Şimdi sen buna da inanmazsın ama

Gülüşünü duymak diye bir şey var

Görmek gibi, dokunmak gibi değil

Gülüşünü duymak diye bir şey

Aslında beyaz sever tüm renkleri

Kirletiyor diye belki de

Hiç birini sevmez diye düşündüler hep

Ne kaybediyorsak bu önyargıdan

Bu kadar abartmasaydık içimizde

Nietzsche bile daha kolay yazılabilirdi

Ne diyordum?

Gülüşünü duymak diye bir şey var

Bir kapı aralığından

Bir telefonun ucundan

Kalabalığın arasından

İçi rengarenk balonlarla dolu

Cennetin varolduğuna şahit olmak

Durup dururken icat ettiğimiz hüzünleri bir bir kovmak

Gülüşünü duymak

İnce belli çay bardağına tavşan kanı şiirler koymak

İçimdeki çocukları bahçeye çıkarmak

Ne kaybediyorsak bu duygusallıktan

Bu kadar abartmasaydık içimizde

Ben bu kadar anlatmasaydım mesela

Sen bu kadar güzel gülmeseydin

Dünya mecburen dönseydi

Herhangi biri kağıda bakmadan Nietzsche yazabilseydi

Öyle alelade olsaydı her şey

Her renk gri

Her kalp atması gereken aralıkta atsaydı

Freud kafa karıştırmasaydı

Yetişmeye çalışmadan

Heyecansız

Canlı ama cansız

Yaşasaydık

Ne diyordum?

Gülüşünü duymak diye bir şey var.