K5N. Wolni – Twórczy – Misyjni

Kochani,W ostatniej części Dziennika koronowiary mówiliśmy, jak wiecie, o pełnej zbroi Bożej. Każda jej część wyraża jakiś aspekt naszego bycia w Chrystusie. Trzeba przyznać, że Paweł trafnie wybrał tę alegorię. Wyszedł od pojedynczego żołnierza, aby umieścić go w armii.Swój opis kończy wezwaniem: „Wstawiajcie się za wszystkimi świętymi” (Ef 6:18; SNPD).W elitarnych jednostkach wojskowych komandos dba o swą formę nie ze względu na troskę o siebie. Czyni to z troski o kolegę. Troska własna wraca do niego łańcuszkiem koleżeńskiej lojalności. „Jeden za wszystkich. Wszyscy za jednego”. Nie ma nic lepszego niż żołnierz z prawdziwego zdarzenia. Lecz bez lojalnych kolegów nie ostoi się najlepszy żołnierz. Zwycięstwa są dziełem zbiorowym.Areszt koronawirusa luzuje rygory. Robi się więcej miejsca na projekty wiary. Stańmy do nich w pełniej zbroi, lecz jak komandosi – by pisać kolejne dzienniki.Apostoł Paweł w swoim więziennymi liście nie oparł się osobistej prośbie. Pisze: „Wstawiajcie się przy tym za mną, aby – gdy otworzę usta – dane mi były odpowiednie słowa do odważnego głoszenia tajemnicy dobrej nowiny” (Ef 6:19).Ja też, na koniec, nie oprę się osobistej prośbie. Jesteście treścią moich modlitw. Niech ja pozostanę treścią Waszej. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Cnotą żołnierza jest wytrwałość. Pod tym kątem nawet się go szkoli. Wytrwałość to klucz do potęgi! „Woda drąży kamień nie siłą, lecz częstym spadaniem”. Dlatego Paweł zachęca:„Czuwajcie z całą wytrwałością” (Ef 6:18; SNPD).Brak wytrwałości graniczy z głupotą. Kto lekceważy wytrwałość, lekceważy plan Boga. Nigdy nie będzie doskonały (Jk 1:3-4). Czuwać trzeba wytrwale, bo plan Boży rozwija się w czasie i do większości Bożych odpowiedzi trzeba dorosnąć.Jednym z najbardziej spektakularnych przykładów braku wytrwałości jest Sara, żona Abrahama. Wraz z mężem otrzymali obietnicę, że pomimo podeszłego wieku urodzi im się syn. Lecz Sarze zabrakło wytrwałości. Wymyśliła sprytny sposób: „podsunęła” Abrahamowi swoją służącą. I wyszła z tego tragedia.Bój się braku wytrwałości! Autentycznych Bożych odpowiedzi nie da się przyśpieszyć. I nie trzeba tego robić. Bóg jest wieczny. Nie zapomnij, że Ty też. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Gdy apostoł Paweł radzi, by w każdej modlitwie, gdy tylko zanosimy prośby, modlić się w Duchu, to zaraz uzupełnia: „w tym celu czuwajcie” (Ef 6:18; SNPD).To czuwanie zawsze mnie intrygowało. Bo o co w nim chodzi? Czy o to, by na siłę pozbawiać się snu? Nie. Przecież On nawet we śnie darzy swoich ukochanych (Ps 127:2; SNPD). W czuwaniu chodzi o bycie uważnym (Mk 13:33). Gdy modlimy się w DUCHU, to tylko w przypadku, gdy Duch podsuwa nam zrozumiałe słowa, wiemy, o co prosiliśmy (Dz 2:4). Lecz jeśli modli się mój duch, a mój rozum tego nie przyswaja (1Kor 14:14-15), lub jeśli to sam Duch się za mną wstawia (Rz 8:26-27), skąd mam wiedzieć, jakiej oczekiwać odpowiedzi? W takim właśnie przypadku trzeba być uważnym i czujnie obserwować, czy nie zaczyna dziać się coś, co koresponduje z naszymi tęsknotami, marzeniami, wyzwaniami lub tak zwanymi niemożliwościami. Bóg odpowiada na modlitwy. Zawsze. Nie zawsze jednak tak, jak nam się wydaje, że powinien. I dobrze. Bo On jest Wodzem. A my żołnierzami. Nam często mała rączka potrafi zasłonić świat. On w swoich rękach trzyma stery wszechświata.Odwagi!Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Jak radzi apostoł Paweł: „W każdej modlitwie, gdy tylko zanosicie prośby, módlcie się w Duchu,” (Ef 6:18; SNPD).Zanim skupię się na modlitwie w Duchu, zwrócę uwagę, że w piśmie greckim czasów Pawła używano tylko wielkich liter, tak zwanej majuskuły. A zatem tylko kontekst może pomóc nam zdecydować, czy gdy mowa o DUCHU, chodzi o Ducha Bożego (Ducha z wielkiej litery), czy o ducha ludzkiego (ducha z małej litery). Czasem kontekst jest wyraźny. Czasem nie. Gdy nie jest wyraźny trzeba liczyć się z każdą możliwością. Tak akurat jest w przypadku modlitwy w DUCHU. Może ona oznaczać modlitwę w Duchu Bożym, a może oznaczać modlitwę ducha ludzkiego.W związku z tym o modlitwie w DUCHU warto wiedzieć trzy sprawy:Modlitwa w DUCHU to modlitwa słowami, które podsuwa Ci Duch Boży. Tak było w przypadku uczniów w czasie Pięćdziesiątnicy (Dz 2:4). Gdy obecny w Tobie Duch podsuwa Ci słowa modlitwy, nie wahaj się ich wypowiadać.Modlitwa w DUCHU to modlitwa twojego ducha, nie ujęta przez twój rozum słowami (1Kor 14:14-15). Gdy porozumiewamy się z ludźmi, zamykamy myśli w słowa i wyrażamy je w określonym języku. Bogu jest to niepotrzebne. On zna wszystkie języki. Również język Twojego ducha. Korzystaj z tego jak najczęściej. Wyrazisz wtedy Bogu to, czego nie da się wyrazić słowami.Modlitwa w DUCHU to wstawiennicza modlitwa Ducha Świętego za nas, gdy nas stać tylko na niewysłowione westchnienia (Rz 8:26-27). Gdy więc w słabości nie wiesz, o co się modlić, wzdychaj. Resztą zajmie się Duch.Tak właśnie Ja modlę się w DUCHU. Również o Was. Bo jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Kluczowy w duchowej walce jest stały kontakt z Wodzem. Bez tego nie można nawet marzyć o skoordynowanych ruchach wojska. Odziany w pełną zbroję Bożą, której poszczególne części wyrażają jakiś szczegół, stronę lub aspekt naszego bycia w Chrystusie, trwaj w modlitwie. Wyobraź sobie, że Twój hełm zbawienia jest Twoim hełmofonem, z którego wyprowadzony jest mikrofon na centymetr od Twoich warg. Jak zachęca apostoł Paweł, módl się: „bez względu na porę” (Ef 6:18; SNPD).Wódz chce słyszeć Twoje prośby. Są one dla Niego ważne. One zaświadczają Twój stan. I określają Twoją pozycję. Ponieważ walka trwa nieustannie, Wódz jest na linii zawsze. Nie milcz.I jeszcze jedno: Na przestrzeni lat przekonałem się, że warto słuchać własnych modlitw. Nic nie zapewni Ci takiego wglądu w samego siebie, jak Twoje własne modlitwy. Słuchaj ich równie uważnie jak Bóg. Dzięki temu przy mniejszych bólach dojdziesz do harmonii ze sobą. I do korony.Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Pełna zbroja Boża składa się nie tylko z części ochronnych. Jej częścią rażącą jest miecz Ducha. Apostoł Paweł wzywa: „Weźcie miecz Ducha, którym jest słowo Boga” (Ef 6:17; SNPD).Dość powszechnie myśli się, że tym mieczem Ducha, czyli słowem Boga, jest Pismo Święte w swojej formie lub treści. Pomijając jednak to, że w czasach Pawła nie było jeszcze pism Nowego Przymierza, pisma Starego określane były terminem Pisma Święte, ἱερὰ γράμματα (hiera grammata). Paweł, tymczasem, mówiąc o słowie Boga, używa określenia ῥῆμα θεοῦ (rhema Theou). To rhema oznacza przede wszystkim słowo wypowiadane, wtórnie zaś spisane – spisane jako świadectwo słów wypowiedzianych.Dobrą wskazówką praktyczną co do tego, jak korzystać z miecza Ducha, są słowa apostoła z innego jego listu. Pisze on: „Blisko ciebie jest słowo, w twoich ustach i w twoim sercu, to znaczy słowo wiary, które głosimy” (Rz 10:8).Walczyć mieczem Ducha znaczy więc, wzorem Pawła, ogłaszać słowa wiary. Te słowa podsuwa nam obecny w nas Duch Święty. Czyni On to w czasie lektury Starego i Nowego Przymierza i czyni to to w czasie modlitwy. Czyń mistrzostwo w posługiwaniu się mieczem Ducha, słowem Boga, swoją ambicją. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zbawienie nie jest przedmiotem naszych wysiłków. Jest ono naszą ochroną. Trzeba ją na siebie włożyć – niczym hełm. Tak też zaleca apostoł Paweł: „Załóżcie hełm zbawienia” (Ef 6:17; SNP).Zbawienie to innymi słowy ratunek. Nie jest ono oczywiście czymś widzialnym – jak cała zbroja Boża. Jednak, za sprawą Ducha Świętego, jest ono czymś wyraźnie odczuwalnym, czymś, co przenika naszą świadomość. Jestem uratowany! Wiem! Ruszam do walki pewny swojej wieczności. Bezpieczny w Jego miłości (Rz 8:38-39).Ta świadomość zbawienia towarzyszy mi od czterdziestu czterech lat, od chwili, gdy poprosiłem: „Duchu Święty, wejdź we mnie i pozostań u mnie na zawsze”. W odpowiedzi na tę prośbę On wszedł. I już mnie nie opuścił.Jeśli nie daje Ci spokoju Twoja pogmatwana przeszłość albo lęk o przyszłość, włóż na siebie hełm zbawienia. Inaczej walczy się w armii zbawionych, a inaczej w armii wystraszonych. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Apostoł Paweł wzywa: „We wszystkim wznoście tarczę wiary; dzięki niej ugasicie wszelkie rozżarzone pociski złego” (Ef 6:16).Za greckim słowem pistis kryje się znaczenie trzech polskich słów: wiary, ufności i wierności. To już wiemy. Wiara w tych trzech aspektach jednoczy nas z Osobą, z Panem Jezusem Chrystusem. To też już wiemy. Ta wiara zwycięża kosmos (1J 5:5). Żeby nas pokonać, zły chce wywołać wrażenie, że wiara nie łączy się z Osobą, lecz z rozumem, uczuciem, silną wolą. Zapewne coś się z tym łączy. Ale nie ta wiara. Ta wiara, która nas jednoczy z Jezusem, jest wyjaśnieniem wszystkiego, co powstało w czasie i przestrzeni (Hbr 1:3; SNP). Ona gasi wszelkie rozżarzone pociski złego.W zbroi Bożej chodzi o tę wiarę. Tylko taka może zaskoczyć Boga (Łk 7:2-9). I zapewnić koronę. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Tytułem przypomnienia, mówimy o zbroi Bożej. To jeden z ważniejszych tematów więziennego listu apostoła Pawła do Efezjan.Każda część tej zbroi wyraża jakiś aspekt naszego bycia w Chrystusie. Dziś o tarczy, ciężkiej, prostokątnej osłonie wysokości 1,2 m, pokrytej od zewnątrz skórą. Legioniści rzymscy przed walką moczyli ją w wodzie, aby była niepalna. Apostoł Paweł przyrównuje taką tarczę do wiary. Wzywa: „We wszystkim (nade wszystko lub zawsze) wznoście tarczę wiary” (Ef 6:16; SNP).Greckie słowo wiara, pistis, łączy w sobie znaczenie trzech polskich słów: wiary, ufności i wierności. Taka wiara ma związek z Osobą, Panem Jezusem Chrystusem. Ona nas z Nim jednoczy. Do takiej wiary wzywa Nowe Przymierze. Na niej wszystko opiera. W niej widzi receptę na wszystko. Kto wierzy, dobrze czyni.Trudno wznosić tarczę, gdy życie jest wygodne. Jej wartość zaznacza się w walce. Stąd, gdy nie widzisz potrzeby stałego sięgania po Nowe Przymierze, a jego słowa nie wpływają na jakość Twego życia, to niewykluczone, że dzieje w Twoim życiu tragedia: Już nie jesteś zagrożeniem dla zła.Wracaj. Stań przy kolegach-żołnierzach. Zbroja Boża na nas nie spada. Zbroję Bożą codziennie się wkłada. Samodzielnie. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Brak głoszenia dobrej nowiny przez kościół jest dowodem jego upadku. Taki kościół ma imię, że żyje, ale jest umarły (Obj 3:1). Jest on ponurym świadectwem tego, że jego członkom żyje się wygodnie na ziemi. Nie zależy im na żadnym skarbie w niebie ani na tym, by znaleźli się w nim zgubieni. Rozmawiają z ludźmi, ale o czym, skoro nie znają Chrystusa z osobistych doświadczeń? Czasem ubiją jakąś chudą pianę z różnic doktrynalnych. Czasem zrobią konferencję, by się pocieszyć, że nie trzeba walczyć.Apostoł Paweł precyzuje: „Stańcie zatem […] obuci w gotowość do głoszenia dobrej nowiny o pokoju” (Ef 6:14-15; SNP).Dobra nowina o pokoju to nie temat z dziedziny architektury wnętrz ani architektury struktur doktrynalnych. Łatwo się o tym przekonać. Jezus mówi: „Idąc głoście: Królestwo Niebios jest blisko! Uzdrawiajcie słabych, przywracajcie życie umarłym, oczyszczajcie trędowatych, wyganiajcie demony – otrzymaliście to w darze i jako dar przekazujcie dalej. Nie bierzcie ze sobą złota, srebra ani miedzi. Nie zabierajcie torby, dwóch tunik, sandałów ani laski, gdyż robotnik wart jest swego wyżywienia. Do któregokolwiek miasta lub wioski wejdziecie, dokładnie się dowiedzcie, kto jest w nim osobą godną, i tam zamieszkujcie do czasu swego wyjścia. Wchodząc do domu, życzcie mu pokoju.” (Mt 10:7-12). Apostoł Paweł dodaje: „W miejsce Chrystusa głosimy poselstwo jakby samego Boga, który przez nas kieruje do ludzi wezwanie. W miejsce Chrystusa błagamy: Pojednajcie się z Bogiem. On Tego, który nie poznał grzechu, za nas uczynił grzechem, abyśmy my w Nim stali się sprawiedliwością Boga” (2Kor 5:20-21).Taka jest wartość dobrej nowiny o pokoju. Zreorganizuj swój czas. Ty za to odpowiadasz, a zbroja Boża na nas nie spada. Zbroję Bożą codziennie się wkłada. Samodzielnie. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr