Disney Klassiekers, een podcast van Robin Broos

Welke prinsessen zijn het leukste? Ik zoek het uit met twee topvrouwen en trouwe luisteraars van de podcast. Elien De Vos is kinesist en maakt haar eigen podcast Wellness Wijven. Laura Van Alphen is orthopedagoog en inclusiecoach. Elk hebben ze een top tien prinsessen samengesteld. Mijn zus en ikzelf doen hetzelfde. Elien kiest vooral op basis van het sprookjesgehalte. Laura heeft dan weer een heel systeem uitgedokterd. Zij doet aan kwalitatief onderzoek dat zoveel mogelijk wordt gestaafd met kwantitatieve gegevens. We hebben het over prinsessen die klungelig zijn, die zagen of te vanille zijn. Wat zegt het over een kind als ze fan is van Assepoester? Moet een prinses eindigen in trouwkleed? Welke prinsessenthema wil je in je kamer in het Disneyland Hotel in Parijs? En welke Disneyfilms voor een reset kunnen zorgen op zondagmiddag. Maar ook: zullen we Anastasia omarmen als Disneyprinses?

Michiel Veenstra is programmaleider en dj bij KINK, podcaster bij de beste Nederlandstalige Disneypodcast D-Tales én de Nederlandstalige stem in Disneyland Parijs. Volgens zijn tienerkinderen is dat laatste de “grootste flex” uit z’n carrière. Zijn liefde voor Disney begon met een abonnement op het tijdschrift Donald Duck. “Een Duckje lezen” is iets oerhollands, iets wat appelleert aan de calvinistische inborst. Voor Michiel is de eend dan ook meer Disney dan Mickey Mouse. We praten over de film ‘Saving Mr. Banks’, een geromantiseerde geschiedschrijving over de samenwerking tussen Walt Disney en ‘Mary Poppins’-auteur P.L. Travers. Is die te sugarcoated, of toch een mooi portret van beide kindervrienden? We hebben het over Tom Hanks die voor zijn rol thuis luidop de krant heeft voorgelezen in de stem van Walt. Over Emma Thompson die 39 uur audiomateriaal van de schrijfster heeft geluisterd. Over de prachtige recreatie van Walt’s kantoor en het Disneyland van 1961. We vragen ons af hoe zou Walt de dingen vandaag zou aanpakken? Of er vroeger ook zo’n publieke ontevredenheid was bij elke verandering?

Rutger Denaet is kortfilmregisseur, Dalilla Hermans is schrijfster. En allebei zijn ze opgegroeid met Disneyfilms. ‘Strange World’ is één van de favoriete films van de kinderen van Dalilla. Zij zien er een bijzondere representatie in: kinderen van een gemengd koppel. Maar ook voor Rutger toont het een herkenbaar personage: Ethan Clade is de eerste openlijk homoseksuele jongen in een Disneyfilm. En dat terwijl beide thema’s op geen enkele manier worden benoemd. Eerlijk is eerlijk: ‘Strange World’ deed het niet goed aan de bioscoopkassa. Volgens conservatief Amerika is dat te wijten aan een te ‘woke’ verhaal. Al kan je je ook afvragen of een film zonder marketing en merchandise wel op de radar stond van het publiek. We hebben het ook over een rosse Ariël, een te weinig blauwe Stitch en het connecteren met verloren familie. En het gaat over de korte documentaire ‘Young Ones of Bruges #11 - Noortje’, over een jonge vrouw met duisternis in haar hoofd, die contrasteert met haar liefde voor het kleurrijke Disney. Deze aflevering is opgenomen voor een live publiek in Villa Bota (Brugge), een communityradio voor en door jongeren, samen met het online contentplatform Jong Volk, MOOOV en L’estaminet.

Een controversiële aflevering, want is Anastasia nu een Disneyprinses of niet? De film is in 1997 bewust door 20th Century Fox als rechtstreekse concurrent in de markt gezet, maar sinds de overname door Disney staat de tekenfilm van Don Bluth (‘Platvoet’, ‘Duimelijntje’, ‘All Dogs Go to Heaven’) gewoon op Disney+. Riddle me this! Podcast-resident Jana Martens is onvoorwaardelijke fan en de perfecte gast om dit losjes op geschiedenis gebaseerde verhaal te bespreken. Eindelijk nog een échte getekende musical met ensemble stukken en strakke choreografieën. We hebben het ook over ‘Rasputin’ van Boney M., de Haunted Mansion vibes en hoe Meg Ryan werd overtuigd toch haar stem aan de titelrol te verlenen. Wat deed Carrie ‘Princess Leia’ Fisher voor deze film? Wie had vroeger een crush op Gunther Levi? En wat voor Disneylandattractie zou deze film verdienen? Als en slechts als we Anastasia als prinses erkennen, natuurlijk.

