Jij kan en mag niet bepalen hoe een ander zich mag en moet voelen over een opmerking, vraag en handeling die stereotyperend en stigmatiserend is. Zo'n alledaagse opmerking die niet beledigend of discriminerend bedoeld is maar wel zo geïnterpreteerd kan worden, daar is een naam voor: 'Micro-agressie'. Ik spreek hierover met Nora Harrachi, ondernemer, Spoken Word artiest en MBO docente. Jongeren in het onderwijs krijgen hier mee te maken en leerkrachten zullen zich hier meer bewust van moeten zijn. Het woord micro kan de indruk wekken dat het effect niet zo groot is, maar het micro in deze agressieve vorm is juist de subtiliteit waarmee het wordt gebracht. Dat de ene persoon er ervoor kiest om er niet op in te gaan, of het makkelijker van zich af kan schudden betekent niet dat iedereen dat zou moeten (kunnen). Nora heeft zich er in haar werkveld altijd over uitgesproken en er tijdens een grootschalige schoolactiviteit een Spoken Word over voorgedragen. Zelf spreek ik mij er ook over uit wanneer mijn trommelvliezen de vanzelfsprekendheid waarmee een belediging wordt gebracht opvangen. Maar zou het niet een prachtige ontmoeting op de brug zijn als ook de brenger van de boodschap eerst nadenkt en afweegt hoe deze geïnterpreteerd kan worden bij de ontvanger en dan ook nog eens vanuit het referentiekader van de ander?