Λένε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που τρώνε πίτσα με ανανά και αυτοί που έχουν γούστο. Το ίδιο ισχύει και για τα κιβώτια ταχυτήτων: χειροκίνητο ή αυτόματο. Στο 76ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ο Γιώργος και ο Δημήτρης βάζουν μπρος το απόλυτο debate που κανείς δεν ζήτησε αλλά όλοι θέλουν να ακούσουν.

Από ιστορίες με σβησίματα στις ανηφόρες μέχρι την πρώτη φορά που πάτησαν kickdown και νόμιζαν ότι το αμάξι θα εκραγεί, τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι. Αν το manual ήταν ταινία, θα ήταν Mad Max: σκόνη, ιδρώτας και αλλαγές μέχρι να σπάσει ο λεβιές. Αν το automatic ήταν σειρά, θα ήταν The Office: κάθεσαι, γελάς και όλα γίνονται χωρίς κόπο.

Και φυσικά, δεν λείπουν οι φράσεις που όλοι έχουμε ακούσει: «το χειροκίνητο είναι για μάγκες» και «το αυτόματο είναι για τεμπέληδες». Εδώ όμως ακούγονται με τόση δόση χιούμορ, που ακόμα κι αν οδηγείς ποδήλατο θα νιώσεις ότι συμμετέχεις στο debate.

Μέσα σε όλα, οι δύο παρουσιαστές καταφέρνουν να κάνουν το πιο βαρετό τεχνικό θέμα να μοιάζει με stand-up παράσταση. Αν ψάχνεις σοβαρή ανάλυση, καλύτερα να ανοίξεις manual service book. Αν θες γέλιο και λίγο αυτοσαρκασμό για το πώς οδηγούμε στην πραγματική ζωή, τότε έχεις βρει το επεισόδιο σου.

Στο τέλος δεν θα ξέρεις αν πρέπει να αγοράσεις manual, automatic ή απλά πατίνι. Αλλά σίγουρα θα ξέρεις ότι γέλασες περισσότερο από όσο περίμενες με μια κουβέντα για… κιβώτια ταχυτήτων.

Στο 75ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast συζητάμε για τον κόσμο των streaming services και το αιώνιο δίλημμα: ποια συνδρομή αξίζει πραγματικά και ποια είναι πεταμένα λεφτά. Από το Netflix και το Disney+, μέχρι το HBO Max και το Amazon Prime, βάζουμε κάτω όλες τις επιλογές και αποκαλύπτουμε ποιο είναι η μοναδικό streaming υπηρεσία που θα κρατούσαμε αν έπρεπε να μείνουμε μόνο με μία.

Η κουβέντα μας καταλήγει στο YouTube Premium, το οποίο τόσο ο Γιώργος όσο και ο Δημήτρης θεωρούν την πιο τίμια συνδρομή της αγοράς. Όχι μόνο γιατί εξαφανίζει τις διαφημίσεις, αλλά και γιατί περιλαμβάνει το YouTube Music, που για πολλούς είναι καλύτερο από το Spotify ή το Apple Music. Ο Δημήτρης μάλιστα έχει… δύο YouTube Premium συνδρομές, μία στην Ελλάδα και μία στην Αμερική, αποδεικνύοντας ότι η πλατφόρμα αυτή είναι για εκείνον αδιαπραγμάτευτη.

Το Netflix, που για χρόνια ήταν ο βασιλιάς του streaming, σήμερα δείχνει να χάνει τη λάμψη του. Η βιβλιοθήκη του μικραίνει, οι παραγωγές είναι αμφιλεγόμενες, και το ερώτημα είναι αν πλέον αξίζει τα χρήματα ή αν έχει καταντήσει υπερεκτιμημένο. Παράλληλα, εξετάζουμε τι συμβαίνει με το Disney+ και την ακριβή του συνδρομή, τις σειρές του HBO Max όπως το Game of Thrones και το House of the Dragon, αλλά και το Amazon Prime, που έρχεται πακέτο με τις αγορές σου αλλά δεν καταφέρνει πάντα να σε κερδίσει με το περιεχόμενό του.

Μέσα από αστείες οικογενειακές ιστορίες, όπως το πώς τα παιδιά ανοίγουν λογαριασμούς στο Twitch για να παρακολουθήσουν live streaming πίσω από την πλάτη των γονιών τους, μέχρι το debate «σινεμά με ποπ κορν ή Netflix στον καναπέ», αυτό το επεισόδιο γεμίζει με γέλιο αλλά και πραγματικές σκέψεις για την αξία του streaming.

