FastFish by SEAC Lifelong Learning Center

April 17, 2020 FastFish31 "ตกงาน" อย่างไรให้ไปต่อ

จอย-มนัสวี มาณะวิท อดีตเภสัชกร และมนุษย์เงินเดือนดาวรุ่ง ที่เดินตามความฝันก่อตั้งธุรกิจของตัวเอง แต่ผิดจังหวะเวลาเมื่อผลกระทบจากโควิด เริ่มส่งผล ทำให้ต้องกลับไปหางานอีกครั้ง แชร์ประสบการณ์การลุกขึ้นจากจุดตกต่ำขีดสุดของชีวิต ด้วยการหวนกลับไปมองหาคุณค่าของตัวเอง

Show Note

ดร.สิรยา คงสมพงษ์: วันนี้เราเรียนรู้อะไรใหม่ๆบ้างรึยังคะ สวัสดีคะ FastFish รายการพอดแคสต์ของคนปลาไว episode นี้จัดทำขึ้นมาเป็นพิเศษด้วยความหวังว่าจะสามารถเป็นข้อคิด และกำลังใจให้กับผู้ฟังทุกท่านที่ตอนนี้อาจจะมีความวิตกกังวลถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส โควด-19 โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางท่านอาจจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องงานที่ทำอยู่ เพราะว่ามันมีผลกระทบกับหลายๆวงการหลากหลายทีเดียว

วันนี้เราได้รับเกียรติจากแขกรับเชิญพิเศษของเรา คุณมนัสวี มาณะวิท อืม จะเกริ่นว่า ตอนนี้ต้องใช้คำว่าอดีตเนอะ อดีตเภสัชกร และเคยทำงานในองค์กรที่มีความมั่นคง วันนี้คุณมนัสวียินดีจะมาแบ่งปันเรื่องราวส่วนตัวของเธอคะ ในฐานะหนึ่งในผู้ที่ได้รับผลกระทบโควิดเป็นกลุ่มแรกๆ

สวัสดีคะขออนุญาตเรียกคุณจอยได้มั้ยคะ

คุณมนัสวี มาณะวิท :สวัสดีคะ

ดร.สิรยา: ขอบคุณๆจอยมากที่วันนี้แบบ เขาเรียกว่ามาแบ่งปันเรื่องราวของตัวเอ

งกับผลกระทบที่เกิดขึ้น ทีนี้อยากจะทราบคุณจอยช่วยแนะนำเกี่ยวกับตัวเองสั้นๆให้ฟังได้มั้ยคะว่าก่อนหน้านี้ ชีวิตเป็นยังไง หรือทำอะไรมายังไงบ้าง

1.33 คุณมนัสวี: ได้คะ ก็สวัสดี เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนที่ฟังพอดแคสต์นี้นะคะ วันนี้อยากมาแบ่งปันให้ทุกคนมีกำลังใจนะคะ ก็สำหรับจอยคะ ถ้าใครบอกว่าทุกวันนี้ไม่มีงาน ทุกคนเซอร์ไพรส์มากไม่เชื่อคะ เพราะว่าที่ผ่านมาจอยเรียนจบเภสัชคะ แล้วก็ก็เรียนปริญญาโท ทำงานอยู่ในบริษัทยา ในตำแหน่งพัฒนาคน ก็อาชีพเนี่ย มั่นคงเลยคะ และก็ได้มีโอกาสไปทำงานในวงการสื่อมวลชนสั้นๆก็เรียกว่ามั่นคงเช่นกัน

การทำงาน จอยเป็นเมเนเจอร์ตั้งแต่อายุไม่ถึง 30 แล้วก็ได้รับโปรโมท ได้รับไว้วางใจให้ทำโปรเจ็คสำคัญๆในบริษัทตลอด ก็เรียกว่า เฮ้ยทำไมดูชีวิตดี๊ดีจัง ชีวิตมีความสุขดี ใช่ ชีวิตปกติมาก

2.20 ดร.สิรยา: ทีนี้คงต้องเชื่อมด้วยประโยคว่า จนกระทั่ง…..

