Kochani,Gdybyśmy żyli w czasach Jezusa, mielibyśmy za sobą wniebowstąpienie. Bardzo skrótowo, choć najwyraźniej, zostało ono opisane przez Ewangelistę Łukasza: „Potem wyprowadził ich aż do Betanii. Tam uniósł ręce i pobłogosławił ich. Także gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i zaczął wznosić się ku niebu. Oni natomiast pokłonili Mu się, po czym z wielką radością wrócili do Jerozolimy.” (Łk 24:50-52; SNP).Wersja w Dziejach Apostolskich, również Łukaszowa, jest dłuższa: „W odpowiedzi usłyszeli: Nie do was należy poznanie okresów i dat, które sam Ojciec ustalił z racji swojej władzy. Otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy na was zstąpi, i będziecie Mi świadkami tu, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii – i aż po najdalsze krańce ziemi. Po tych słowach, a widzieli to na własne oczy, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu. A gdy tak patrzyli, jak On wstępuje do nieba, stanęli przy nich dwaj mężczyźni ubrani w białe szaty. Galilejczycy – zapytali – dlaczego tak stoicie i patrzycie w niebo? Ten Jezus, który został zabrany od was w górę, do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odszedł. Po tym wszystkim zeszli z góry zwanej Oliwną, leżącej w pobliżu Jerozolimy, w odległości drogi szabatniej, i wrócili do miasta.” (Dz 1:7-12; SNP).Uczniom pozostało czekać jeszcze dziesięć dni, do Pięćdziesiątnicy, na spełnienie się obietnicy wylania Ducha Świętego. Poczekajmy z nimi. To prawda. Żyjemy po drugiej stronie Pięćdziesiątnicy. Ale koronawirus spowolnił rytm naszej cywilizacji. Przeczuwam, że to ważny okres dla naszej wiary – i korony. Na pewno mniej poprawek trzeba tam, gdzie działa się z rozmysłem. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr