در این اپیزود از «با جهان » به فصل هفتم کتاب «افسانه عادی بودن» نوشته گابور ماته می‌پردازیم؛ جایی که نگاه تازه و عمیقی به بیماری، استرس مزمن، و سرکوب احساسات ارائه می‌شود.

ماته به ما یادآوری می‌کند که بیماری فقط محصول نقص‌های جسمی نیست، بلکه واکنشی زیستی به دردهای روانی و عاطفی سرکوب‌شده است. در این فصل، دو نیاز بنیادین انسان یعنی دلبستگی و اصالت مطرح می‌شوند؛ نیازهایی که اغلب در تعارض‌اند و می‌توانند منجر به جدایی درونی و بیماری شوند.

با بررسی الگوهای شخصیتی بیماران، ماته نشان می‌دهد چگونه مهربانی افراطی، سرکوب خشم، و تلاش برای رضایت دیگران می‌تواند بار سنگینی بر روان و بدن باشد. این اپیزود دعوتی است به شنیدن صدای درونی خود، شناخت اصالت و دلبستگی، و پرسش از اینکه «من کی هستم وقتی صدای بدنم را می‌شنوم؟»