คุณมนัสวี: จนกระทั่งคะ เมื่อเดือนมกราที่ผ่านมา ได้ตัดสินใจทำตามแพชชั่น ในการประกอบอาชีพอิสระ

ดร.สิรยา: เค้าใช้คำว่า..วิ่งตามความฝัน

คุณมนัสวี: วิ่งตามความฝัน คือตอนนั้นจอยมีแพชชั่นมากในการพัฒนาคนแบบ การตั้งบริษัทอบรม อยากเข้าไปเป็นคนนึงที่สามารถพัฒนาคนในองค์กรให้กับลูกค้าเราได้ ก็เลยตั้งบริษัทอบรมขึ้นมา ก็เป็นแพชชั่นคะ ตอนนั้นก็วางแผนไว้ว่า มันมีเงินเก็บใช้ได้ระดับนึงนะ เราวางแผนแล้วแหละ

ดร.สิรยา: คือวางแผนเป็นอย่างดีแล้วละ ไม่ได้วู่วาม วันนั้นแบบมีความฝันและก็มีแพลนนิ่งด้วย

3.10 คุณมนัสวี: มีแพลนนิ่งด้วยคะ อจ.

;

ดร.สิรยา: แล้วเกิดอะไรขึ้น

คุณมนัสวี: เกิดอะไรขึ้น ..คือโมเม้นท์นั้นมันเริ่มมีโควิดที่จีนคะ ประมาณกุมภา ต้นๆกุมภาคะ แล้วด้วยความที่เราอยู่ในวงการยาเราก็รู้แล้วว่าโรคนี้มันไม่จบแน่ๆ

ดร.สิรยา: นี่คือจะว่าไปก็คนวงในด้วยนะ ก็รู้อินไซด์ แล้วเป็นยังไงบ้าง

3.33 คุณมนัสวี: แล้วประกอบกับตอนนั้นก็เริ่มคิดว่าเฮ้ย เราควรจะอยู่ในฟรีแลนซ์เหมือนเดิมจริงรึเปล่า ก็เลยเกิดคำถามเพราะตอนนั้น พอจีนเริ่มมีข่าวมา ประเทศไทยในบริษัทต่างๆเค้าก็เริ่มปรับตัวนะ ด้วยคำถามว่า เอ๊ อจ.จอย เค้าเรียกอาจารย์คะ อาจารย์คะถ้าเราดีเลย์อันนี้ออกไปๆก่อนดีมั้ย มันเสี่ยงเนาะ แล้วก็เรื่องพัฒนาคน เรื่องอบรมมันก็ไม่รีบ จอยหาลูกค้าหลายเจ้ามากแต่ก็โดนเรียกว่าเลื่อน แม้กระทั่งจีนแรกๆ คนไทยก็เริ่มระวังแล้วคะ ก็มองว่าเดี๋ยวเราเบรกไปก่อนสักพค.มั้ยค่อยมากคุยกัน เนี่ยลูกค้าคุยแบบนี้ ตอนนั้นก็เลยตัดสนใจเริ่มสมัครงานคะ

4.24 สมัครงานเข้ากับองค์กรอีกครั้งนึง แต่โชคมันก็ไม่เข้าข้างเราอาจารย์ ร่อนเรซูเม่ไปทางระบบที่เรารู้จักกันดี 30 แห่งคะ เรียกสัมภาษณ์ประมาณ 6 ที่เอง

ดร.สิรยา: จาก 30 เรียกมา 6 นั่นคือช่วงประมาณเดือนไหน

คุณมนัสวี: ตอนนั้นประมาณกลางก.พ.

ดร.สิรยา: เราใส่ความพยายามของเรานะ เราก็ไม่ได้อยู่เฉย

4.53 คุณมนัสวี: ลูกค้าองค์กรไม่จ้างเดี๋ยวเรากลับไปทำงานประจำโดยการร่อนเรซูเม่ก็ได้ แต่แบบมันไม่น่าเชื่อตรงที่ว่า บริษัทเค้าพูดว่า ต้นปีตั้งแต่ มค.จนถึงก.พ. เศรษฐกิจแย่ ยอดขายไม่ดี ขอพักตำแหน่ง people development ก่อน ไม่รับ

ดร.สิรยา: องค์กรที่เรียกเราไปสัมภาษณ์เนี่ย ได้คำตอบมาคล้ายๆกัน?