Αν πληρώνεις πολλές συνδρομές και αναρωτιέσαι ποια να κρατήσεις, αν θες να ακούσεις αληθινές εμπειρίες για το streaming στην Ελλάδα, ή απλά θέλεις να γελάσεις με δύο μπαμπάδες που λένε αλήθειες για τον ψηφιακό κόσμο της διασκέδασης, αυτό το επεισόδιο είναι για σένα. Πάτησε play και δες αν τελικά θα διάλεγες YouTube Premium ή Netflix.

Μπορεί ένα όνειρο να είναι απλώς το χθεσινοβραδινό σουβλάκι που βαραίνει στο στομάχι ή μήπως κρύβει κάτι πολύ πιο σκοτεινό; Στο 74ο επεισόδιο του Fathers Tales, ο Γιώργος και ο Δημήτρης ξεκινούν με ένα αθώο ερώτημα για τα όνειρα και καταλήγουν να αναρωτιούνται αν τελικά οι άνθρωποι έχουν τηλεπάθεια, αν τα εφιαλτικά σενάρια προέρχονται από έλλειψη μαγνησίου και αν μπορούμε να ελέγξουμε τα όνειρά μας όπως σε ένα videogame.

Πόσες φορές έχεις ξυπνήσει ιδρωμένος μετά από έναν εφιάλτη και έχεις αναρωτηθεί αν πρέπει να καλέσεις ψυχολόγο ή απλώς να κόψεις τα late-night γλυκά; Και τι γίνεται όταν το όνειρο είναι τόσο καλό που δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ; Οι δύο οικοδεσπότες μας μοιράζονται τις πιο παράξενες ιστορίες τους, από φωνές μέσα στον ύπνο μέχρι όνειρα με υπερδυνάμεις που σε κάνουν να πιστεύεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο.

Αλλά το πράγμα δεν σταματά εκεί. Τι σημαίνει όταν βλέπεις συνεχώς το ίδιο όνειρο; Είναι απλώς η φαντασία σου που σε δουλεύει ή ένα κρυφό μήνυμα που περιμένει να αποκωδικοποιηθεί; Και πόσο συχνά τα όνειρα που βλέπουμε επηρεάζουν πραγματικά τη ζωή μας; Αν νομίζεις ότι η απάντηση είναι απλή, μάλλον δεν έχεις ακούσει ακόμα αυτή τη συζήτηση.

Αν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί βλέπουμε όνειρα, αν μπορείς να τα ελέγξεις, ή απλώς θες να γελάσεις με δύο μπαμπάδες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα μυστήρια του ύπνου, αυτό το επεισόδιο είναι για σένα. Πάτα play και μπες μαζί μας σε έναν κόσμο που όλοι ξέρουμε, αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά: τον κόσμο των ονείρων.

Λένε ότι αν πατήσεις το πόδι σου εκεί, δεν είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Άλλοι το βλέπουν ως τον απόλυτο αντρικό παράδεισο, άλλοι ως φυλακή χωρίς κάγκελα. Εμείς το βλέπουμε σαν το ιδανικό μέρος για να μάθεις αν μπορείς να αντέξεις χωρίς γυναίκες, social media και ντελίβερι πίτσας. Καλώς ήρθατε στο Άγιο Όρος… μέσα από τα μάτια δύο τύπων που δεν έχουν πάει ποτέ.

Στο 73o επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ο Γιώργος και ο Δημήτρης ξεκινούν με φιλοσοφικές σκέψεις για την ηρεμία και καταλήγουν να ψάχνουν τρόπους να κλέψουν πλάνα από το ντοκιμαντέρ του Netflix για να αποδείξουν ότι “πήγαν”. Στην πορεία, παρεμβάλλονται ιστορίες για τον Mel Gibson, φίλους που πάνε για “ηρεμία” και γυρίζουν με φώτιση (ή με στοίβες φωτογραφιών), και απορίες για το πώς γίνεται να απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες επί χίλια χρόνια.

