Eegentli wull ick dat EM-Football-Speel mang Düütschland un de Schweiz, vörigen Sünndag je mit’n poor Lüüd un ’n Beer in de Hand in’t Fernsehn kieken. Dor is overs nix ut worrn, ick heff arbeiden musst. As dat Speel losgung, weer ick op’n Weg vun Hamborg no Dithmarschen. Overs ick heff dat Radio anmokt, un dor wurr de Partie je ook överdrogen.

Leider weet ick ni mehr, wo de Sportreporter heeten hett, de dat Speel kommenteert hett. Wat ick overs weet, is, dat he dat eenfach grootoarti mokt hett.

Man kunn sick jeden Pass, jedet Foul un jedet Tor genau vörstelln. Ook dat Tor, dat unse Jungs weller aferkinnt worrn is. Wat’n Schiet.

Annerlei. So’n 1:1 is lang keen slechten Pfusch.

Nu heff ick mi overs vörstellt, wat dorbi rutkeem, wenn ick so’n Speel in’t Radio kommenteern schull. Ick glööv dor harr ick mien leeve Not mit. Dor mutt man toerst je mol ’n flinked Oog hebben, un denn mutt man sick ook noch bummeli 40 Nooms marken, wenn man all de Speelers mittellt, de noch inwesselt warrn kunnen. Un ook all de Nummern, de bi ehr op’n Rüüch stoht mutt man kinnen. Bi mi wurr sick dat bilütten so anheuern:

„De Nummer fief vun de Düütschen hett nu denn Ball. Wo heet he noch glieks? Tööv mol... Och nä, de hett em gor ni mehr, nu hett de Nummer Negen em. He speelt af, un de Nummer Negen fischt em ut de Luft. Also, ick meen, de Nummer Negen vun de Lüüd mit de annern Plünn.

Oh, dor is een vun de Düütschen op de Snut fulln. De mit de dösige Frisuur vun de anner Mannschop hett em ’n Been stellt.

De Schieri hett dat ni sehn, dat Speel geiht wieder. Overs wo is Ball nu afbleeven? Och de is in’t Tor! Toooor!

Oh nä, dat is je ’n Tor för de Schweizer ween. So’n Schiet. Dor hebbt unse Jungs anschien’d dröömt. To’n Glück is glieks Halftied, denn kann ick mi ennli mol ’n lütten Oogenblick verpusten…“

Jo. So oder so ähnli wurr sick dat anheuern, wenn ick dor an’t Mikrofohn seet. To’n Glück sitt ick dor overs ni. Un dorüm warr ick mi gern weller ’n Speel in’t Radio anheuern…

In düssen Sinn