وقتی از جلوی آیینه رد می‌شیم، برای چند ثانیه یه مکث کوتاهی می‌کنیم و ظاهر‌مون رو نگاه می‌کنیم و خیلی زود از جلوش عبور می‌کنیم؛ این‌جور وقت‌ها دیگه مثل بچه‌ها محو آیینه نمی‌شیم و اون رو مثل یه وسیله‌ی ساده می‌بینیم. اما توی این قسمت، می‌خوایم یه کم فاصله بگیریم از این عادت‌های معمول و یه کم بیشتر جلوی آیینه درنگ کنیم؛ می‌خوایم به خودمون تلنگر بزنیم که آینه یک دنیاست.