พระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติเป็นหนังสือเล่มที่ห้าและเล่มสุดท้ายของโทราห์

เป็นการรวบรวมคำปราศรัยของโมเสสที่กล่าวต่อหน้าชนรุ่นใหม่ของอิสราเอล ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่ดินแดนแห่งพระสัญญา

เป้าหมายหลักคือการเรียกร้องให้คนรุ่นต่อไปนี้สัตย์ซื่อต่อพันธสัญญาที่ทำกับพระเจ้า

เนื้อหาใจกลางของพระธรรมเล่มนี้คือ ประมวลบทบัญญัติ ซึ่งเป็นเงื่อนไขในพันธสัญญา

บทบัญญัติส่วนใหญ่เป็นการกล่าวย้ำถึงบทบัญญัติที่เคยให้ไว้ที่ภูเขาซีนาย นี่คือที่มาของชื่อภาษาอังกฤษ "Deuteronomy" ซึ่งหมายถึง "บทบัญญัติชุดที่สอง"

โมเสสทบทวนประวัติศาสตร์การกบฏของชนรุ่นก่อนหน้า จากนั้นเรียกร้องให้ชนรุ่นใหม่เชื่อฟังมากกว่า

ส่วนสำคัญคือข้อความที่เรียกว่า "เชมา" ซึ่งเน้นย้ำว่า อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ทรงเป็นหนึ่ง และ จงรักพระเจ้าอย่างสุดจิตสุดใจและสุดกำลัง

คำว่า "ฟัง" (เชมา) ในภาษาฮีบรูรวมถึงการตอบสนองหรือการเชื่อฟังด้วย และคำว่า "รัก" หมายถึงการตัดสินใจที่จะทุ่มเทชีวิตทั้งหมดให้พระเจ้าการเชื่อฟังบทบัญญัติจะทำให้ชาวอิสราเอลแตกต่างจากชนชาติรอบข้างและแสดงพระปัญญาและความยุติธรรมของพระเจ้าให้โลกเห็น บทบัญญัติครอบคลุมเรื่องการนมัสการพระเจ้าองค์เดียว, การดูแลคนยากจน..., ความยุติธรรมทางสังคม การเชื่อฟังนำมาซึ่งพระพร แต่การไม่เชื่อฟังจะนำมาซึ่งคำสาปแช่งและการพลัดถิ่น โมเสสท้าทายพวกเขาให้ เลือกชีวิต ด้วยการรักและเชื่อฟังพระเจ้า

อย่างไรก็ตาม โมเสสรู้ว่าพวกเขาจะกบฏเพราะใจของพวกเขานั้นแข็งกระด้าง แต่เขาให้ความหวังว่า ในอนาคต พระเจ้าจะทรงทำบางสิ่งเพื่อเปลี่ยนแปลงจิตใจของประชากรของพระองค์

เพื่อให้พวกเขารักและเชื่อฟังได้จริงจากใจ นี่คือความหวังที่เรียกว่า "ความหวังแห่งหัวใจใหม่" พระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติจบลงโดยที่ประเด็นสำคัญบางอย่างยังคงเป็นความตึงเครียดที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข ซึ่งจะต้องหาคำตอบต่อไปในพระคัมภีร์