คุณมนัสวี: ใช่ บางทีก็บอก ขอไม่สัมภาษณ์นะคะ ขอปรับโครงสร้างองค์กร เพราะว่าต้นปีตั้งแต่ม.ค. ก.พ. มาถึงตอนนี้ขายไม่ได้เลย ก็เริ่มโดนปฏิเสธการสัมภาษณ์งาน

5.31 ดร.สิรยา: สภาวะช่วงนั้นเป็นยังไงบ้าง

คุณมนัสวี: คือแรกๆ กำลังใจมันดีนะอจ. คือต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นจอยยังมีหวังอยู่ โอเค ร่อนตรงเค้าไม่รับ ก็เลยลองหาคอนเน็กชั่น ก็ได้ไปสัมภาษณ์นะ แล้วมีแนวโน้มว่าจะได้ด้วย แต่ก็โดนโทรมายกเลิกเช่นกัน

5.51 แต่ตอนนี้ใจฝ่อแล้วคะ ระลอกสอง ที่เริ่มมีคอนเน็คชั่นวงในแล้ว แต่เค้าก็ไม่รับเรา จะนัดเซ็นสัญญาแต่ยกเลิกหมด จังหวะนั้นจิตตก แล้วก็ยังไปต่อนะอจ.ด้วยการพยายามโทรไปหาลูกค้าเราที่อยู่ในองค์กร หรือกลุ่มเพื่อนที่เคยอยากจะเรียนกับเรา ว่ามีใครอยากจะเรียนกับเรามั้ย ตอนนั้นประมาณปลายก.พ.แล้ว ไม่มีสัญญาณตอบรับว่าอยากเลยอจ. ทุกคนขอเลื่อนหมด เพราะตอนนั้นปลายกพ.ไปจนถึงต้นมีค. มันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่องโควิด ไม่มีใครกล้าเสี่ยงทุกคนพูดเหมือนกันว่า ตอนนี้มันเสี่ยงเรื่องพัฒนาคนเก็บไว้ก่อน ไม่เอาอบรมไม่เอา คือต้องบอกว่าตอนนั้นคิดว่าจะไหวมั้ยเหรอ บอกเลยว่าไม่ไหว ประมาณมี.ค.จะแบบ..จะเป็นกระทั่ง พอเล่าแล้วน้ำตามันจะคลอขึ้นมานะ คือจะเป็นแม้กระทั่งแบบ ตื่นขึ้นมามันไม่อยากตื่น เพราะว่ามันเป็นเหมือนภาวะเครียดสะสมคะอจ. มันเหมือนแบบ เฟล แล้วเฟลอีก ลูกค้าไม่เอา งานประจำก็ไม่รับ แล้วยังไงละ รายได้ศูนย์บาท ขณะที่ผ่อนบ้านผ่อนรถ พ่อแม่อีก ครอบครัวอีก แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปละ

7.20 จากวันนั้นจอยเหมือนแบบ เครียดสะสม คะ อจ.จนไปกระทั่งเวลาที่จอยอยู่ห้องแคบๆ จอยอยู่ไม่ได้จอยหายใจไม่ออก เวลาขึ้นลิฟท์แล้วมีคนอยู่กับจอยในตู้ลิฟท์เดียวกัน จอยต้องพกยาดม ไม่งั้นจอยจะเป็นลม มันเป็นอาการเหมือนคนไม่มีอากาศหายใจ ซึ่งมันเกิดจากภาวะที่เราเครียดแบบเราหาทางออกไม่ได้ มันเป็นแบบนี้มา.. คือแรกๆมันรับไม่ไหวนะอจ.ต้องพกยาดมตลอดแล้วก็ตอนกลางคืนจะต้อง..เกือบเป็นยานอนหลับแล้วละแต่ยังไม่ถึง เป็นสมุนไพรตัวนึงที่กินเพื่อให้มันหลับได้ แล้วพอตอนเช้าตื่นสายมากทั้งๆที่เราเมื่อก่อน เราตื่นเช้าออกกำลัง ตอนนั้นจอยไม่ออกกำลังแล้ว เมื่อก่อนรักษา คุมน้ำหนัก ตอนนี้จะปล่อยตัว กินแต่อะไรแบบจั๊งฟู้ดตลอด เพื่อให้มันรีลีสเพรสเชอร์ รีลีสความเครียดออกไปบ้าง

