De Krankenkassen in Düütschland sleiht Alarm: De Lüüd in uns Land sitt to veel, hebbt se rutfunnen. „Sitten is dat niede Smööken“, is so’n Snack den man in Momang jümmers mol heuert. Wi sitt vun Johr to Johr mehr, seggt de Krankenkassen. Vun‘ Sitt- Rekord sünd se sogor an snacken.

Na jo, wenn ick op mi sülms kiek, denn krieg ick je ook ’n lütt‘ slecht Geweeten, denn jümmers, wenn ick mien Döschkassen tosomschooster, den sitt ick vör mien Kompjuter-Tastatuur. Jo, ick weet, ick kunn mi dorbi ook henstelln. Dat heff ick sogor al mehr as eenmol versöcht, overs dat klappt ni. Ick kann in’t Sitten eenfach veel beeter dinken.

Hmm. Un bi’t Busfohrn, wat ick je tomeist mok, is dat mit dat Stohn ook ni so eenfach. Ook dat heff ick versöcht. Dorbi kom ick overs entweder ni an de Pedohln oder ick kom ni an’t Stüüer. Noch dorto ward de Fohrgäste nervös, wenn ick versöch in’t Stohn to fohrn.

Na jo, anner Lüüd verdeent mit anner Sooken ehr Geld. Handwarkers to’n Bispeel. Un dor mutt ick seggen, dat ick noch keen Timmerlüüd sehn heff, de lang seeten hebbt, wenn se borbi weern ’n Dackstohl optostellt. Sowat kann man je betlang ook noch ni in’t „Homeoffice“ moken.

Autoschlossers mööt ook bi de Arbeid stohn, un Bäckers un Slachters. Chirurgen jüst so, wenn se een den Lief opsnieden doht, eher se em achteran weller dichtneiht.

Nu froog ick mi allmähli, wo de Mitarbeiders vun de Krankenkassen överhaupt rutfunnen hebbt, dat all de annern Lüüd mehr sitten doht. Bi mi hett – wat ick weet – noch keeneen in Bus stohn, üm to meeten, wolang ick bi’t Fohrn sitten doh. De mööt je as Spione organiseert ween‘, as bi so’n Geheimdeenst oder wat.

Op de anner Sied: In all de Büros, de dat so gifft, ward veel seeten. Op de Ämter un ook bi de Krankenkassen.

Un de Lüüd, de dor tosomreekend hebbt, dat wi to veel sitten doht, hebbt dat wiss an ehr Schrievdische utklabüstert. In’t Sitten! Erstmol an de eegene Nees foten, ne.

Annerlei. Ick will dat Probleem je gor ni lüttsnacken. Mien Döschkassen is trech. Dorüm goh ick mit’n goodet Bispeel vöran un stoh nu op…

In düssen Sinn