Οι 24 τελευταίες ώρες ενός τριαντάρη άντρα πριν μπει στη φυλακή για να εκτίσει την επταετή ποινή του. Οι 24 τελευταίες πριν την 25η. Οι δυο συνομήλικοι φίλοι του. Η κοπέλα του. Ο πατέρας του. Το σκυλί του. Ο δερμάτινος καναπές του. Όλες οι φυλές της Νέας Υόρκης. Τα ερείπια των Δίδυμων Πύργων που έχουν χτυπηθεί μερικούς μόλις μήνες πριν. Κι αυτή η ζωή που παραλίγο να μη συνέβαινε. Αν δεν μεσολαβούσε η πραγματικότητα.

Ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι πηγαίνει στην Αλάσκα για να προστατεύσει τις αρκούδες από έναν κίνδυνο που ούτε διατρέχουν στα αλήθεια ούτε εκείνος υπάρχει τρόπος να αποτρέψει. Ένας άνθρωπος που κάθε καλοκαίρι πηγαίνει στην Αλάσκα για να μην προστατεύσει τον εαυτό του από τον κίνδυνο των αρκούδων. Το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτζογκ για τα δεκατρία καλοκαίρια που πέρασε ο Τίμοθι Τρέντγουελ δίπλα στις αρκούδες.

Δεκαεφτάχρονος τυφλώνει έξι άλογα στον στάβλο, στον οποίο δούλευε. Ο ψυχίατρος που θα προσπαθήσει να τον γιατρέψει θα αναρωτηθεί αν η θεραπεία είναι προτιμότερη απ' την ασθένεια, αν το να είσαι κανονικός είναι προτιμότερο απ' το να οδηγείσαι στην έκσταση, έστω και μέσα από τη διαταραχή σου. 

Η αριστουργηματική πρόζα του Πίτερ Σάφερ απ' το ομώνυμο θεατρικό του, περνά απ' τη σκηνή στη μεγάλη οθόνη και την στοιχειωτική φωνή του Ρίτσαρντ Μπάρτον, στην σκανδαλωδώς υποτιμημένη αλλά εντελώς σημαντική ταινία του Σίντντει Λιούμετ. Το podcast του Old Boy. 

Ο Φρανκ και η Έιπριλ, στα τριάντα τους ή ελάχιστα πριν, με δύο παιδιά και κουκλίστικο σπίτι στα προάστια στη δεκαετία του πενήντα. Ο Φρανκ νιώθει να τον πνίγει η δουλειά του, η Έιπριλ νιώθει να την πνίγει η ζωή της. Κι αν δραπέτευαν απ' τα προάστια και τον κομφορμισμό; Κι αν έφευγαν για το Παρίσι; Ο Σαμ Μέντες κινηματογραφεί την ακόμα τότε συζυγό του Κέιτ Γουίνσλετ και τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ως ζευγάρι πιασμένο σε μια παγίδα φτιαγμένη από τα υλικά που θα έπρεπε να φέρνουν την ευτυχία.

Ο Old Boy μιλάει σε αυτό το Podcast για τον "Δρόμο της Επανάστασης" του Σαμ Μέντες.

"Το Dogville θα ήταν εντελώς μεγάλο έργο, ακόμη κι αν ο Λαρς φον Τρίερ το είχε γυρίσει σε κανονικά σκηνικά και είχε δημιουργήσει μια κανονική κινηματογραφική αναπαράσταση. Όλο το ασύλληπτο πράγμα που έφτιαξε με τη θεατρική σκηνή, τις κιμωλίες, τα όρια, τη φόρμα, τη σύμβαση του μέσου απογειώνει ένα ούτως ή άλλως αριστούργημα σε σφαίρες που μόνο ιδιοφυείς δημιουργοί θα μπορούσαν να συλλάβουν και να πραγματοποιήσουν".

Ο Old boy μιλά σε αυτό το podcast για το Dogville του Λαρς φον Τρίερ.

«Όπως σχεδόν ολόκληρο το σινεμά του Μπερτολούτσι και μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη ταινία του και σίγουρα σε έναν βαθμό που πολύ λίγες άλλες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν καταφέρει, 'Ο τελευταίος αυτοκράτορας' σε ξελογιάζει σε βαθμό εκστατικό. Είναι τόσο ασύλληπτη η ομορφιά, το εικαστικό μεγαλείο και ο πλούτος των εικόνων του, ώστε δυσκολεύεσαι να τον αντιμετωπίσεις με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις ένα συνηθισμένο κινηματογραφικό έργο».

Ο Old Boy μιλά σε αυτό το podcast για τον «Τελευταίο αυτοκράτορα» του Μπερτολούτσι.

"Ο Τζέφρι θέλει να δει τι κρύβεται κάτω από το γρασίδι, έχει δει τον κόσμο θέλει να δει και τον υπόκοσμο, θέλει να δει ποιος και γιατί μπορεί να κόβει αυτιά ανθρώπων στην κοινότητα που πέρασε την παιδική του ηλικία. Ο ενήλικος κόσμος, ο αληθινός κόσμος, ο μη εξιδανικευμένος κόσμος, ο κόσμος κάτω από την επιφάνεια αποτελεί ένα αστυνομικό μυστήριο που αποφάσισε ότι θέλει να δει με τα μάτια του. Ναι, με τα μάτια του ντέτεκτιβ, αλλά εξίσου ναι, και με την ματιά του ηδονοβλεψία. Η ενηλικίωση είναι η μετατροπή του βλέμματός σου από αθώο σε ηδονοβλεπτικό. Και η συνειδητή απόφαση να μην στρέψεις το βλέμμα σου αλλού προκειμένου να παραμείνεις αθώος, συνιστά κι αυτή μια κάποια διαστροφή". Ο Old boy μιλά για το "Μπλε Βελούδο" του Ντέιβιντ Λιντς. 

«Ας υποθέσουμε λοιπόν για μια στιγμή ότι η 'Διπλή Ζωή της Βερονίκ' δεν είναι μια αλληγορία. Ας υποθέσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην ταινία μπορεί να συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε ότι δεν είναι μόνο η Βερόνικα στην Πολωνία που είναι σαν αντίτυπο της Βερονίκ στην Γαλλία και η Βερονίκ στη Γαλλία που είναι σαν αντίτυπο της Βερόνικα στην Πολωνία. Ας υποθέσουμε ότι αυτή τη στιγμή σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, ζει μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας, με την ίδια ακριβώς ηλικία με μας, με τα ίδια ακριβώς εξωτερικά χαρακτηριστικά με μας, έχοντας παρόμοια βιώματα και τραύματα με μας, παρόμοια ταλέντα και δυνατότητες με μας. Ας υποθέσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι και μοναδικοί στον κόσμο και ότι ο καθένας μας είναι σαν πειραματόζωο σε ένα μεγάλο υπαρξιακό πείραμα, όπου πετάγονται στη ζωή δύο ίδια μοντέλα ανθρώπων και το πείραμα ερευνά αν θα ζήσουν αντίστοιχες ή πολύ διαφορετικές ζωές, αν θα πάρουν παράλληλους ή πολύ διαφορετικούς δρόμους». O Old boy μιλά σε αυτό το podcast για τη «Διπλή Ζωή της Βερόνικα» του Κρίστοφ Κισλόφσκι.