Kochani,Z powodu obecnych koronawirusowych ograniczeń, widujemy się głównie na ekranach i słyszymy swoje głosy głównie w słuchawkach. To nie to samo, co spotkania na żywo. Z drugiej strony odnoszę wrażenie, że jesteście mi niemal tak samo bliscy. Może to dlatego, że pisanie Dziennika koronawiary mniej więcej do dziesięć godzin motywuje mnie do intensywnego myślenia o nas? Może dlatego, że przygotowywanie nabożeństw internetowych jest dla mnie zajęciem bardziej pracochłonnym niż przygotowywanie ich na żywo? A może to dlatego, że w niewidzialny sposób łączy nas Jezus Chrystus – nie tylko jako wspólny obiekt wiary, ale także jako wspólnie, niezależnie od lokalizacji geograficznej, przeżywana obecność.To przeciekawe! Czy czegoś podobnego nie doświadczał Paweł w areszcie, gdy pisał do swoich przyjaciół o Chrystusie, że Bóg „Jego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest Jego ciałem, pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia?" Ef 1:22-23 (SNP).Bo prawdą jest, że Wy i ja zaczynamy dzień z tą samą, identyczną, obecnością Chrystusa w nas, tak jakby – na kształt naszych telefonów bezprzewodowych – łączyła nas sieć tych samych duchowych fal. Coś w tym musi być. Chrystus jest we mnie. Wiedzcie o tym. Jest też w Was. Ten sam. I w tej bliskości… jesteście treścią moich modlitw. Wasz, jak zawsze –Piotr