แล้วมีวันนึงตื่นขึ้นมาประมาณเก้าโมง พอลืมตาขึ้นมาปุ๊ป จอยบอกตัวเองเลยว่าไม่ลืมตาแล้วได้มั้ย แบบ ไม่ต้องหายใจแล้วได้ป๊ะ? มันไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไรในเมื่อหนทางข้างนอกมันมืดมาก มันเป็นจังหวะนั้นตอนที่นอนอยู่บนเตียงคะ จอยก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะมีภาวะที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลก ไม่คิดว่าเราจะเป็นคนแบบนี้ แต่จังหวะนั้นมันเป็นจริงๆ

8.47 ดร.สิรยา: คนรอบข้าง หรือคนในบ้านเราเค้ารู้สึก หรือเค้าสัมผัสมุมนี้บ้างหรือเปล่าคะ

คุณมนัสวี: สามีคะ สามีเค้าก็ให้กำลังใจนะ แล้วก็บอกว่าเฮ้ยจอยๆยังมีพี่อยู่นะ ก็อยากให้สู้ต่อไป ถือว่า ช่วงไม่มีงานถือว่าพักผ่อนละกัน เค้าก็ให้กำลังใจแบบนี้ คุณแม่ก็โทรมาคุยเป็นระยะๆเพราะเค้ารู้ว่า พอเราตกงานเราอาจจะซึมเศร้าได้ เพราะเราเป็นคนบ้างานมาก

ดร.สิรยา: แสดงว่าเมื่อก่อนถ้าปีที่แล้ว เรามีโอกาสได้เจอคุณจอย เราจะเห็นคุณจอยในเวอร์ชั่นแบบไหน ในภาพแบบไหน จอยเคยเป็นคนแบบไหน ก่อนที่รุ่งเรืองเฟื่องฟู วันนั้นมันเป็นยังไง

9.35 คุณมนัสวี: เป็นคนร่าเริงคะ แล้วก็มองโลกแบบโพสิทีฟ ทุกอย่างมันคือทางออก ทุกอย่างมันคือออพชั่นให้เราเลือก เมื่อก่อนจอยรู้สึกว่าเราเป็นผู้เลือกทุกอย่าง แม้กระทั่งเมื่อก่อนเนื้อหอมอยากสมัครงานที่ไหนก็ได้ เป็นแบบนั้นเลย เรารู้สึกว่าเราเลือกได้ เมื่อก่อนก็ร่าเริงสดใสพูดเก่ง พูดเยอะด้วยจนคนที่บ้านบอกหยุดพูด มาช่วงนี้มันเปลี่ยนไปคือจอยไม่พูด มันเงียบจนคนในบ้านรู้ ได้ยิน หรือยิ้มแบบฝืน แล้วก็กินหนักมาก

10.11 ดร.สิรยา: นี่คือธรรมชาติ อย่างคุณจอยพูดถึงตัวเองว่าปกติชั้นเป็นคนมีภูมิๆในที่นี้คือว่ามองโลกในแง่บวก แล้วพยายามหาทางออก ร่าเริง แต่พอเจอพิษโควิดขึ้นมามันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลยเนอะ

10.39 คุณมนัสวี: กระทั่งเฟสบุ๊ค เราเห็นคนที่มีงานประจำ เค้าก็ดูเติบโต มีงาน มีช๊อปปิ้งเนอะ เอาจริงๆนะอิจฉานะ เราก็แบบอิจฉาเพราะอะไร บางทีแบบซื้อของร้อยนึง เราจะไปซื้อของในร้านแห่งนึงหนึ่งร้อยบาท เมื่อก่อนหนึ่งร้อยบาทจะหยิบง่ายมาก แม้กระทั่งทำบุญหนึ่งร้อยบาทจะหยิบไวมาก แต่วันนั้นนะ จะซื้อของร้อยบาท จะหยิบแบงค์ร้อย จอยหยิบใส่กลับกระเป๋าตังค์ เพราะจอยไม่กล้าใช้เงินขนาดนั้นคะอจ.

