Ju kinnt wiss ook de nieden Plastik-Deckels, de no’t afschruuven an de Buddels hangenblifft, ne. De sorgt je gelegentli för veel Larm.

Bi de ersten Mole, as ick so’n Buddel tofot‘ kreeg, heff ick dacht, wat dat ’n Produktschoonsfehler weer. Dor heff ick denn mit Gewalt an de Deckels reeten, bet ick ehr afharr. 

Achteran hungen dor overs jümmers so spitze un scharpe Plastikreste, un wenn man ut de Buddel suupen wull, denn weer dat ni so angenehm.

Allmähli wurr mi denn overs kloar, dat dor ’n Konzept achter weer. Dat gung denn je ook ümmer mehr dör de Presse un dör’n Rundfunk.

Överall hett man ook mehr un mehr Lüüd tosom snacken heuert, de sick över de Deckels opreegt hebbt.

Jo, ick funn dat to Anfang ook ’n beten unpraktisch. Overs denn heff ick bi uns in Dörpskroog seeten. Dor hett de Krööger jüst ’n Cola-Korn tosommangelt. Un as he de Cola in’t Glas kippen deh, dor hett he den Deckel vun de Buddel so wiet no de Sied beugt, bet dat dorste Dings inrast‘ is un ni weller vör dat Lock vun de Buddel klappen deh, wo he bi’t utkippen steuert harr.

Dat weer so’n richtigen Aha-Momang för mi. Vun dor an weer mi klor, dat ick mi ganz gau an de nieden Deckels gewöhn‘ wurr. Keem ook so.

Mennige anner Lüüd heff ick overs wieder över de Dingers schimpen heuert. Ick heff denn seggt: „Wenn Ju dat so un so mokt…“ Overs de hebbt mi gor ni utsnacken loten. Ick glööv dat geiht üm ’n ole Sook: För de een‘ is dat eenfach ’n Stück Entwicklung, de annern föhlt sick in ehr Frieheit inschneuert. Dat weer al so as de Toledden vun de Goorns in de Hüüs wannert sünd – mit Woterspöölung un allns. Dormols hebbt veele Lüüd seggt: „Freeten un Schieten ünner een Doken, dor kümmt nix no!“

Overs ick glööv ni, dat all, de sick nu över de nieden Buddeldeckels opreegt, noch ’n Dunnerbalken in Goorn hebbt. Un wenn doch, denn sünd se würkli vun oln Slag un hebbt bestimmt ’n Taschenmess. Dormit künnt se de Deckels afsnieden, un zack, sünd se weller frie. 

Jo, wenn blots allns in’t Leven so eenfach weer, ne…

In düssen Sinn