Slechts weinig filmcomponisten kunnen zoveel verschillende genres aan als Michael Giacchino. Een ware Pixar-legende (‘The Incredible’, ‘Up’, ‘Ratatouille’, ‘Inside Out’, ‘Coco’), maar ook Disney-vertrouwde (‘Zootropolis’, ‘Tomorrowland’) en muziekleverancier van andere afdelingen van het moedermerk (‘Alias’, ‘Lost’, ‘Rogue One: A Star Wars Story’, ‘Marvel’s Doctor Strange’ en de aangekondigde ‘The Fantastic Four: First Steps’). Hij maakte zelfs muziek voor Disneyland: ‘Space Mountain: Mission 2’. Sinds enkele jaren is het prachtige 'Married Life' uit ‘Up’ in een ragtimeversie te horen in Main Street, U.S.A. van het park. En voor zijn nieuwe album ‘Exotic Themes for the Silver Screen - Volume One’ stak hij heel wat van zijn bekende melodieën in een exotica jasje. Exoti-wat? Exotica is een muziekgenre, genoemd naar het gelijknamige album van Martin Denny uit 1957 dat in de jaren vijftig tot midden jaren zestig populair was bij Amerikanen. Het doet wegdromen naar tropische eilanden en bijbehorende tiki-cocktails. En dat kan nu dus op de tonen van filmmuziek van Giacchino.

VRT NWS-journaalanker Riadh Bahri is een overdreven nostalgicus, dus hij blijft vooral fan van de oude, handgetekende Disneyfilms. De grootste herinneringen heeft hij aan de VHS-collectie wanneer hij alleen thuis zat, een Disney On Ice-voorstelling met zijn zus en een trip naar Disneyland Parijs wanneer zijn andere zus terminaal ziek was. Als kind had hij evenwel grote nachtmerries van Ursula uit ‘The Little Mermaid’. Vandaag hebben we het over ‘Cinderella’, waarvan zijn man Niels een handgetekende, originele prent uit de animatiefilm in bezit heeft. Riadh vindt Lady Tremaine veel enger in de tekenfilm dan in de vertolking door Cate Blanchett. Hij heeft ook moeite met de casting van acteurs die hij van elders kent, zoals Lily James uit ‘Downton Abbey’ en Helena Bonham Carter uit de Harry Potter-films. We hebben het natuurlijk ook over de onnatuurlijke taille van die Lily James, over het schoentje dat toch niet past en de zin en onzin van glazen schoeisel. Maar we hebben het ook over de bobbel in de broek van de prins, trouwen in Birkenstocks en denken aan Martine Tanghe. Riadh introduceert me in de wereld van Cinderslut. En we verzinnen een nieuw genre: true crime-versies van Disneyverhalen.

Als kind was Thibault Christiaensen (Equal Idiots, Studio Brussel) gek van de tekenfilms en films in het algemeen, dankzij de VHS-collectie van zijn grootouders. Zijn favoriet? ‘Peter Pan’! Misschien lag dat wel aan de representatie, namelijk het enige mannelijke Disneypersonage van tel met rood haar. Doorheen de decennia is het verhaal van J.M. Barrie verschillende keren verfilmd, met wisselend succes. ‘Hook’ van Steven Spielberg (1991)? Top! ‘Peter Pan’ van P. J. Hogan (2003)? Verdienstelijk. Maar ‘Peter Pan & Wendy’ van David Lowery (2023)? Die mist wat magie, ondanks de straffe visuals, een prachtige reis naar Neverland en Jude Law als klasse-Hook. Toch was de Vlaamse pers verdeeld. De Morgen noemde het een “doodse Disney-remake”, Het Nieuwsblad sprak van een “Disneyremake met ziel”. We hebben het over een stoute Tinker Bell, de Disneylandattractie ‘Peter Pan’s Flight’ en de schitterende traditie binnen alle ‘Peter Pan’-adaptaties. Was J.M. Barrie een goede fantast of een man met een zwak voor minderjarigen? Wat zegt dat dan weer over andere notabelen met een zelfverklaard peterpansyndroom? En hoe is Peter Pan vereeuwigd in een nummer van Equal Idiots? Maar het gaat ook over all things Disney, zoals de tekenfilmreeks ‘Buzz Lightyear of Star Command’, het begindeuntje van ‘Robin Hood’ en onze grote held Arnold Gelderman.

Tiktok-ster Bert De Kock is geboren in de Disney Renaissance, in het interbellum tussen ‘The Lion King’ en ‘Toy Story’. Het verbaasde me dat hij spontaan begon over ‘Wish’, maar er valt wel iets over te vertellen. Of dat ook veel goeds is, da’s iets anders. ‘Wish’ is een prestigeproject, gemaakt voor de 100ste verjaardag van Disney. Het is te omschrijven als de origin story van een wens. Alleen is het verhaal te véél aangepakt als een soort supersprookje, waardoor de slinger wat is doorgeslagen. We hebben het over de bij benadering 54.218 easter eggs, een geit die niet hoefde te praten en Asha die technisch gesproken geen prinses is. Wat is er mis met ‘De Reddertjes’? En wat had Pixar gedaan met het gegeven ‘wens’. Allicht komt hier geen sequel van, tenzij deze film ooit als cult wordt bestempeld. Voor de 200ste verjaardag misschien een ‘Wish 2’? Toch is ‘Wish’ de favoriete film van mijn petekind Liv, wat we proberen te ontrafelen. En we babbelen ook ontzettend veel over Disney (en Pixar) in het algemeen. ‘Inside Out 2’, iemand? (Over zijn favoriete tekenfilm - ‘The Incredibles’ - sprak Bert onlangs uitgebreid in de podcast ‘DVDKast’ van Jelle Gordyn, check it out.)

Actrice Maïmouna Badjie (Season of Sex, Liefdestips aan mezelf, 2DEZIT, Groeien & Bloeien) heeft een Gambiaanse vader en een Belgische moeder. Tot haar achtste heeft ze zelfs in Gambia gewoond en was daarom ontzettend benieuwd naar ‘Iwájú’. Dat is niet alleen de allereerste serie onder de vlag van de Walt Disney Animation Studios, maar ook de eerste co-productie in z’n 100-jarige geschiedenis. Het maakt het eens zo bijzonder dat het een samenwerking is met een Afrikaans mediabedrijf. Die komt tot stand nadat Disney-chief creative officer Jennifer Lee (Frozen) een interview leest met de baas van Kugali. Die zei: “We’re going to kick Disney’s ass.” Maar waarom de krachten niet bundelen, dacht de Amerikaanse. Disney heeft de laatste twee decennia immers zeer bewust ingezet op diversiteit. Maar Afrika? Dat is nog niet gebeurd. (‘The Lion King’ even niet meegerekend.) We hebben het over de herkenbare klassenstrijd, straatverkopers en typische maaltijden. Maar ook over de details die ‘Iwájú’ typisch Nigeriaans maken, de reeks speelt zich immers af in een afro-futuristische versie van Lagos. Je zou kunnen denken dat het een geanimeerde uitbreiding is van Marvel’s ‘Black Panther’, ook deel van de grote Disneyfamilie. Alles draait om de tienjarige Tola, een jong meisje van rijke komaf en haar beste vriend Kole, een tuinman uit de armere buurt van de stad. Voor haar verjaardag krijgt Tola een hagedisachtige robot van haar vader, die een succesvolle tech ondernemer is. En die heeft het gadget bedacht om te dienen als een soort bodyguard voor kinderen, nu het land te kampen heeft met veel kidnappings. De link met Boko Haram is niet ver te zoeken. ‘Iwájú’ zelf kampt soms met inconsistente tempo’s en een voorspelbaar verhaal, maar moet niet onderdoen voor het kunnen van wat de Disney Studios vandaag. Het is duidelijk gemaakt met de nodige budgetten, dus niet op een drafje, met veel liefde voor de Nigeriaanse cultuur. En dat is iets wat potentieel iedereen kan bekoren. Waar je ook geboren bent.

Muzikant, theatermaker en auteur Jaouad Alloul houdt van de Kleine Zeemeermin. In die mate zelfs, dat hij haar beeltenis op zijn enkel liet tatoeëren. Voor Jaouad is Ariël een figuur die tussen twee werelden beweegt en moet kiezen, terwijl ze misschien toch beiden kan zijn. Het is een metafoor voor wat hij zelf heeft doorgemaakt als kind, toen hij dacht dat hij een meisje was (zoals beschreven in het mooie boek en gelijknamige voorstelling ‘De meisje’). Hij is grote fan van de originele Ursula, gebaseerd op de dragqueen Divine. Maar net dat personage komt niet tot haar recht in de live-action remake. Halle Bailey als Ariël doet het goed, maar ook dat was voor hem niet nodig. Hij noemt het een move, en geen keuze vanuit een artistieke integriteit. Eerder dan een actrice van kleur casten in deze rol, mogen we “de kracht niet onderschatten van nieuwe verhalen”. Maar de racistische backlash die zij heeft ondergaan, vindt hij wel verwerpelijk. We vragen ons af waarom er zoveel remakes zijn. Noemen we dit soort film niet beter nabootsingen, met teveel compromissen, moves en computeranimatie? Hoe komt Triton aan zeven diverse dochters? Heeft hij misschien overal wat met zijn vinnen zitten flapperen? We hebben het over grote onderwerpen als LGBT en de kracht daarvan, over de al dan niet noodzaak van een homoseksueel personage in een Disneytekenfilm en de kunst van het op hakken lopen. Maar ook over Botje die er in de nieuwe versie wat ziek uitziet, over het gespierde lijf van Triton in de originele tekenfilm en over Disney kijken op katerzondagen.