Eleven Little Syllables (Catullus 10)

[audio:http://blogs.dickinson.edu/archive/images/eleven-little-syllables-catullus-10.mp3]

Varus me meus ad suos amores

uisum duxerat e foro otiosum,

scortillum, ut mihi tum repente uisum est,

non sane illepidum neque inuenustum,

huc ut uenimus, incidere nobis

sermones uarii, in quibus, quid esset

iam Bithynia, quo modo se haberet,

et quonam mihi profuisset aere.

respondi id quod erat, nihil neque ipsis

nec praetoribus esse nec cohorti,

cur quisquam caput unctius referret,

praesertim quibus esset irrumator

praetor, nec faceret pili cohortem.

‘at certe tamen,’ inquiunt ‘quod illic

natum dicitur esse, comparasti

ad lecticam homines.’ ego, ut puellae

unum me facerem beatiorem,

‘non’ inquam ‘mihi tam fuit maligne

ut, prouincia quod mala incidisset,

non possem octo homines parare rectos.’

at mi nullus erat nec hic neque illic

fractum qui ueteris pedem grabati

in collo sibi collocare posset.

hic illa, ut decuit cinaediorem,

‘quaeso’ inquit ‘mihi, mi Catulle, paulum

istos commoda: nam uolo ad Serapim

deferri.’ ‘mane’ inquii puellae,

‘istud quod modo dixeram me habere,

fugit me ratio: meus sodalis—

Cinna est Gaius—is sibi parauit.

uerum, utrum illius an mei, quid ad me?

utor tam bene quam mihi pararim.

sed tu insulsa male et molesta uiuis,

per quam non licet esse neglegentem.’

The translation given here is from the wonderful bilingual edition by Peter Green, The Poems of Catullus (Berekely: University of California Press, 2005).

Subscribe with