam ipsōrum cōnsequerentur.

Hongcongēnsēs in tyrannidem Sīnēnsium reclāmant

Hongcongiī seu Siamkiāmī centēna mīlia hominum reclāmāvērunt, nē novā lēge liceat tyrannīs Sīnēnsibus ē fīnibus Hongcongēnsium inimīcōs politicōs abdūcere.  Cīvitas e