در این قسمت سعی داریم خطرات برساخت‌گرایی و به ویژه عاطفه‌گرایی و تصور «خویشتن عاطفه‌گرا» را برای آموزش و پرورش به ویژه آموزش اخلاق یادآور شویم و هم‌چنین به بصیرت‌های اجتماع‌گرایی برای نظام آموزش پرورش مبتنی بر توان‌دهی اخلاقی اشاره‌ای کنیم.