11.10 ดร.สิรยา: แล้วเวลาที่เราอยู่ในสภาวะแบบนี้คุณจอย ใช้วิธีไหนที่จะดูแลตัวเอง เผื่อจะเป็นกำลังใจ และเป็นวิธีการให้ผู้ฟังของเรา บางคนเก๋เชื่อว่าวันนี้ ฟังมาถึงจุดๆนี้ไม่รู้ว่าคุณผู้ฟังรู้สึกเหมือนเก๋มั้ยว่าแบบ เราเข้าใจและซึมซับถึงอารมณ์และสภาวะ และเห็นภาพ เราผ่าน.. หลายๆคนแฮชแท็ก เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน คุณจอยใช้เทคนิคยังไงคะ

11.39 คุณมนัสวี: คือวันนั้นที่จอยเล่าให้ฟังว่าจอยตื่นขึ้นมาแล้วจอยอยากตาย มันใช้สติดึงตัวเองกลับมา เพราะตอนนั้นจอยอยู่คนเดียว จอยใช้สติบอกว่า จอยลืมตาเดี๋ยวนี้ เหมือนสะกดจิตตัวเองนิดนึงคะ ลืมตาเดี๋ยวนี้ จอยก็ลืมตาขึ้น แล้วเราก็พูดตัวเองในหัวนะ จอยลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ไปอาบน้ำซะ มันเหมือนบอกตัวเองแบบนี้ ลุกๆ ๆ จอยก็เลยลุกขึ้นมาแล้วก็ไปยืนหน้ากระจกในห้องน้ำ เพราะว่ากำลังจะอาบน้ำเนอะ แล้วก็มองหน้าตัวเองแบบ...เฮ้ยเมื่อก่อน ชั้นมีค่า จริงๆชั้นอาจจะยังมีค่าอยู่ อะไรสักอย่าง มันต้องได้สิวะ อะไรอย่างเงี้ย มันต้องได้สิ มันมีค่าอยู่ในนั้น เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จ แต่งตัว แต่งหน้าให้สวย ทาปากสีส้ม อมชมพู ที่สีโปรดของเรา

12.35 เอาใหม่ซิ บอกตัวเองแบบนี้เลยว่า ลุก ตั้งสติ มีค่า เอาใหม่ซิ แล้วอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้าด้วยคะ ช่วงเช้าวันนั้นแล้วก็กลับไปนั่งโต๊ะที่เราชอบนั่ง โต๊ะที่เราชอบทำงาน แล้วก็เปิดคอมพ์ขึ้นมาใหม่หลังจากที่ไม่ได้เปิดมานาน เปิดคอมพ์ขึ้นมา..เปิดคอมพ์เปิดโปรแกรมที่เราชอบใช้ พาวเวอร์พ้อยท์ เมื่อก่อนทำสไลด์บ่อยคะอจ. เปิดพาวเวอร์พ้อยท์แล้วก็คาไว้อย่างนั้น เราก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เอ๊ะ จริงๆแล้วชั้นมีดีอะไรในตัวอยู่บ้าง นะโมเม้นท์อจ.มันคิดจะไม่ออกนะ มันคิดแทบจะไม่ออกว่าแบบ มันก็ได้แต่เรื่องดีเดิมๆ ซัคเซสเดิมๆ แต่ซัคเซสเดิมๆมันหายไปหมดแล้ว แต่จอยก็ไม่ยอม จอยก็แบบ เฮ้ยงั้นเอา โพสต์-อิท มาซิ เพราะเราเป็น facilitator บ่อยๆ คะอจ. เราใช้เทคนิคหนึ่งโพสต์-อิท หนึ่งไอเดีย เราใช้อันนี้บ่อยมากคะ ก็เลยหยิบโพสต์-อิทที่ตั้งอยู่ข้างๆตัวหยิบขึ้นมา แล้วปากกาหนึ่งด้าม แล้วถามตัวเองว่าชั้นมีข้อดีอะไร แล้วเขียนลงไปคะ หนึ่งโพสต์-อิท หนึ่งข้อดี มันมีบางช่วงที่เขียนเสร็จปุ๊ป ก็ถามตัวเอง ใช่เหรอวะ แต่จอยฝืนที่จะเขียนต่อไปก่อน เขียนไม่หยุดเลยคะ ณ โมเม้นท์นี้คือพยายามเขียนออกไปให้ได้มากที่สุดว่าชั้นมีข้อดีอะไร ชั้นมีความสามารถอะไร กลับมาดูตัวเองอีกครั้งนึง

