พระธรรมดาเนียลเล่าเรื่องของดาเนียลและเพื่อนชาวอิสราเอลที่ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยในบาบิโลน หลังจากการโจมตีเยรูซาเล็มและพระวิหารครั้งแรก พวกเขามาจากราชวงศ์ดาวิดและต้องต่อสู้เพื่อรักษาความหวังและความสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าในดินแดนของผู้พิชิต พระธรรมแบ่งเป็นสองส่วนหลัก: เรื่องราวเกี่ยวกับดาเนียลและผองเพื่อนในบาบิโลน (บทที่ 1-6) และนิมิตของดาเนียลเกี่ยวกับอนาคต (บทที่ 7-12)

เรื่องราวแสดงให้เห็นว่าแม้จะถูกกดดันให้เลิกใช้ชีวิตแบบอิสราเอลและต้องเผชิญอันตรายจากการไม่ยอมนมัสการกษัตริย์ในฐานะพระเจ้า แต่พวกเขาก็เลือกที่จะสัตย์ซื่อต่อธรรมบัญญัติ ทำให้พระเจ้าทรงช่วยกู้พวกเขาและได้รับการยกย่อง เรื่องราวของกษัตริย์บาบิโลนเนบูคัดเนสซาร์และเบลชัสซาร์สะท้อนแนวคิดที่ว่า เมื่ออาณาจักรมนุษย์ลืมพระเจ้าและยกตนเอง พวกเขาก็จะตกต่ำและรับการพิพากษา

นิมิตต่างๆ แสดงถึงลำดับของอาณาจักรมนุษย์ที่หยิ่งผยองและกบฏต่อพระเจ้า โดยใช้สัญลักษณ์รูปปั้นและสัตว์ร้าย นิมิตที่สำคัญคือพระเจ้า (องค์ผู้ดำรงอยู่ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์) จะทรงสถาปนาบัลลังก์ ทำลายอำนาจชั่วร้าย และมอบอำนาจปกครองนิรันดร์ให้แก่ "บุตรมนุษย์" สาระสำคัญคือการให้ความหวังแก่ประชากรของพระเจ้าผู้ทนทุกข์ภายใต้การข่มเหงจากอาณาจักรมนุษย์ โดยสัญญาว่าพระเจ้าจะทรงนำอาณาจักรของพระองค์มาเผชิญหน้าและช่วยกู้โลกและประชากรของพระองค์ในที่สุด พระธรรมนี้จึงเป็นคำเตือนให้สัตย์ซื่อและให้ความหวังในทุกยุคสมัย