Kochani,Jestem niemal pewny, że słyszeliście o tym obrazie, na którym widać, jak diabeł ciągnie człowieka na łańcuchu do piekła. Człowiek zapiera się jak może, a wyraz jego twarzy nie pozostawia wątpliwości, że krzyczy z przerażenia lub woła o ratunek. Jeden szczegół na obrazie zastanawia. Ciągnięty człowiek nie jest skuty łańcuchem. On ten łańcuch trzyma.Czy przypadkiem nie pobłażamy sobie, mówiąc, że „już tacy jesteśmy”? Czy zbyt łatwo nie zrzucamy winy na diabła? Czy nie tkwimy w zwykłym zwiedzeniu, że wbrew naszej woli diabeł nami włada? Czy nie nabieramy ludzi na nasz „opłakany” stan?Apostoł Paweł wzywa: „…nie dawajcie diabłu przystępu.” (Ef 4:27; SNP).Nie dawaj więc. Możesz. Nawet jeśli sądzisz, że ja mylę się w ocenach, nie lekceważ doświadczenia apostoła. Myślę, że on wie, o czym mówi. Nie zatrudniaj innych przy tym, w czym i tak nikt Cię nie zastąpi. Sam zbliż się do Boga (Jk 4:7-8). Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,W sytuacjach rodzinnych szczególnie warto trzymać się więziennej zasady apostoła Pawła. Brzmi ona: „Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie. Niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem.” (Ef 4:25; SNP).Apostoł ma na myśli prawdziwy gniew. Nie sympatyczny gniewek ani nie zmysłowy „pazurek”. Ma też na myśli prawdziwy wieczór a nie obrazek z zachodem słońca. Każdego mogą ponieść emocje, ale mądrze czyni ten, kto rozlicza się z nich przed snem.Wyraziłem się zbyt ogólnie? Szczegóły dogadaj z Jezusem. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Apostoł Paweł wciąż siedzi w areszcie. Nam wolno wychodzić. A nawet podróżować. I znów przed nami kilka wolnych dni. Czas na rozwój w rodzinnym gronie. Nie zawsze łatwy.Apostoł doradza: „Odrzućcie kłamstwo i mówcie prawdę sobie nawzajem. Jesteśmy przecież dla siebie jakby członkami jednego ciała.” (Ef 4:25; SNP).Mówcie prawdę. To wcale nie takie łatwe w kulturze, w której wyznanie prawdy uchodzi za zbyt bolesne, a szczera opinia to często zamach na przyjaźń i godność. Lecz Ty nie patrz tak na to. Gdzie nie ma prawdy, tam nie ma postępu. Jest tylko szara przeciętność. Stać Cię na więcej. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze - Piotr

Kochani,Miło jest rozpocząć dzień piękną myślą. Na przykładzie apostoła Pawła widzimy, że taka myśl nie zależy od okoliczności zewnętrznych, lecz od obecności wewnętrznej. On żył Chrystusem i oddychał Duchem – i my też. Apostoł pisze: „To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, próżni w swych dążeniach, pokrętni w swych pomysłach, dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która ich zaślepia, i przez niewrażliwość ich serca […]. Wy nie tak nauczyliście się Chrystusa, bo przecież to Jego usłyszeliście i w Nim was pouczono, jako że prawda jest w Jezusie. Wiecie, że macie zedrzeć z siebie starego człowieka, który hołdował dawnemu sposobowi życia i którego niszczyły zwodnicze żądze. Zamiast tego macie poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” (Ef 4:17-24; SNP).Liczba zakażeń koronawirusem rośnie. A obostrzenia ustępują. W mediach burza wokół kupczenia wolnością i przywilejami. To wszystko dostarcza uważnym obserwatorom bardzo oryginalnego materiału do przemyśleń. Nastał idealny czas na poszukiwanie nowych rozwiązań i podejmowanie odważnych decyzji. Nie pamiętam lepszych okoliczności na test naszej tożsamości w Chrystusie. Ten test czeka nas wszystkich. I korona. Dlatego jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Greckie pisma apostoła Pawła