14.13 ดร.สิรยา: เมื่อกี้คุณจอยเล่าให้เราฟังว่าอย่างแรกเลยนะ ในสภาวะนี้ถ้าเผื่อเราหลายๆคน เจอสภาวะโควิด เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยเราท้อแท้ หนึ่งเราต้องมีสติก่อน แล้วเมื่อกี๊ที่คุณจอยแบ่งปันกับพวกเราคือ ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเท่ากับตัวเราเอง เพราะฉะนั้นเทคนิคนึงที่คุณจอยแชร์กับพวกเราคือ หาคุณค่าของตัวเองให้เจอ อาจจะแบบนึกถึง พูดถึง หรือเขียนก็ได้ เวลาที่เราเริ่มเขียนข้อดีๆของตัวเอง ช่วงนั้น มันช่วยเรายังไงคะ

14.48 คุณมนัสวี: มันช่วยทำให้เรารู้สึกมีค่าอีกครั้ง มันเหมือนเป็นแบบน้ำที่มาหล่อเลี้ยงหัวใจ ให้เรากลับไปเห็นว่าเรามีคุณค่า แม้กระทั่งคุณค่าที่เราเคยไปทำบุญ เราก็เขียน เราเคยไปสอนนส.ฟรีไม่คิดตังค์เราก็เขียนๆหมดคะอจ. เราเคยซื้อขนมให้เพื่อนฟรีๆสองร้อยบาทก็เขียน ๆหมด เขียนจริงๆคะอจ.มันก็ทำให้เราเห็นว่าแท้จริงแล้วตัวเรา ที่เราจับตัวเราอยู่มันมีค่าอยู่ในนั้นนะ มันต้องมองหามันถึงจะมองเห็น

ดร.เก๋: มันเป็นวิธีการที่เราต้อง เราจะให้กำลังใจตัวเอง

คุณมนัสวี: ใช่คะ

ดร.สิรยา: เราจะต้องมองหาถึงจะมองเห็น แล้วพอหลังจากที่คุณจอยใช้เทคนิคนั้นแล้ว มันช่วย ยังไงให้ไปต่อได้อีกบ้างคะ

15.39 คุณมนัสวี: พอจอยเขียนไปเรื่อยๆ จอยก็เริ่ม ..นอกจากการที่เราช่วยคนอื่นเนอะ มันก็เริ่มกลับมาที่ว่า เอ้เราเรียนอะไร เราเคยทำอะไรบ้าง มันก็เลยเจออาชีพเล็กๆเพิ่มขึ้นให้ตัวเอง ระหว่างนี้ มันก็ไม่มั่นคงหรอก รายได้ครั้งนึงมันก็ร้อยนึง สองร้อย แต่ไอ้เงินเล็กๆ ร้อยสองร้อยที่มันได้มาบ้าง มันก็เหมือนเป็นน้ำเลี้ยงจิตใจ จากที่มันไม่เคยได้มาตลอดสองเดือน แต่มันมีเงินมาสักร้อยนึง ความรู้สึกมันคือ เฮ้ย มันมีกำลังใจแล้ว

ดร.สิรยา: พอเรามีสติ เราเห็นคุณค่าในตัวเองเราก็เริ่มทำอะไร ที่เราทำได้ เล็กๆน้อยก็ได้ ขอให้มีจุดเริ่มต้น คุณจอยเรียนรู้อะไรจากสถานการณ์นี้บ้าง แล้วกลับมารีเฟล็กตัวเอง

