Ten fragment kazania koncentruje się na fundamentalnym pytaniu o naturę relacji z Bogiem, stawiając ją w opozycji do religijnej rutyny i rytuałów. Mówca, opierając się na Ewangelii Marka 2:18-22, interpretuje odpowiedzi Jezusa dotyczące postu, wskazując, że Jego przyjście zapoczątkowało Nowe Przymierze, porównane do uczty weselnej. Kluczowym przesłaniem jest to, że stara i nowa natura nie mogą współistnieć, co ilustrują przypowieści o łataniu starego płaszcza nową tkaniną oraz wlewaniu młodego wina do starych bukłaków. To wymaga nowego i elastycznego serca, które można przygotować do przyjęcia Ducha Świętego poprzez trwanie w modlitwie i post. Ostatecznie, celem dla wierzącego jest odrzucenie starej natury i stanie się nowym bukłakiem, użytecznym do służby w Królestwie Bożym.