گزارش به خاك ايران
ريشه هاي يك جوانه- قسمت دوم
دوستداران گرامي راديو مجاهد، از برنامه گزارش به خاك ايران در خدمت شما هستيم. در قسمت قبل به ريشه هاي جوانه نگاهي انداختيم و رسيديم به ايران در دهه چهل خورشيدي:
از 28مرداد سال1332 تا شهریور1339 در ایران، اختناق کامل برقرار شده بود.استعمار کهنهٌ انگلیسی متکی به یک‌رژیم بورژوا ‌ـ ‌ملاک دیگر در ایران جواب نداشت.
حسين ربوبي از مسئولان سازمان مجاهدين خلق ايران در اينباره مي گويد:
در آن دوره بعضی از استراتژیستهای غربی مکرراً از به وجودآمدن یک ‌وضعیت انقلابی در ایران ابراز نگرانی می‌کردند. شاه در ظاهرسازی خودش و تشکیل احزاب دست‌نشانده شکست خورده بود. آنموقع دو حزب فرمایشی درست کرده بود، یکی حزب باصطلاح ملیون به ریاست اقبال که نخست وزیر هم بود. و دیگری حزب باصطلاح مردم (به‌ریاست علم). اما این تظاهر به ایجاد دموکراسی شکست خورده بود.
در زمان نخست‌وزیری اقبال نرخ دلار از 35ریال به 7‌تومان رسید. در آن زمان شاه از ثبات و پیشرفت بسیار صحبت می‌کرد، اما به‌دنبال انتخابات مجلس بیستم که از قضا در روز 5‌شهریور سال‌1339 در تهران پایان یافت و تقلبات زیادی هم در آن صورت گرفته بود، همة ادعاها پوچ درآمد و در یک‌روز همه‌چیز عوض شد. اقبال کنار رفت، انتخابات باطل شد و همهٌ جدیدالوکاله‌ها پی‌کارشان رفتند! شریف‌امامی نخست‌وزیر شد و دوباره انتخابات برگزار کرد.
حسين ربوبي: در همان زمان ، یعنی در بهمن‌ماه‌1339 کندی که به جای آیزنهاور به ریاست جمهوری آمریکا رسید.، اصرار داشت که در ایران اصلاحاتی صورت بگیرد. شاه می‌دانست که اگر خود را با خط جدید آمریکا منطبق نکند، ممکن است ساقطش کنند. از این‌جا بود که پروژهٌ اصلاحات ارضی به‌جریان افتاد.
رژیم بورژوا‌ـ‌ملاک که عمدتاً فئودالی بود، می‌باید چرخش نموده و به یک رژیم یکدست سرمایه‌داری وابسته تبدیل می‌شد اما با مجلس عمدتاً فئودالی، که انتخابات آن را شریف‌امامی برگزار کرد و در اواخر اسفند39 دایر گردید، کار پیش نمی‌رفت. در اردیبهشت سال1340 در حالی که اعتراضات مردمی و اعتصابات معلمان هم بالا گرفته بود، شاه به ناگزیر شریف‌امامی را برکنار و هر‌دو‌مجلس را منحل کرد.
احمد حنيف نژاد از ديگر مسئولان سازمان مجاهدين خلق ايران مي گويد:
آمریکاییها امینی رو که در اردیبهشت‌1340 نخست‌وزیر شد نامزد اجرای پروژهٌ اصلاحات ارضی کرده بودند. و این فشاری روی شاه بود برای اصلاحات.
در همین شکاف بین شاه و آمریکا بود که یک فضای باز سیاسی ایجاد شد که تقریباً به‌مدت دو‌سال از شهریور39 تا تیر41 ، ادامه داشت. در این فضای باز سیاسی جبههٌ ملی دوباره برپا شد. مهندس بازرگان با جداسازی خود از جبهة ملی، نهضت آزادی را تشکیل داد.
مجاهد صَديق محمد سیدی کاشانی از اعضاي قديمي سازمان مجاهدين خلق ايران از جمله افرادي بودندکه در جريان فعاليت هاي سياسي در دهة سی و چهل قرار داشت. وي طي مصاحبه اي در پاسخ به اين سوال كه « آيا اساسا جريان هاي سياسي آن دوران بر روند سياسي جنبش تأثيري داشتند؟» چنين گفته بود:
حقیقتش این بود که آن جریانهای رفرمیست که در چارچوب قانون اساسی رژیم سلطنتی فعالیت می‌کردند، هیچ کارآیی نداشتند، در برابر شاه هم یک نیروی انقلابی و جایگزین کارآمد سیاسی وجود نداشت. بنابراین شاه با مانورهای فریبکارانهای دست زد. یعنی با آمریکا کنار آمد، امینی را کنار گذاشت و خودش همان پروژه اصلاحات ارضی را به دست گرفت.
سئوال : منظورتان همان جريان نمايشي بهمن 41 است تحت عنوان اصلاحات ارضي؟ چه چيزهايي را شامل مي شد؟
در آن رفراندوم اعلام کردند که 5‌/‌5 میلیون مرد و 270‌هزار زن رأی داده اند. آن باصطلاح انقلاب سفید شاه که عبارت از یک اصلاحات ارضی و یک رشته اصلاحات بورژوایی و دادن حق رأی به‌زنان بود، تمامی احزاب سیاسی رفرمیست را مات کرد. اما هیچ نیروی ملی و حزب سیاسی در آن روزگار به‌استثنای حزب توده که بعداً به‌حمایت از اصلاحات شاه پرداخت، جرأت نکرد در آن قضایا جانب شاه را بگیرد.
ببینیم خمینی در اون دوره چه کرد؟
اصلاحات فرمایشی شاه از دو سو مورد مخالفت قرار گرفت، یکی از سوی مرتجعین بود که در رأس آنها خمینی قرار داشت و مخالفتش با شاه بخصوص به خاطر دادن حق رأی به زنان بود. «خمینی در تلگرافی به شاه با بکارگیری کلماتی مثل: «حضور مبارک اعلیحضرت همایونی!!» از این که «دولت به زنها حق رأی داده!» اظهار نگرانی کرد! و «خاطر همایونی!» را به «حفظ احکام دین مبین اسلام!» به منظور فراهم کردن موجبات دعاگویی ملت مسلمان جلب می‌نمود.