16.34 คุณมนัสวี: จอยเรียนรู้ว่า ณ นาทีที่เราดาวน์ที่สุดในใจ มันไม่มีมือไหนมาช่วยเราได้ เท่ามือตัวเอง กอดตัวเองบ้าง มันจะทำให้เรารู้ว่า มันยังมีชีวิตตรงนี้อยู่ แล้วเห็นค่าเค้าซะ แล้วไอ้ทางมืดมนนะ มันไม่มีใครมาใช้แสงสว่างหรือไฟฉายส่องให้ ทางมืดนั้นมันจะสว่างขึ้นเมื่อเราหาไฟฉายในตัวเองแล้วส่องออกไป อันนี้คือบทเรียนของจอยเนาะ

17.16 แล้วก็ ไม่ว่าจะเป็นแอคชั่นไหน ทางหาเงินที่มันพอจะมีกำลังใจให้เราได้ มันไม่ต้องเลิศเลอเพอร์เฟ็คแบบหวังเท่าเมื่อก่อน แต่อย่างน้อยมันเป็นเหมือนก้าวเล็กๆ มันเหมือนความสำเร็จเล็กๆเป็นน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจ แล้วขอให้ทำไปในทุกช่องทางที่เราสามารถทำได้ เพราะสำหรับจอยมันมีประมาณสี่แอคชั่นที่ทำ แล้วจอยก็ทำทุกทาง เพราะอนาคตเราไม่รู้ว่าทางไหนจะเวิร์ค เราไม่รู้อนาคตแต่ขอให้ สิ่งที่เราคุมได้ ณ วันนี้คือตัวเองให้ตัดสินใจทำ อย่างมีกำลังใจ

ดร.สิรยา: สติมา ปัญญาเกิด เหมือนคำที่เราเคยได้ยิน บทเรียนหรือสิ่งที่คุณจอยได้เจอเก๋เชื่อว่า คงไม่ใช่คุณจอยคนเดียว อยากให้คุณจอยฝากข้อคิด หรือข้อแนะนำอะไรสำหรับคุณผู้ฟังของเราที่ตอนนี้อาจจะมีความเสี่ยงที่จะตกงาน หรือบางคนอาจจะอยู่ในสภาวะไม่ต่างจากคุณจอยๆอยากจะให้ข้อคิด คำแนะนำ อยากให้กำลังใจอะไร

ก็พอได้มานั่งเรียบเรียงทุกอย่างมาแล่ว ที่เล่าให้ฟังว่าจอยทำอะไรบ้างเผื่อเพื่อนๆอยากรู้ต่อนะ คือหลังจากที่จอยได้เขียนโพสต์-อิทไปเยอะๆ มันได้เยอะนะ มันเกิน 30 อันอีกนะ จอยก็เลยเอาโพสต์-อิทนั้นมาจัดกลุ่ม แล้วมาอ่านอีกทีว่าแต่ะกลุ่ม เราจะแปลงเป็นแอ็คชั่น เป็นอาชีพอะไรให้ตัวเองได้บ้าง สุดท้ายก็ได้มาสี่งานที่ทำ อันที่หนึ่งคะ ตัดสินใจเฮือกสุดท้ายในการสมัครงานในวงการยา ซึ่งรอบนี้ได้งานและ แต่ยังไม่เริ่มงานนะคะ ก็อนาคตก็ยังไม่รู้ว่าจะโดนยกเลิกอีกรึเปล่า แต่อย่างน้อยมันก็ ได้ทำแอ็คชั่นอันที่หนึ่งคือสมัครงานในวงการยา ซึ่งเป็นจุดที่เราช่ำชองอยู่แล้ว

19.22 อันที่สองอีกกลุ่มโพสต์-อิดนึง จอยเขียนไปว่า ฉันเป็นคนชอบสอน แล้วก็ทุกคนจะชื่นชมเวลาจอยยืนสอน จอยก็เลยเปิดเพจขึ้นมาแล้วก็กำลังแพลนว่าจะไลฟ์ในเพจตัวเอง เป็นข้อคิดในการผ่านวิกฤต อันนี้อันที่สองคะ