Θα ακούσετε για μύθους, αλήθειες και θεωρίες που ακούγονται σαν επεισόδιο του X-Files, αλλά και για την πραγματικότητα πίσω από όσους εγκαταλείπουν την κοσμική ζωή για να μείνουν εκεί. Είναι τελικά επιλογή ή παραίτηση; Και το σημαντικότερο: αν πας, γυρίζεις;

Όπως πάντα, οι δυο μας καταφέρνουμε να περάσουμε από βαθυστόχαστες αναλύσεις σε εντελώς άσχετες ατάκες σε χρόνο μηδέν. Από τη σοβαρή συζήτηση για την πνευματικότητα, στο “μήπως να πάμε Μύκονο καλύτερα;” η απόσταση είναι μικρή.

Αν θέλετε να μάθετε γιατί το Άγιο Όρος μπορεί να είναι το πιο ακραίο detox που θα κάνετε ποτέ, πατήστε play. Ακόμα κι αν το πιο κοντινό σας σε “μοναστική ζωή” είναι το να ξεμείνετε από Wi-Fi στο χωριό.

Στο 72 επεισόδιο του Fathers Tales Podcast, ο Γιώργος και ο Δημήτρης επιστρέφουν στη Σκύρο, χωρίς lag, χωρίς Zoom, χωρίς παιδιά να διακόπτουν, απλά οι δυο τους, καθισμένοι σε μια αυλή που διψάει για πότισμα, να λύνουν τα μεγάλα και καυτά διλήμματα του ελληνικού καλοκαιριού. Ή τουλάχιστον να τα περιπλέκουν ακόμη περισσότερο.

Νησί ή βουνό; Θάλασσα ή πισίνα; Άμμος που κολλάει ή βότσαλα που σου κάνουν ρεφλεξολογία χωρίς προειδοποίηση; Σαγιονάρα ή παντόφλα (aka “slides” για τους μοντέρνους); Το επεισόδιο ξεδιπλώνει όλα τα ερωτήματα που σε βασανίζουν κάθε Αύγουστο, και τα αντιμετωπίζει με την επιστημονική σοβαρότητα που αρμόζει σε δύο πατεράδες που τρώνε πεπόνι με φέτα και παγωτό μετά το μεσημεριανό.

Μιλάνε για φαγητό (μεσημέρι ή βράδυ ή και τα δύο), για το αν το πεπόνι είναι προδοσία ή θησαυρός, και για την αιώνια πάλη: οικογενειακές διακοπές ή με φίλους; Η απάντηση; Ναι. Και τα δύο. Ή μάλλον… εξαρτάται αν υπάρχει ενοχή ή air-condition.

Προετοιμάσου να γελάσεις, να αναγνωρίσεις τα δικά σου καλοκαιρινά διλήμματα και (αν είσαι γονιός) να πεις “ωχ, κι εγώ έτσι νιώθω”. Αν δεν είσαι, ετοιμάσου να γίνεις, μόνο και μόνο για να έχεις μια καλή δικαιολογία να μείνεις σπίτι το βράδυ αντί να βγεις.

Ένα επεισόδιο βγαλμένο από τις πιο ανάλαφρες, αυθεντικές καλοκαιρινές στιγμές. Γιατί τελικά, το πιο καυτό δίλημμα του καλοκαιριού είναι: να το ακούσω τώρα ή να το κρατήσω για το δρόμο προς τη θάλασσα;

Στο 71ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ο Δημήτρης μάς πάει μια βόλτα στην πιο σοκαριστική και αληθινή στιγμή της ζωής του: όταν αντί να ανέβει τις σκάλες, αναστέναζε που τις κοίταζε. Με 108 κιλά, πρόβλημα στο διάφραγμα και μηδέν διάθεση για αλλαγή, έπρεπε να συμβεί κάτι δραματικό για να πει το «ως εδώ». Και συνέβη.

Αν νομίζεις ότι το περπάτημα είναι μια βαρετή, ξεπερασμένη άσκηση για παππούδες που φοράνε τσαντάκια μέσης, ετοιμάσου να αναθεωρήσεις. Ο Δημήτρης εδώ και 3 χρόνια περπατάει καθημερινά 16 χιλιόμετρα, έχει διανύσει τη μισή περίμετρο της Γης και (το σημαντικότερο) έχει βρει το μυαλό του εκεί που το είχε χάσει: ανάμεσα σε μια μαρίνα και μια ανατολή ηλίου. Ο Γιώργος από την άλλη, πηγαίνει βόλτα… πιο ευρωπαϊκά. Όχι κάθε μέρα και όχι τόσα χιλιόμετρα.

