Άλλοι έμειναν για λίγο. Άλλοι για λίγο παραπάνω. Άλλοι σημείωσαν αρκετά γκολ σε μία σεζόν. Άλλοι περισσότερα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, όλοι τους ήταν Γερμανοί και συγκεκριμένα επιθετικοί!

Η αλήθεια είναι ότι στα γήπεδα της Premier League πιο εύκολα συναντά κάποιος Γάλλους, Άγγλους ή Αφρικανούς επιθετικούς που κάνουν τη διαφορά μπροστά από τις αντίπαλες εστίες. Όμως, υπάρχουν και μερικοί Γερμανοί που είναι άξιοι αναφοράς για την πορεία και τα γκολ τους στο Νησί.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης με αφορμή το απίθανο γκολ του Νικ Βολτεμάντε απέναντι στην Έβερτον έψαξαν και βρήκαν εκείνους που έμειναν στην ιστορία.

Στο ποδόσφαιρο δεν γράφουν μόνο οι παίκτες ιστορία. Την γράφουν και οι διοργανώσεις. Κάποιες μεγάλωσαν, άλλαξαν μορφή, έγιναν παγκόσμια brands. Κάποιες άλλες, όμως, έζησαν μια ζωή παράξενη, συχνά σύντομη, και στο τέλος… απλά εξαφανίστηκαν.

Υπήρξαν Κύπελλα που γέννησαν ήρωες, που έδωσαν ευρωπαϊκή λάμψη σε ομάδες που σήμερα δεν πλησιάζουν καν στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Από το Κύπελλο Κυπελλούχων, το πιο αυστηρά “ρομαντικό” τρόπαιο της UEFA, μέχρι το Intertoto, αυτό το θερινό τουρνουά που λειτουργούσε σαν μυστική πίσω πόρτα για την Ευρώπη.

Από το Κύπελλο Εκθέσεων, που ξεκίνησε περισσότερο σαν… εμπορικό event παρά σαν ποδοσφαιρική διοργάνωση, μέχρι τις παλιές διηπειρωτικές μάχες Ευρώπης–Νότιας Αμερικής.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης ανοίγουν σήμερα το κουτί με τα χαμένα τρόπαια και συζητούν για τα Κύπελλα που δεν υπάρχουν πια. Για τις διοργανώσεις που κάποτε είχαν αίγλη, αλλά χάθηκαν όταν άλλαξε ο χάρτης του ποδοσφαίρου.

Ένα ταξίδι στο πιο παράξενο μουσείο του αθλήματος. Ένα μουσείο χωρίς εκθέματα, μόνο μνήμες, ιστορίες και τρόπαια που χάθηκαν στον χρόνο.

Στο ποδόσφαιρο δεν μετράει μόνο η ποιότητα του κάθε παίκτη. Αλλά και η πορεία του. Η διάρκεια που έχει μέσα στην πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, κάποιοι από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που είδαμε τα τελευταία χρόνια ανήκουν σε μία μικρή μα... περίεργη λίστα.

Σε μία λίστα με παίκτες που πάνε... τρένο με τις εθνικές τους ομάδες. Παρόλα αυτά τις πιο πολλές φορές και χρονιές ήταν κακοί με τους συλλόγους τους. Τα παραδείγματα λίγα, αλλά πάνω απ' όλα τρανταχτά.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης ανοίγουν τη λίστα και το... στόμα τους και βγάζουν και πάλι στον αφρό εκείνους τους παίκτες που ήταν ήρωες με τις εθνικές τους ομάδες και «παλτά» με τους συλλόγους τους.

Οι νεότεροι σε ηλικία δύσκολα τον ξέρουν. Από την άλλη οι μεγαλύτεροι δύσκολα τον θυμούνται. Αλλά υπήρξε κάποτε μία εποχή, όπου ο Γιούρι Τζορκαέφ ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της Ευρώπης.

Όχι μόνο για την πορεία και την καριέρα του. Όχι πάντα για τα γκολ του. Μιας και αυτά ναι μεν κάποιες σεζόν ήταν πολλά και αρκετά, αλλά κάποιες άλλες όχι και τόσο. Ο Γάλλος ήταν από τα βασικά μέλη της ομάδας των «τρικολόρ» που κατέκτησε το 1998 το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο για χάρη τους και λίγο αργότερα το Euro του 2000. Μέσα σε όλα βάλτε και τα απίθανα τέρματα που σημείωσε με τα ακροβατικά του!

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης θυμούνται και μιλάνε για έναν από τους πιο iconic παίκτες μιας περασμένης εποχής!

Ο Ίαν Ράιτ δεν ήταν μόνο απλός και λιτός σαν παίκτης. Αλλά και σαν άνθρωπος. Σαν χαρακτήρας. Ο παλαίμαχος επιθετικός της Άρσεναλ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε ομάδες του Λονδίνου.

Τότε, όμως, που τα πράγματα δεν ήταν απλά. Μα σίγουρα πιο σκληρά από την σημερινή εποχή. Τα εμπόδια που βρήκε στην πορεία του ταξιδιού του δεν τον εμπόδισαν ποτέ. Απλά τον έκαναν καλύτερο. Όπως και τη διαδρομή του. Αυτή έγινε μοναδική.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης μιλάνε για τον δεύτερο σκόρερ στην ιστορία της Άρσεναλ που πλέον είναι η... μασκότ του συλλόγου!

Άλλοι έμειναν για καιρό σε μία ομάδα της Premier League. Άλλοι για λιγότερο. Μάλιστα, πριν λίγους μήνες είχαμε και τον πρώτο Έλληνα ποδοσφαιριστή που έγραψε ιστορία κατακτώντας την κορυφή!