خميني طي اطلاعيه اي در تخطئه حق رأي زنان گفت:
«…‌هرکس به تساوی حقوق زن در ارث و طلاق و مثل اینها، که جزء احکام ضروری اسلام است،‌ معتقد باشد و لغو نماید، اسلام تکلیفش را تعیین کرده است». «دخالت زنان در انتخابات یا اعطای حق زنها یا وارد نمودن نیمی از جمعیت ایران در جامعه و نظایر این تعبیرات فریبنده… جز بدبختی و فساد و فحشا چیز دیگری همراه ندارد…».
اما مخالفت دیگر از سوی جوانان آگاه و انقلابی بود که کانون تجمع عمده آنان، دانشگاه و قشر آگاه دانشجو بود که بر سرسپردگی شاه به قدرتهای استعماری و سر برآوردن سرمایه‌داری وابسته دست می‌گذاشت.
شاه پس از جلب اعتماد ارباب خارجی و با در دست داشتن برگ اصلاحات، به قدرت‌نمایی در برابر خلق پرداخت و وقتی اعتراضات در 15 خرداد به اوج رسید، دستور آتش باز کردن به تظاهرات 15خرداد راو صادر کرد.
احمد حنيف نژاد از مسئولان سازمان مجاهدين خلق ايران چنين مي گويد:

سرکوب 15خرداد، جواب نهایی رژیم شاه به هر گونه اعتراض مردمی بود که پایان دوران مبارزات رفرمیستی را آشکارکرد..
چنین بود که نسلهای آگاه و مردم به‌ستوه‌آمده از ستم شاهنشاهی، راهی برای مبارزهٌ رهاییبخش نمی‌یافتند و مبارزه و مقاومت مردمی و آزادیخواهانه در بن‌بست بود.

هموطنان عزيز، همراهان راديو مجاهد! آنچه در دهه چهل خورشيدي بر ايران گذشت را شنيديم. در برنامه آينده نوبت به تولد چشمه خواهد رسيد و داستاني كه آغاز آن آينده پر فروغي را براي اين خاك ملتهب رغم خواهد زد.