Μιλάμε για τη γυμναστική που δεν έχει συνδρομή, δεν έχει καθρέφτες και δεν χρειάζεται leggings. Γιατί όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου δεν θέλει βάρη, θέλει έλεος. Και ένα καλό ζευγάρι παπούτσια. Συζητάμε για τη διαφορά ανάμεσα στο «κάνω άσκηση» και «κάνω το σώμα μου να υποφέρει», για τις παγίδες του γυμναστηρίου, και για εκείνη την κρίσιμη ερώτηση που μας έστειλε από τον πάγκο με τα βάρη στο πεζοδρόμιο: «Γιατί το κάνεις αυτό;»

Αν έχεις πληρώσει συνδρομή σε γυμναστήριο και το μόνο που σήκωσες ήταν η κάρτα εγγραφής, αν έχεις αγοράσει αθλητικά παπούτσια που τώρα κάνουν καριέρα σαν παντόφλες στο σπίτι, ή αν κάθε φορά που ακούς τη λέξη «προπόνηση» αλλάζεις πεζοδρόμιο, τότε αυτό το επεισόδιο είναι για σένα. Θα σε κάνει να δεις την άσκηση χωρίς ενοχές, χωρίς ιδρώτα στο πάτωμα και χωρίς να κινδυνεύεις να σε πλακώσει μπάρα με 100 κιλά.

Γιατί τελικά, δεν μιλάμε για το περπάτημα. Μιλάμε για το πώς ένας άντρας μετά τα 40 ψάχνει να βρει ρυθμό, ηρεμία, υγεία και λίγο ήλιο. Αν όχι για τη βιταμίνη D, τότε έστω για να του καεί η φαλάκρα και να έχει κάτι να λέει. Βάλε το επεισόδιο να παίζει και ετοιμάσου να δεις την άσκηση (και τη ζωή) αλλιώς.

Πώς είναι να είσαι 45 χρονών, παντρεμένος με παιδιά, και να σκέφτεσαι τι θα έκανες αν ξαναγινόσουν εργένης; Spoiler alert: δεν θυμάσαι καν πώς είναι να φλερτάρεις. Στο 70ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ο Γιώργος και ο Δημήτρης παίρνουν το ρίσκο να περιηγηθούν σε επικίνδυνα νερά: μιλάνε για dating apps μετά τα 40. Και όχι, δεν είναι καθοδηγούμενοι από κανέναν coach σχέσεων. Ούτε φυσικά και από κοινή λογική.

Ξεκινάμε από τα βασικά: Πώς λειτουργεί το Tinder; Τι σημαίνει ghosting; Και γιατί το Facebook Messenger παραμένει ακόμη ο βασιλιάς για τους 60+; Αν έχεις γεννηθεί πριν το 1985, η τεχνολογία φλερταρίσματος σήμερα μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας. Εδώ, ο άλλος μπαίνει στο app, κάνει swipe, βγαίνει για καφέ και πριν καταλάβεις τι έγινε έχεις πεθερά από τη Μόσχα.

Ο Γιώργος προσπαθεί να καταλάβει τι θα έγραφε στο bio του αν αύριο τον έβρισκε μόνο του η ζωή. Ο Δημήτρης θυμάται την πρώτη του online σχέση το 1996 μέσω… BBS. Οι δύο παρουσιαστές αναλύουν στρατηγικές φλερτ του 2025 χωρίς να έχουν ιδέα τι λένε και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το μόνο που σίγουρα δουλεύει είναι να έχεις… Lamborghini. Ή έστω, να ψάχνεις για σχέση σε λιγότερο από 5 χιλιόμετρα ακτίνα.

Κάπου ανάμεσα στα swipes, τα ghostings και τις εικοσάχρονες καλονές, αναρωτιόμαστε: υπάρχει αγάπη στα 50 ή είναι όλα θέμα αλγορίθμου; Είναι το dating app η νέα καφετέρια της γειτονιάς ή απλώς μια παγίδα με premium συνδρομή και broken hearts;

Αν είσαι άντρας που αναρωτιέται “και τώρα τι;”, αν είσαι γυναίκα που θέλει να γελάσει με το δράμα των αντρών, ή αν απλά θες να ακούσεις δύο μπαμπάδες να εξηγούν γιατί το να είσαι μόνος στα 45 μοιάζει με ναυάγιο σε application store, πάτα play. Ή όπως λένε και οι νέοι… swipe right.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που πέταξες ένα ρούχο; Όχι επειδή σκίστηκε. Ούτε επειδή δεν σου κάνει. Αλλά απλώς γιατί… είχε φάει τα ψωμιά του. Αν δεν μπορείς να θυμηθείς, μην ανησυχείς. Κι εμείς δεν μπορούμε. Στο 69ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ανοίγουμε τις ντουλάπες μας, κυριολεκτικά, και μιλάμε για τα ρούχα που μας ακολουθούν από τα φοιτητικά χρόνια μέχρι σήμερα. Κάποια μας φέρνουν αναμνήσεις. Κάποια έχουν τρύπες. Κάποια έχουν και τα δύο.

Ο Δημήτρης εξομολογείται πως περιμένει τις προσφορές από τα Lidl για να ανανεώσει τη συλλογή εσωρούχων του. Ο Γιώργος παλεύει με συναισθηματικά δεσίματα σε μπλούζες από event του 2017. Και οι δύο αναρωτιούνται γιατί όλες οι φανέλες τρυπάνε στο ίδιο σημείο, εκεί κάτω από την κοιλιά. Υπάρχει κάποια μυστική διεθνής συνωμοσία βαμβακοσκορότρυπων; Θα το μάθουμε κάποια μέρα. Ίσως.

Μιλάμε για τη μάχη που δίνουν οι σύζυγοι μας με τις ντουλάπες μας. Για την ιερή στιγμή που η γυναίκα σου σου λέει “ΑΥΤΟ δεν το ξαναφοράς” κι εσύ συνειδητοποιείς ότι είναι ώρα να πενθήσεις την αγαπημένη μπλούζα της νιότης σου. Εξερευνούμε το φαινόμενο του decision fatigue και γιατί ο Γιώργος φοράει “την ίδια μπλούζα” σε 15 επεισόδια του podcast.

Spoiler: δεν είναι χορηγός, απλώς έχει έξι από αυτές.

Αν είσαι κι εσύ από αυτούς που έχουν ξεχασμένα κουστούμια από βαφτίσια, ή αν φοράς ακόμα t-shirt από τη σχολική πενταήμερη, τότε αυτό το επεισόδιο θα σε κάνει να γελάσεις, να ταυτιστείς και ίσως να ξεσκαρτάρεις εκείνη την ξεχασμένη σακούλα με τα “για το σπίτι”. Και μην ξεχνάς: δεν φταις εσύ. Είναι τα ρούχα που κολλάνε πάνω σου συναισθηματικά. Ή τουλάχιστον έτσι λέμε για να μη νιώθουμε τύψεις.

Τέλος, θα ακούσεις την απίστευτη ιστορία με το πουκάμισο που διαλύθηκε κατά τη διάρκεια πτήσης. Και μια φιλοσοφική ερώτηση: αξίζει τελικά να δείχνεις περιποιημένος ή να νιώθεις άνετα σαν να πηγαίνεις για ύπνο; Η απάντηση μπορεί να κρύβεται ανάμεσα σε μια μαύρη μπλούζα και ένα ξεχειλωμένο σλιπάκι. Άκουσε το επεισόδιο και δες αν τελικά… θα πετάξεις κι εσύ κάτι σήμερα.

Στο 68ο επεισόδιο του Fathers Tales, ανοίγουμε τη θύρα της ψυχής μας και ρωτάμε το αληθινό ερώτημα που βασανίζει κάθε πατέρα: Να πάρω το παιδί μου στο γήπεδο ή να του πω ότι το VAR απαγορεύει τις εξόδους με τον μπαμπά;

Ο Γιώργος, πατέρας-σπλάχνο του Πειραιά, μας διηγείται πώς μεγάλωσε στις εξέδρες του Ολυμπιακού, πώς έφαγε δακρυγόνα στο Πασαλιμάνι, πώς πέρασε μέσα από τα Πευκάκια την ώρα που έπεφταν βροχή οι πέτρες στον ηλεκτρικό, και παρόλα αυτά, το βρίσκει “νορμάλ” να παίρνει τον γιο του στο γήπεδο. Γιατί; Γιατί το γρασίδι ήταν πράσινο και οι παιδικές αναμνήσεις πιο δυνατές κι από τα συνθήματα του πέταλου.

