Władysław Biegański, który prócz bycia wybitnym lekarzem, zajmował się również filozofią. Jest przedstawicielem polskiej szkoły filozofii medycyny, nieco zapomnianym już nurtem w historii polskiej myśli filozoficznej. Zdaniem Biegańskiego odtwarzanie rzeczywistości jako cel nauki jest niemożliwe, gdyż nauka nie opiera się na indywidualnych wyobrażeniach, lecz na uogólnionych schematach. W zamian zaproponował nowy cel nauki – przewidywanie. Swoje stanowisko nazwał prewidyzmem, który zastosowanie miał nie tylko w medycynie i terapii, lecz także w innych naukach. To właśnie na przewidywaniu opiera się autorska koncepcja epistemologiczna Biegańskiego. Co ciekawe, także sam termin “przewidywanie”, Biegański tłumaczył na nowo, odbiegając od wieszczarsko-futurystycznego rozumienia tego terminu.
Zofia Hałęza studentka drugiego roku studiów magisterskich w Instytucie Filozofii na Uniwersytecie Łódzkim. Absolwentka pedagogiki. Jej praca licencjacka z zakresu historii logiki dotyczyła porównania nowożytnych podręczników do logiki Pierre’a Gassendiego oraz Szkoły z Port-Royal. Aktualnie zajmuje się logiką i metodologią w ujęciu Władysława Biegańskiego. Jej filozoficzne zainteresowania to historia nauki, filozofia medycyny i filozofia logiki.