Brat Daniel Szeja kontynuuje wyjaśnianie Drugiego Listu Piotra, ostrzegając przed powierzchowną wiarą i zachęcając do głębokiej weryfikacji serca. Poruszając temat fałszywych nauczycieli, którzy obiecują wolność, sami będąc niewolnikami grzechu, Szeja porównuje ich do wyschniętych źródeł i obłoków pędzonych przez wiatr, dając fałszywą nadzieję. Kluczową ideą jest konieczność posiadania Ducha Świętego w sercu, co odróżnia prawdziwe nawrócenie od jedynie zewnętrznego odwrócenia się od grzechu. Szeja podkreśla, że nie wystarczy poznać Chrystusa, ale trzeba oddać Mu swoje życie, aby nie stać się niewolnikiem grzechu, tak jak "pies wraca do swoich wymiocin", a "umyta świnia tarza się w błocie".