Kazanie to, oparte na Ewangelii Marka, skupia się na dwóch kluczowych aspektach służby Jezusa: znaczeniu modlitwy oraz uzdrowieniu trędowatego. Kaznodzieja podkreśla, że intensywny dzień Jezusa, pełen nauczania i uzdrowień w Kafarnaum, prowadzi go do wczesnej porannej modlitwy, co ilustruje, jak istotna była dla Niego relacja z Ojcem i właściwe ustalanie priorytetów. Następnie omówiony jest cud uzdrowienia trędowatego, który nie tylko przywrócił chorego do życia społecznego, ale również ukazał pełne człowieczeństwo i pełne bóstwo Jezusa (unia hipostatyczna), który w akcie litości przekroczył ceremonialne zakazy, dotykając nieczystego. Mimo zakazu rozgłaszania cudu, nieposłuszeństwo uzdrowionego spowodowało, że Jezus sam musiał opuścić miasto, co symbolicznie wskazuje, że konsekwencje grzechu zostały przeniesione na Niego.