19.45 อันที่สามที่จอยทำก็คือ รับงานสอนที่ YourNextU แห่งนี้เป็นที่ๆทำให้เราทุกคนได้มาเจอกันคะ และจอยเซ็ทให้งานที่ YourNextU เป็น first priority นั่นหมายถึงว่าถ้าไม่ว่างก็จะว่างเพื่อ YourNextU คะมันก็เป็นทางนึงที่ทำให้เรามีรายได้บ้างเข้ามา

20.05 และแอคชั่นที่สี่อันนี้เซอร์ไพรส์มากคะ จอยก็มองว่าชั้นเรียนเภสัชมาจุดแข็งของชั้นก็คือการทำยา แล้วตอนนี้เสปรย์แอลกอฮออล์มันขาดแต่จอยผสมได้ และจอยก็มีสารตั้งต้น และก็มีวิชา ก็เลยตัดสินใจผสมแอลกอฮออล์ด้วยมาตรฐานที่เราเปิดสูตรตำรับจริงๆ แล้วเราก็โพสต์ในเฟสบุ๊คว่าเฮ้ยเราทำมามียี่สิบขวดนะ มีใครจะเอามั้ยบอก ก็มีคนเอาและมีคนขอซื้อคะ ก็เลยอันที่สี่เสปรย์นี้ เป็นทางเลือกที่เราแค่ทำมันลงไปแล้วมันกลายเป็นรายได้เพิ่มเข้ามา อย่างตอนที่เราอัดเรคคอร์ดจอยมีออร์เดอร์ล่วงหน้าไปจนถึงเมย.แล้วอีก 200-300 ออร์เดอร์ ทุกวิกฤตมันก็มีโอกาส ซึ่งด้วยความที่เราเข้าใจคน ราคาที่เราตั้งเราตั้งแบบเผื่อแผ่แบ่งปัน มันก็ทำให้เราได้บุญกลับมา คือจอยก็ไม่รู้ว่าทางไหนมันจะเวิร์คสุดนะในสี่ทาง แต่ทำเถอะ อย่างน้อยมันก็เห็นว่าทุกลมหายใจที่ออกมามันไม่ได้หายใจทิ้ง มันก็ได้ทำ

21.15 ดร.สิรยา: อย่างที่คุณจอยพูดเนอะว่าทุกปัญหามีทางออกมันอยู่ที่วิธีคิดที่เรามี ไม่งั้นถ้าเราคิดกลับกันมันอาจจะแบบ ไม่ว่าเราคิดออพชั่นอะไรมันมีปัญหา ในทุกทางออก

คุณมนัสวี: ใช่ แต่เชื่อแล้วคะว่าทุกปัญหามันมีทางออก just do it เพียงแค่ทำลงไป คะขอบคุณคะ

ดร.สิรยา: วันนี้สิ่งที่เราได้ยินนะคะคงเป็นสิ่งที่ ทำให้เราเห็นภาพจริงๆกับคำที่ว่าในทุกปัญหามีทางออก และอยากขอบคุณแขกรับเชิญคุณจอยมากๆคะที่วันนี้มาแบ่งปันเรื่องราวของเธอ หวังว่าอิพิโสดในวันนี้ จะช่วยให้เป็นกำลังใจสำหรับคุณผู้ฟัง ที่อาจจะเจอสถานการณ์ที่ไม่ใช่วันเป็นวันของเรา เชื่อว่าด้วยมายด์เซ็ทวิธีคิดแบบนี้ เราจะสู้ไปด่วยกัน ขอบคุณคะ

Credit

The Host: เก๋ - ดร.สิรยา คงสมพงษ์

Show Creator: อาร์ต - พิชญ ช้างศร

Sound Designer & Engineer: เอิร์ธ - ร่มธรรม มานะตั้งสกุลกิจ

...more

Share FastFish

FastFish

FAQs about FastFish:

How many episodes does FastFish have?

FastFish episodes:

FAQs about FastFish:

How many episodes does FastFish have?