znane są z tasiemcowych zdań. Przy tłumaczeniu na polski niełatwo je podzielić na użytek współczesnego odbiorcy. Lecz dzięki temu zdarza się, że wyrwanie jakiegoś wyrażenia przy czytaniu, uwypukla myśl, która inaczej zagubiłaby się w natłoku wielu innych. Tak będzie dziś. Posłuchajmy: „aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do doskonałości właściwej dla dojrzałych, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej. Chodzi bowiem o to, abyśmy już nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi przez każdy powiew nauki będącej w rzeczy samej wyrazem ludzkiego oszustwa i sprytu w posługiwaniu się zwodniczymi metodami. Przeciwnie, zależy mi, byście pod każdym względem, jako prawdomówni w miłości, rozwijali się i coraz bardziej przypominali Jego, który jest Głową, Chrystusa. Z Niego czerpie całe ciało. Każda jego część we właściwy sobie sposób łączy się z innymi i wzajemnie zasila, a dzięki temu wszystkie rosną w otoczeniu miłości.” (Ef 4:13-16; SNP).Obraz budowy wspólnoty zamienia się w myśli apostoła w obraz rozszalałego morza. Budujemy w burzy zmiennych poglądów, propagandy, podstępnej manipulacji i kłamstw. To nie przesada. Obecnie daje to o sobie znać na każdym kroku ze straszliwą siłą. Można dać się ponieść? Oczywiście. Można coś stracić z oczu? Zapewne. Lecz bez obaw! Trzymajmy się razem. Zwróć uwagę na ten urywek: „aż dojdziemy wszyscy”. Ty też. Ja też. Tak to pomyślane. Dojdziemy. Wszyscy. esteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że najważniejsze fragmenty Pisma Świętego powstały w rzymskim areszcie. Do nich należy fragment organizujący życie wielu wspólnot. Jak choćby ten: „On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa…” (Ef 4:11-12; SNP).Tych pięć profili obdarowania – apostoł, prorok i tak dalej – przypomina mi cztery typy temperamentów: choleryk, sangwinik, flegmatyk, melancholik. Trudno o czysty typ, ale każdego z nas, w jakimś uproszczeniu, da się sklasyfikować. Podobnie z obdarowaniem – umieszcza Cię ono w którymś z profili. Tak jak nie musisz „główkować” w sprawie swojego temperamentu, nie „główkuj” w sprawie daru. Uprość sprawę, rozpoznaj profil – i na budowę! W trakcie pracy Pan da Ci właściwe zrozumienie wszystkiego. A na końcu koronę. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Dodajmy sobie dziś otuchy wiadomością z listu więziennego. Brzmi ona tak: „Każdemu zaś spośród nas została dana łaska zgodnie z miarą ustaloną przez Chrystusa.” (Ef 4:7; SNP).Pomyśl o chlebie i pomyśl o kielichu, który Pan rozdzielił między uczniów zanim poszedł na krzyż. Nie całkiem rozumieli oni, po co On to wszystko robi. Ale Boża łaska nie mierzy się miarą ludzkiego zrozumienia. Możesz ją przyjąć zanim ją zrozumiesz. Sięgasz po chleb, bierzesz do rąk kielich, spożywasz – i to jest Twoje.Podobnie, jeśli jesteś „każdym spośród nas”, została Ci dana – już, to nie na przyszłość – łaska nie odmierzona przez nas, nie odmierzona przez Ciebie. Udzielił Ci jej Chrystus. Sięgnij po nią jak po chleb i po kielich, i na przekór wszystkiemu „przełknij”. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,„Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście żyli w sposób godny powołania, którego staliście się uczestnikami.” (Ef 4:1; SNP).To nie moje słowa, lecz cytat z więziennego Listu Pawła do nas wszystkich. Apostoł nieprzerwanie trzyma się logiki, że aby coś robić, trzeba najpierw kimś się stać. Jego list, zwany Listem do Efezjan, jest tego klasycznym przykładem.Jesteśmy częścią chwalebnego powołania. Możemy postępować w sposób, który do niego przystaje. Przed nami akurat dwa wolne dni. Można to godne postępowanie przećwiczyć w gronie rodziny i przyjaciół. Jego szczegóły opisują dalsze słowa Pawła z cytowanego przeze mnie więziennego listu. Przeczytaj sobie i zacznij od siebie. Naprzód! Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Dzisiejszy fragment wyraża moje myśli i uczucia względem Was tak dokładnie, że przytaczam ten fragment in extenso. Pochodzi on z więziennego listu Pawła: „Dlatego zginam moje kolana przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi wywodzi swoje imię. Proszę, byście przez Jego Ducha zostali posileni mocą w wewnętrznym człowieku, stosownie do bogactwa Jego chwały. Proszę też, aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, abyście – zakorzenieni i ugruntowani w miłości – potrafili pojąć, wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, wysokość i głębokość, i poznać wykraczającą poza zdolności poznawcze miłość Chrystusa – abyście zostali wypełnieni całą pełnią Boga. Temu zaś, który według mocy działającej w nas może uczynić o wiele więcej ponad to wszystko, o co prosimy lub o czym myślimy, Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia – na wieki. Amen.” (Ef 3:14-21; SNP).Modlitwa ta rozpoczyna się słowem dlatego. To słowo łączy ją z wcześniejszymi wywodami apostoła Pawła. Warto się z nimi zapoznać. A nawet trzeba. Kontekstem dla mojego dlatego jest nasz Dziennik koronawiary i nasze wspólne przeżycia z obecnego okresu koronawirusa. Modlę się tak o Was, bo przechodzimy przez to wszystko razem. I marzę, abyśmy z tego wyszli na dużo szerszą przestrzeń. Jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy dziś od fragmentu, który skróciłem na użytek naszego Dziennika. To z więziennego listu Pawła: „Zapewne słyszeliście o zadaniu danym mi z łaski Boga dla waszego dobra, że za sprawą objawienia została mi oznajmiona tajemnica, jak to uprzednio pokrótce opisałem. Czytając o tym, możecie przekonać się, jak rozumiem tajemnicę Chrystusa, zakrytą dla wcześniejszych pokoleń, a teraz objawioną w Duchu Jego świętym apostołom i prorokom. Mianowicie, że poganie są współdziedzicami, współczłonkami i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie dzięki dobrej nowinie […] Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, dana została ta łaska, abym ogłosił poganom niezgłębione bogactwo Chrystusa. […] W Nim mamy odwagę oraz oparty na zaufaniu dostęp do Boga, a wszystko to dzięki Jego wierności.” (Ef 3:2-12).W czasie mojej pierwszej międzykontynentalnej podróży, na początku lat 90-tych ubiegłego wieku, zagościłem w domu pewnego małżeństwa. Zostałem tam zawieziony bezpośrednio z lotniska, późnym wieczorem, zmęczony. Rano spostrzegłem, że moja sypialnia jest ogromna, z łazienką, ręczniki królewskie, wszystko tchnie świeżością, a sam dom jasny i przestronny. Zrobił na mnie wrażenie, ale nie sądziłem, że powinien zrobić większe. Dopiero gdy po kilku dniach zagościło tam kolejne małżeństwo, dowiedziałem się przy śniadaniu: „Piotrze! Mieszkasz w domu, na który stać tylko jeden procent obywateli tego kraju!” Hmm. Zacząłem rozglądać się uważniej. Faktycznie. Przegapiłem sporo szczegółów. Nieśmiało zacząłem korzystać z tego, co mnie spotkało.Na ile nas cieszy to niezgłębione bogactwo Chrystusa? Ładnie brzmi. Ale co poza tym? Może przycupnąłem w kąciku mojej ignorancji zamiast sięgnąć wiarą po moją nową własność? Oto pytanie. A wy jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr