Inkööpen is je nix för mi, ne. In Supermart renn ick mitünner 20 Minuten orienteerungslos dör de Gänge, bet ick funnen heff, woför ick kom‘ bün. Ook denn, wenn sick dat blots üm dree, veer Sooken hannelt.

Wenn ick dat denn ennli schafft heff, stell ick för gewöhnli fast, dat ick an de verkehrte Kasse stoh. Dor wo noch een wat ümtuuschen will oder de Bankkoart ni finnen kann.

Denn is dat overs sowiet. Ick bün an de Reeg. Un wenn ick denn mien Tüddelüt op’t Förderband packt heff, will ick – so as sick dat heuert – düt Plastik-Trenn-Dings op’t Band leggen, dormit allns sien Ordnung hett un de näste Kunde ni nervös ward.

Ick weet gor ni so recht, wo düsse bunten Balken överhaupt heeten doht. Woorntrenner? Seperator? Kunnen-Ut’neenholer? Op Platt hett mol een dat Woord „Miendienchen“ oder Miendientje dorför erfunnen. De Steed also, wo mien ophölt un dien anfangt. Worüm ni. Overs dat is mi an un för sick annerlei, denn ich wurr gern mol den Minsch mang de Fingers kriegen, de düsse dösigen Plastik-Knüppels erfunnen hett. Wat hett de sick dorbi blots dacht?

De Schiene, in de düsse Trenndingers liggt, sünd tomeist veerkantig, un in de Regel sünd de so schmol, dat de Miendienchen dor genau rinpasst. De Platiktrenners sülms sünd normolerwies dreekantig. Boben hebbt se so’n ganz lütte Kant, de man so even mit de Fingernogels tofot kriegen kann. Un hett man so’n Apparot an een Sied so’n poor Zentimerters anböhrt, verkant‘ sick dat Dings oftmols un fallt weller dohl. Damminochmol! Dor warr ick mitünner regelrecht splitteri över. Noch splitteriger ward mien Fingernogels dorvun.

Ick much ni weeten, wo veele echte un veellicht ook falsche Fingernogels de dorsten Miendienchen al op’t Geweeten hebbt. Dat gifft ’n Drogerie-Keed, bi de sünd lütte Reklametofeln op de Trenndingers fastmokt. De kann man allerbest anfoten. Overs de mehrsten Geschäfte sünd dor noch ni op kom‘.

Wenn man mi froogt, denn schulln de Fummelbalkens ni Woorntrenner oder Miendienchen heeten, sünnern eher „Fingernogel-Afbreek-Knüppels“...

In düssen Sinn