Άλλοι έμειναν στην ιστορία γιατί ήταν πρωταγωνιστές ενός γκολ. Μα όχι για καλό λόγο, αφού το δέχτηκε η ομάδα τους. Άλλοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν και δεν τους θυμάται ούτε και ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας τους.

Όλοι τους όμως ήταν και παραμένουν Έλληνες. Και τίμησαν την χώρα μας στο κορυφαίο επίπεδο και πρωτάθλημα του κόσμου.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης με αφορμή το πρώτο γκολ του Μπάμπη Κωστούλα με την Μπράιτον στην Premier League θυμούνται τους Έλληνες παίκτες που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους στο Νησί ο καθένας με τον δικό του λόγο και τρόπο.

Τα χρόνια περνάνε. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν. Ωστόσο, τα ματς της Ρεάλ Μαδρίτης με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα ήταν και παραμένουν μοναδικά. Όχι μόνο στον χρόνο, αλλά και στις στιγμές που μας χαρίζουν κατά καιρούς.

Ειδικά εκείνη την «χρυσή εποχή» της περασμένης δεκαετίας. Όταν όλος ο πλανήτης περίμενα πώς και πώς αυτές τις αναμετρήσεις για να δει την κόντρα μεταξύ του Κριστιάνο Ρονάλντο με τον Λιονέλ Μέσι να παίρνει σάρκα και οστά για 90 λεπτά. Πλέον μπορεί αυτές οι αναμετρήσεις να έχουν χάσει λίγη από την αίγλη τους, αλλά παραμένουν γοητευτικές.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης με αφορμή το πρώτο Clasico της σεζόν θυμούνται το... πρώτο αίμα για τον Λιονέλ Μέσι, τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Τσάμπι Αλόνσο.

Τα χρόνια πέρασαν. Δεν άλλαξε μόνο η ζωή και η τεχνολογία. Αλλά και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Το Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε το 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας ήταν και παραμένει ξεχωριστό για πολλούς λόγους.

Ένας από αυτούς είναι η Εθνική μας ομάδα. Το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο που δώσαμε το «παρών» και πραγματικά τα ματς με την Ακτή του Ελεφαντοστού, αλλά και με την Κόστα Ρίκα έμειναν στην ιστορία. Είχαν τους δικούς τους ήρωες και πρωταγωνιστές. Και δεν είναι τυχαίο, όπου 11 χρόνια μετά αποτελούν σημείο αναφοράς.

Ωστόσο, ήταν και το τελευταίο... αγνό Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς το VAR, χωρίς την τεχνολογία να εμπλέκεται. Ένα από εκείνα που μάθαμε για τα καλά παίκτες όπως ο Νεϊμάρ, ο Μάριο Γκέτσε και ο Χάμες Ροντρίγκες και που είχε νικήτρια τη Γερμανία.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης γυρνάνε λίγο τον χρόνο πίσω, βάζουν να ακούσουν λίγο σάμπα και μιλάνε για όλα όσα θυμούνται από εκείνο το μεγάλο τουρνουά.

Υπάρχουν δίδυμα στην ιστορία που έχουν γράψει ιστορία. Έχουν αφήσει το στίγμα τους. Ένα από αυτά είναι σίγουρα εκείνο που είδαμε από το 2010, μέχρι και το 2013 στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό με τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Μεσούτ Οζίλ.

Ο ένας δημιουργούσε και ο άλλος εκτελούσε. Μαζί τους η «βασίλισσα» πέρα από καλό ποδόσφαιρο σημείωσε και πάρα πολλά γκολ. Ωστόσο, δεν κατέκτησε τους τίτλους που θα μπορούσε ή που θα ήθελαν οι φίλοι του συλλόγου. Παρόλα αυτά έμεινε στην ιστορία.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης με αφορμή τη συνεργασία του Αρντά Γκιουλέρ με τον Κιλιάν Μπαπέ κάνουν μία αναδρομή στο παρελθόν για να θυμηθούν ένα απίθανο δίδυμο.

Από τότε που που το ποδόσφαιρο έγινε κίνημα και μορφή έκφρασης στους δρόμους και στα γήπεδα της Γαλλίας από τη Μαρσέιγ, μέχρι και τα προάστια του Παρισιού έχουν αναδειχτεί και βγει σπουδαίοι παίκτες και μορφές του αθλήματος. Μισέλ Πλατινί, Ζινεντίν Ζιντάν, Τιερί Ανρί, Καρίμ Μπενζεμά και στην εποχή μας Αντουάν Γκριεζμάν, Κιλιάν Μπαπέ και Ουσμάν Ντεμπελέ.

Με τον τελευταίο να είναι ο πιο πρόσφατος από εκείνους που κατέκτησαν τη «Χρυσή Μπάλα» με όλα όσα έκανε τη σεζόν που μας πέρασε με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ένα βραβείο που δικαίως πήγε στα χέρια του. Ωστόσο, ποιος ήταν ο πρώτος θρύλος του γαλλικού ποδοσφαίρου; Ποιος ήταν εκείνος που έγραψε ιστορία στο εν λόγω θεσμό και έχει από το 2017 το δικό του βραβείο; Ο λόγος για τον Ρεϊμόν Κοπά.

Ο Γιάννης Σταθόπουλος και ο Θέμης Λιουδάκης μιλάνε για το παιδί που ξεχώρισε με την μπάλα στα πόδια του, που δούλευε από μικρός ως ανθρακωρύχος, αλλά έφτασε όσο πιο ψηλά μπορούσε λόγω του ποδοσφαίρου και της «Χρυσής Μπάλας».