Από την άλλη, ο Δημήτρης, που προτιμά τον καναπέ, τα ντοκιμαντέρ και τον ήχο της Formula 1 από τα ακουστικά, απορεί: Τι στο καλό βρίσκουν όλοι στο να κουβαλάνε παιδάκια σε ντέρμπι; Και πώς γίνεται τόσοι πατεράδες να πάνε στο γήπεδο για “οικογενειακή εμπειρία” και να φεύγουν έχοντας μάθει στα παιδιά περισσότερες βρισιές από όσες θα άκουγαν σε ένα χρόνο κάνοντας ιδιαίτερα με τράπερ;

Συζητούν τις διαφορές Ελλάδας – Ολλανδίας, γιατί στα ελληνικά σχολεία δεν τολμάς να φορέσεις φανέλα της ομάδας σου, γιατί στην Αγγλία ακόμα κυκλοφορεί το πνεύμα του χουλιγκανισμού και πώς ένα παιδί που ξεκινάει αθώα με μια ποδοσφαιρική φανέλα μπορεί να καταλήξει να κρατάει καπνογόνο στα 17. Ή μήπως όχι;

Αυτό το επεισόδιο δεν είναι απλώς για την οπαδική βία. Είναι για τον ρόλο του γονιού, για το πώς μεγαλώνουμε παιδιά ανάμεσα σε συνθήματα, φωνές και… αναμνήσεις. Είναι για τον διχασμό ανάμεσα σε έναν πατέρα που λέει “δεν το πάω ποτέ” και σε έναν άλλο που λέει “τον πήγα ήδη 50 φορές”. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα αφρολέξ που χρησιμοποιούσαμε ως καθίσματα και τις ντουμανιασμένες θύρες, βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Ή τουλάχιστον, η αλήθεια του καθενός.

Αν έχεις πάει ποτέ στο γήπεδο, αν έχεις σκεφτεί να πας, ή αν απλώς θες να γελάσεις με δύο μπαμπάδες που συζητάνε σαν να είναι στον σύνδεσμο αλλά με baby monitors στο background, αυτό το επεισόδιο είναι για σένα. Βάλτο να παίξει. Ακούγεται πιο καθαρά κι από συνθήματα με ντουντούκα.

Στο 67ο επεισόδιο του Fathers Tales, ο Δημήτρης εξηγεί γιατί είπε στην κόρη του να σταματήσει να διαβάζει ιστορία και να πάρει μηδέν. Όχι από επανάσταση, ούτε από βαρεμάρα. Απλώς επειδή… έχει όραμα. Ναι, κάπου εκεί μπήκε στο κάδρο και η σύζυγος με βλέμμα που λέει “πήγαινε κοιμήσου στον καναπέ” και η κουβέντα άναψε. Γιατί αν δεν τσακωθείς για το εκπαιδευτικό σύστημα πάνω από το τάπερ με τα γεμιστά, τι ζωή είναι αυτή;

Ο Γιώργος, προσπαθεί να καταλάβει αν το παιδί χρειάζεται βαθμούς ή απλά καλό WiFi για να googlαρει τα πάντα. Συζητάνε για το αν υπάρχει τελικά ταλέντο ή αν όλοι είμαστε απλώς καλοί στο να δικαιολογούμε τις τεμπελιές μας.

Μιλάνε για YouTubers, ποδοσφαιριστές, homeschooling που δεν γίνεται ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στην Ολλανδία, και για την τραγική στιγμή που λες στο παιδί σου “θες να γίνεις Youtuber; Τέλεια! Πού είναι το Excel με το πρόγραμμα των βίντεό σου;”. Και μετά βλέπεις το παιδί να σε κοιτάει λες και του ζήτησες να χτίσει γέφυρα στον Βόσπορο.

Στο βάθος υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: πρέπει να πιέζεις το παιδί να γίνει καλύτερο ή να το αφήσεις να ανακαλύψει μόνο του ότι δεν θα γίνει ποτέ ο νέος Ρονάλντο με 15 λεπτά προπόνηση τη βδομάδα; Και πού σταματάει η υποστήριξη και ξεκινάει η φαντασίωση του γονιού ότι μεγαλώνει τον νέο Elon Musk;

Αν έχεις παιδί, αν κάποτε πήρες 14 και σου είπαν “καλός αλλά μπορούσες και καλύτερα”, αν πιστεύεις ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει ταλέντο, αυτό το επεισόδιο θα σε πονέσει και θα σε κάνει να γελάσεις. Ή και να μαλώσεις με τον σύντροφό σου. Όπως και να ‘χει, πάτα play. Δεν έχει τεστ στο τέλος. Ακόμα.