การเห็นแจ้งในธรรมชาติที่อาศัยกันเกิดขึ้น อย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ หรือเป็นวัฏฏะที่เวียนว่ายไป เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัย นั้นแล เป็นทางอันประเสริฐที่จะรู้ชัดว่าไม่มีอัตตาในธรรมชาติที่อาศัยกันเกิดขึ้น นั้นแลจะเป็นปัจจัยให้ไม่ถือมั่นในธรรมชาติที่อาศัยกันเกิดขึ้น นั้นแลคือความดับสนิทแห่งทุกข์