این دوره مسیر حرکت دلوز و گتاری را در برخورد با روان‌کاوی پیش و پس از آشنایی آن‌ها با هم بررسی می‌کند. نقطۀ شروع این روند، فلسفی‌ترین متن فروید -«فراسوی اصل لذت» (1920)- است که از مجرای خوانش لکان در «سمینار راجع به “نامۀ ‌ربوده‌شده”» (1956) به مفهوم نامه و «اصرار حرف در ناخودآگاه» می‌رسد، تا عملکرد «اجبار به تکرار» را به منزلۀ «خودکاری تکرار در زنجیرۀ نمادین دال‌ها» توصیف کند. در حقیقت دلوز در کتاب معرفی زاخر-مازوخ: سردی و امر قسی (1967) به نوبۀ خویش مقدمات نظریۀ اساسی دورۀ نخست فلسفه‌اش، یعنی «تفاوت و تکرار»، را با نقد مفاهیم فرویدی و لکانی تکرار به مثابه «تکرار همان» از طریق نیچه و مازوخ فراهم می‌آورد. گتاری نیز خود در مقام یک بالینی‌کار، ساختارگرایی لکانی و اُدیپ‌باوری فرویدی را نقد می‌کند تا شیزوکاوی را به منزلۀ «فراالگوسازیی از ناخودآگاهی ریزومی» معرفی کند. دلوز و گتاری در آثار مشترک‌شان فاصله‌گیری از فروید و لکان را با ارائۀ یک «بالینیک فلسفه» بیش‌تر می‌کنند که با نقد الگوی کانتی و هگلی از ذهن که مبتنی بر حس/شعور همگانی است، «شیزوفرنی» را راه دست‌یابی به امر واقع فی نفسه و تولید آن می‌داند.

خرید این درسگفتار : http://academyshamseh.com/product/dr-rafi/

سایت آکادمی شمسه: https:///www.academyshamseh.com

اینستاگرام آکادمی شمسه: www.instagram.com/academyshamseh

کانال یوتیوب آکادمی شمسه: https://www.youtube.com/@Academyshamseh

کانال تلگرام آکادمی شمسه: @academyshamse

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.